Κατ' αρχήν, το πρόβλημα δεν είναι, αν ένας πόλεμος είναι αναγκαίος ή όχι, αλλά αν είναι δίκαιος ή άδικος. Ο πόλεμος αυτός είναι άδικος, γιατί διεξάγεται για την αρπαγή ξένων εδαφών και την καταλήστευση άλλων λαών. Αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος ο Ντάρεντορφ, όταν λέει ότι «πετρελαϊκά συμφέροντα υπάρχουν αναντίρρητα, αλλά είναι απολύτως θεμιτά».

Δεύτερον: Οσον αφορά στον αυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος του Ιράκ, ο ελληνικός λαός ξέρει ότι όταν κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος το 1940 ο τότε γραμματέας του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, καταδίκασε με γράμμα του τον πόλεμο αυτό και κάλεσε το λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ Α` τόμος 1918-1949, σελ. 357-358, Εκδοση «Σύγχρονη Εποχή»). Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι τον πόλεμο αυτό τον διεξήγαγε ο δικτάτορας Μεταξάς, το ΚΚΕ ήταν παράνομο και οι κομμουνιστές ήταν στις φυλακές και τις εξορίες.

Πέρα απ' αυτό, ο Ντάρεντορφ λέει ότι είναι απόλυτα σύμφωνος με τη γραμμή του Μπλερ, που προσπάθησε να πείσει τον Σαντάμ Χουσεΐν ν' αφοπλιστεί. Κατ' αρχήν, έπρεπε ο Ντάρεντορφ να πείσει πρώτα τον Μπλερ ν' αφοπλιστεί και ο Μπλερ να πείσει τους Αμερικανούς ν' αφοπλιστούν. Είναι εντελώς αστήρικτος ο ισχυρισμός ότι το Ιράκ έχει χρησιμοποιήσει τα χημικά και βιολογικά όπλα, ενώ οι Αμερικάνοι και οι Εγγλέζοι δεν τα έχουν χρησιμοποιήσει. Οι βόμβες «ναπάλμ» χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ και δοκιμάστηκαν στο Γράμμο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Τέλος, ο Ντάρεντορφ λέει ότι στο Ιράκ και στη μετά Σαντάμ εποχή πρέπει να υπάρχει ένα κράτος που θα πληρεί όλα τα στάνταρντ, που επιβάλλει η διεθνής κοινότητα. Δεν καταλαβαίνω πώς ένα κράτος που θα βρίσκεται υπό κατοχή και ο λαός του υπό το ζυγό του ιμπεριαλισμού θα πληρεί τα διεθνή στάνταρντ. Φαίνεται ότι όταν ο Ντάρεντορφ λέει διεθνή στάνταρντ, εννοεί τα στάνταρντ του ιμπεριαλισμού, της υποδούλωσης και της καταλήστευσης των λαών!!!