Γρηγοριάδης Κώστας

Πρώτον, το καθεστώς του Σ. Χουσεΐν δεν είχε - ακόμη κι αν είχε, δε χρησιμοποίησε - βιολογικά και χημικά όπλα μαζικής καταστροφής.

Δεύτερον, ο ιρακινός λαός δεν αντιμετώπισε και δεν αντιμετωπίζει τους Αμερικανοβρετανούς, ως απελευθερωτές, αλλά ως εχθρικές δυνάμεις εισβολής και κατοχής. Γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να διαψευστεί από τις λίγες εικόνες των ολιγάριθμων πανηγυριζόντων Ιρακινών, που προβάλλουν και ξαναπροβάλλουν τα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα.

Τρίτον, οι ιρακινές ένοπλες δυνάμεις πρόβαλλαν γενναία και σθεναρή αντίσταση, με βασικό όπλο το φρόνημά τους. Συντριπτική ήταν η υπεροπλία των δυνάμεων εισβολής. Οχι μόνον, επειδή διέθεταν την απόλυτη και αποκλειστική κυριαρχία στον αέρα, αλλά και γιατί οι ιρακινές δυνάμεις διέθεταν οπλικά συστήματα και όπλα των περασμένων δεκαετιών και αυτά λιγοστά, κυρίως λόγω του 12ετούς εμπάργκο.

Τέταρτον, οι ηγεσίες των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας δεν έκαναν μόνο και συνεχίζουν να διεξάγουν έναν παντελώς αδικαιολόγητο, κατάφωρα άδικο και ολότελα παράνομο πόλεμο, αλλά γνώριζαν απ' την αρχή ότι θα πολεμούσαν εκ του ασφαλούς. Ηταν σίγουροι ότι θα σκόρπιζαν τον όλεθρο, χωρίς οι αμυνόμενοι να είναι σε θέση, να φέρουν αποτελεσματική αντίσταση και, κυρίως, να τους βλάψουν ουσιαστικά. Το μόνο που δεν υπολόγισαν, ήταν το πατριωτικό φρόνημα του ιρακινού λαού.

«Βρισκόμουν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου. Δεν άκουσα ούτε έναν πυροβολισμό από την περιοχή, σίγουρα όχι από το ξενοδοχείο. Κάποια στιγμή, παρατήρησα ότι ένα από τα τεθωρακισμένα είχε στρέψει το πυροβόλο του προς το κτίριο. Τρέξαμε μέσα... και έπειτα ένας πολύ δυνατός θόρυβος, μία ισχυρή έκρηξη που ταρακούνησε το ξενοδοχείο... Πρέπει να μας είχαν δει, μας είχαν δει, τους είχαμε δει κι εμείς... Δεν ήταν λάθος, γνώριζαν ότι είμαστε εκεί. Αυτή η οβίδα στόχευε κατευθείαν σ' αυτό το ξενοδοχείο, κατευθείαν στους δημοσιογράφους. Δεν ήταν ατύχημα». Η μαρτυρία είναι του Ντέιβιντ Τσάτερ, ανταποκριτή του βρετανικού δικτύου «Σκάι» και αφορά, όπως καταλάβατε, την προμελετημένη και εγκληματική επίθεση των αμερικανικών τανκς στο ξενοδοχείο «Παλαιστίνη» της Βαγδάτης.

Ρίχνουν τεράστιες βόμβες βάρους 900 κιλών, οι οποίες ανοίγουν κρατήρες βάθους 15 και πλέον μέτρων. Ρίχνουν βόμβες διασποράς και, μάλιστα, μέσα σε πόλεις, όπως συνέβη στη Μοσούλη, στο Κιρκούκ, στη Βασόρα και στην Αλ Χίλα. Ρίχνουν, ακόμη, βλήματα, πυραύλους και βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, που θα σκορπίζουν τον τοξικό και ραδιενεργό όλεθρο για πολλούς αιώνες. Είναι ορισμένα μόνον απ' τα «έξυπνα» όπλα που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοβρετανοί εισβολείς στο Ιράκ. Δεκάδες χιλιάδες είναι τα θύματα, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι. Πολύ περισσότεροι είναι οι τραυματίες, ανεξακρίβωτος ο αριθμός όσων έχασαν ό,τι είχαν και μετατράπηκαν σε πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια Ιρακινοί, κυρίως στο κατεχόμενο ήδη Νότιο Ιράκ, επιβιώνουν σε τραγικές συνθήκες, χωρίς νερό και φαγητό.

Σίγουρα, η αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ θα μείνει στην παγκόσμια Ιστορία, ως η πλέον απάνθρωπη και εγκληματική πολεμική εκστρατεία «απελευθέρωσης».

Ολο και περισσότεροι αρθρογράφοι και αναλυτές απ' όλο τον κόσμο - ανάμεσά τους και αρκετοί Αμερικανοί - παραδέχονται, πλέον, ότι το νέο δόγμα των ΗΠΑ, περί προληπτικών πολέμων, τα προετοιμαζόμενα νέα οπλικά συστήματα («πόλεμος των άστρων», νέες γενιές πυρηνικών όπλων, κλπ.), ο πόλεμος στο Ιράκ, οι επόμενοι πόλεμοι, κλπ. κλπ., σχεδιάζονταν και προετοιμάζονταν πριν αρκετά χρόνια και, πάντως, πριν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, το Σεπτέμβρη του 2001. Το τελευταίο αυτό γεγονός, συμπληρώνουν, απλώς επέτρεψε τη δημιουργία του απαραίτητου κλίματος, κυρίως στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, ώστε να αρχίσει η εφαρμογή των προαναφερομένων σχεδίων.

Εμείς, πάντως, δε θα σταματήσουμε να θυμίζουμε, ότι δεν έχει δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα το παραμικρό αποτέλεσμα των ερευνών για το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, που κάνουν ενάμισι και πλέον χρόνο τώρα οι κάθε λογής μυστικές και φανερές υπηρεσίες των ΗΠΑ, το Κογκρέσο, κλπ. κλπ...