Οι «Τόμαχοκ» της λογοκρισίας μετράνε και στην Αθήνα τα πρώτα τους θύματα. Η επιχείρηση φίμωσης, παραπληροφόρησης, η απαίτηση ευθυγράμμισης των δημοσιογράφων με τις εντολές των ιμπεριαλιστών, η προσπάθεια υποταγής των «διαφωνούντων» στα κελεύσματα του ανθύπατου Μίλερ αλλά και της κυβερνητικής προπαγάνδας, καταγράφουν και στη χώρα μας παράπλευρες απώλειες...

Μετά τις κυβερνητικές «νουθεσίες»- πιέσεις για την ανάκληση ανταποκριτών από τη Βαγδάτη, τις παρασκηνιακές παρεμβάσεις, που γίνονται πλέον εμφανείς στον τρόπο κάλυψης του πολέμου από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, τις αφόρητες πιέσεις και προς τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών μέσων, χτες είχαμε και την πρώτη απόλυση δημοσιογράφου.

Παράνομα και καταχρηστικά, απολύθηκε από το ραδιοσταθμό «ΣΚΑΪ» ο δημοσιογράφος Γιώργος Πενταράκης, προφανώς «διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις». «Εγκλημά του», η προσήλωσή του στις αρχές της δημοσιογραφίας, το θάρρος του να συνεχίσει να λέει τις απόψεις του για τον βρώμικο αυτόν πόλεμο. Το χρονικό της απόλυσης του δημοσιογράφου ξεκινάει πριν 10 περίπου μέρες, όταν η διεύθυνση του σταθμού ζητάει από ορισμένους δημοσιογράφους «να χαμηλώσουν τους τόνους» σχετικά με την κάλυψη της εισβολής στο Ιράκ.

Την Παρασκευή 4 του Απρίλη, διευθυντικό στέλεχος του σταθμού ζητάει από τον Γ. Πενταράκη να αλλάξει τον πρόλογο που έχει ετοιμάσει για την εκπομπή του. Ο δημοσιογράφος αρνείται, και από το μικρόφωνο του σταθμού - ανάμεσα στα άλλα - σημειώνει: «Ραγιαδισμός. Στάση ζωής, δεκαετίες τώρα. Τον συναντάμε συνήθως στον πολιτικό κόσμο - για την ακρίβεια στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας - στον επιχειρηματικό και εσχάτως στο δημοσιογραφικό. Με την ονομασία "ρεάλ πολίτικ". Οφείλουμε, όμως, για την αποκατάσταση της τάξης να κάνουμε τον αναγκαίο διαχωρισμό: Οι δύο πρώτες κατηγορίες - των πολιτικών και των επιχειρηματιών - είναι απλώς ραγιάδες. Η τρίτη κατηγορία, εκείνη των δημοσιογράφων, είναι οι ραγιάδες των ραγιάδων. Οχι γιατί πιέζονται, γιατί ακόμα και σε αυτή την περίπτωση οφείλουν να πουν το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ. Απλά επειδή αποφάσισαν συνειδητά να κάνουν την καριέρα τους, να πλουτίσουν, να διατηρήσουν τις καρέκλες της ματαιοδοξίας, πάνω στα ερείπια που θάβουν αμάχους».

Χτες ο δημοσιογράφος, ενώ προσέρχεται κανονικά στην εργασία του για να ετοιμάσει την εκπομπή του, του ανακοινώνεται ότι «δε θα κάνεις το μαγκαζίνο» και στη συνέχεια του δείχνουν το δρόμο προς το λογιστήριο...

Το γεγονός αυτό δεν είναι εξαίρεση. Πληθαίνουν καθημερινά οι πιέσεις στους δημοσιογράφους που καλύπτουν τα θέματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Παρεμβάσεις έχουμε και στο ραδιοσταθμό «Πλάνετ». Ηδη, εργαζόμενοι έχουν καταγγείλει στην ΕΣΗΕΑ κρούσματα λογοκρισίας στο δελτίο ειδήσεων του σταθμού.

Με ανακοίνωσή του το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ «καταδικάζει την απαράδεκτη παρέμβαση των υπευθύνων του ρ/σ "ΣΚΑΪ" στη δημοσιογραφική λειτουργία του συναδέλφου Γιώργου Πενταράκη, που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τα καθήκοντά του». Η ΕΣΗΕΑ έκανε γνωστό ότι στη σημερινή συνεδρίαση του ΔΣ θα συζητήσει το θέμα της απόλυσης του συναδέλφου.

Η αυθαίρετη απόλυση του συνάδελφου Γ. ΠενταρΆκη απΌ τον ρ/σ «Σκάϊ», σημειώνει η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» σε ανακοίνωση - καταγγελία, αποτελεί μια χειροπιαστή απόδειξη της γενικότερης και πολύμορφης επιχείρησης φίμωσης των δημοσιογράφων και χειραγώγησης της ενημέρωσης, από την Αμερικανική πρεσβεία, την κυβέρνηση και τους μεγαλοϊδιοκτήτες ΜΜΕ. Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία», καταλήγει η ανακοίνωση, καλεί το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, να δώσει αγωνιστική απάντηση στην προκλητική απόλυση, με την κινητοποίηση του κλάδου.

«Η απόλυση του Γ. Πενταράκη είναι ένας αποκεφαλισμός που επιθυμεί να προκαλέσει "Σοκ και Δέος" στη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων που δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του νεομακαρθισμού», καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η παράταξη «Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο».

Η υποκρισία, η διγλωσσία, αλλά και ο ρόλος του εκπροσώπου του ευρωπαϊκού αιτήματος για συμμετοχή της ΕΕ στο μεταπολεμικό πλιάτσικο κατά του Ιράκ, αποκαλύφθηκαν πλήρως χτες ότι αποτελούν το άλφα και το ωμέγα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του πρωθυπουργού, αυτές τις κρίσιμες για τον κόσμο μέρες.

Η χτεσινή συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, η πρώτη μετά την εισβολή στο Ιράκ, συνοδεύτηκε από δηλώσεις του Κ. Σημίτη, για τον πόλεμο και την «επόμενη μέρα» του πλιάτσικου.

Σε ό,τι αφορά το ρόλο της Ελλάδας στον πόλεμο ο πρωθυπουργός ξεκίνησε με τη φράση: «Θέλω να θυμίσω ότι η Ελλάδα ήταν και είναι κατά του πολέμου, υπέρ της ειρήνης και της διεθνούς νομιμότητας», για να συμπληρώσει ότι η κυβέρνηση «καθόρισε τη στάση της με βάση το εθνικό συμφέρον»! Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην ΕΕ και στην Προεδρία της Ελλάδας, λέγοντας ότι «επιδιώξαμε τη συνοχή της ΕΕ», δίνοντας έμφαση σε εκείνα που ενώνουν και όχι σε εκείνα που χωρίζουν τους «15»... Σε ένα διάλειμμα υποκριτικής... ευρωαυτοκριτικής, δε, ο Κ.Σημίτης ανέφερε ότι «η ΕΕ έδειξε αδυναμία στην αντιμετώπιση της κρίσης», για να περάσει κατόπιν στις «επιτυχίες» της Ελληνικής Προεδρίας, που δεν είναι άλλες από τις «κοινές θέσεις» που εκδόθηκαν στις Συνόδους Κορυφής...

Κύριο ενδιαφέρον, πάντως, του πρωθυπουργού, ήταν να επαναλάβει, και από το βήμα του ΠΑΣΟΚ, τη γνωστή γραμμή της ...αναδρομικής «νομιμοποίησης» (!) του πολέμου, μέσα από τα φληναφήματα περί «ανασυγκρότησης» του Ιράκ. Οπως είπε «κρίσιμο σημείο είναι να πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την απόφαση της Συνόδου Κορυφής η ανασυγκρότηση του Ιράκ, και η μεταπολεμική φάση να καθοριστεί από τον ΟΗΕ». Θέλοντας να εμφανίσει σαν «ανθρωπισμό» τον επιζητούμενο «επιδιαιτητικό» ρόλο του ΟΗΕ στο πλιάτσικο, μίλησε για «πολιτική και οικονομική ανασυγκρότηση του Ιράκ» που «μπορεί να επιτευχθεί με συμμετοχή των πολιτών του» (προφανώς όσων δε δολοφονήθηκαν...) που πρέπει «να αναλάβουν το ταχύτερο τις δικές τους τύχες» και πως «αυτό πρέπει να είναι η κατεύθυνση των Ηνωμένων Εθνών»...

Στη συνεδρίαση του ΕΓ που συνεχιζόταν μέχρι αργά, ο Γ.Παπανδρέου, που κινήθηκε στη γραμμή του «καλού» Πάουελ, προέβη σε ενημέρωση για τις εξελίξεις, σύμφωνα με την οποία ο ρόλος που επιφυλλάσεται στον ΟΗΕ, εν πολλοίς, θα καθοριστεί από την εσωτερική «διαμάχη» στην Ουάσιγκτον, μεταξύ Ράμσφελντ - Πάουελ...

Κατ' αρχήν, το πρόβλημα δεν είναι, αν ένας πόλεμος είναι αναγκαίος ή όχι, αλλά αν είναι δίκαιος ή άδικος. Ο πόλεμος αυτός είναι άδικος, γιατί διεξάγεται για την αρπαγή ξένων εδαφών και την καταλήστευση άλλων λαών. Αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος ο Ντάρεντορφ, όταν λέει ότι «πετρελαϊκά συμφέροντα υπάρχουν αναντίρρητα, αλλά είναι απολύτως θεμιτά».

Δεύτερον: Οσον αφορά στον αυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος του Ιράκ, ο ελληνικός λαός ξέρει ότι όταν κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος το 1940 ο τότε γραμματέας του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, καταδίκασε με γράμμα του τον πόλεμο αυτό και κάλεσε το λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ Α` τόμος 1918-1949, σελ. 357-358, Εκδοση «Σύγχρονη Εποχή»). Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι τον πόλεμο αυτό τον διεξήγαγε ο δικτάτορας Μεταξάς, το ΚΚΕ ήταν παράνομο και οι κομμουνιστές ήταν στις φυλακές και τις εξορίες.

Πέρα απ' αυτό, ο Ντάρεντορφ λέει ότι είναι απόλυτα σύμφωνος με τη γραμμή του Μπλερ, που προσπάθησε να πείσει τον Σαντάμ Χουσεΐν ν' αφοπλιστεί. Κατ' αρχήν, έπρεπε ο Ντάρεντορφ να πείσει πρώτα τον Μπλερ ν' αφοπλιστεί και ο Μπλερ να πείσει τους Αμερικανούς ν' αφοπλιστούν. Είναι εντελώς αστήρικτος ο ισχυρισμός ότι το Ιράκ έχει χρησιμοποιήσει τα χημικά και βιολογικά όπλα, ενώ οι Αμερικάνοι και οι Εγγλέζοι δεν τα έχουν χρησιμοποιήσει. Οι βόμβες «ναπάλμ» χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ και δοκιμάστηκαν στο Γράμμο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Τέλος, ο Ντάρεντορφ λέει ότι στο Ιράκ και στη μετά Σαντάμ εποχή πρέπει να υπάρχει ένα κράτος που θα πληρεί όλα τα στάνταρντ, που επιβάλλει η διεθνής κοινότητα. Δεν καταλαβαίνω πώς ένα κράτος που θα βρίσκεται υπό κατοχή και ο λαός του υπό το ζυγό του ιμπεριαλισμού θα πληρεί τα διεθνή στάνταρντ. Φαίνεται ότι όταν ο Ντάρεντορφ λέει διεθνή στάνταρντ, εννοεί τα στάνταρντ του ιμπεριαλισμού, της υποδούλωσης και της καταλήστευσης των λαών!!!