Ενα ελάχιστο παράδειγμα των όσων προαναφέρονται αποτελούν και αρκετά απ' όσα διαβάζουμε ή ακούμε, τις μέρες αυτές, από τις εγχώριες εφημερίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, σχετικά με τις πολεμικές εξελίξεις. Για παράδειγμα, παρότι κάθε λογικός, απλά και μόνον, άνθρωπος γνωρίζει ότι έχουμε να κάνουμε με μια ωμή και απροκάλυπτη εισβολή, έναν άδικο και παράνομο πόλεμο, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις εισβολής ονομάζονται συμμαχικές δυνάμεις. Η ρίψη χειροβομβίδων στο αμερικανικό γενικό αρχηγείο, στο Κατάρ - ανεξάρτητα ποιος και γιατί το έκανε - χαρακτηρίστηκε αμέσως, ως τρομοκρατική ενέργεια. Ανάλογα χαρακτηρίζεται η όποια ενδεχόμενη πράξη δολιοφθοράς και σαμποτάζ, μέσα στις γειτονικές με το Ιράκ χώρες, παρότι οι τελευταίες ανήκουν στις δυνάμεις εισβολής και - το λιγότερο - βρίσκονται πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση με τον γείτονά τους. Αντίθετα, οι τουλάχιστον απάνθρωποι και βάρβαροι μαζικοί βομβαρδισμοί της ιρακινής πρωτεύουσας, όπως και των άλλων πόλεων, δε χαρακτηρίστηκαν τρομοκρατικοί, παρότι οι πάντες καταλαβαίνουν ότι αυτός είναι ο κύριος στόχος τους. Να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τον ιρακινό λαό, να κάμψουν το ηθικό του, ώστε να αποδεχτεί χωρίς αντίσταση το «μοιραίο» της ιμπεριαλιστικής κατοχής της χώρας του.