Το κλείσιμο του εργοστασίου της πολυεθνικής «ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ» στην Αθήνα, η μεταφορά των εργασιών στη Βουλγαρία και το πέταγμα στην ανεργία 500 εργαζόμενων, δεν είναι μοναδικό στο είδος του φαινόμενο, ούτε «κεραυνός εν αιθρία». Εκφράζει μια αυξανόμενη τάση των Ελλήνων επιχειρηματιών ή των ξένων εταιριών, που έχουν μονάδες παραγωγής στη χώρα μας, που δραστηριοποιούνται σε παραγωγικούς τομείς έντασης εργασίας, όπως είναι οι παραδοσιακοί κλάδοι ένδυσης, υποδήματος, τροφίμων, να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στις γειτονικές βαλκανικές κυρίως χώρες, όπου το κόστος εργασίας είναι πολύ χαμηλότερο και τα προσδοκούμενα κέρδη πολύ μεγαλύτερα. Αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο δυο τέτοιες περιπτώσεις, η «Good Year» στη Θεσσαλονίκη και η βιοτεχνία «Κατερίνα» στην Κατερίνη, που μέσα σε διάστημα περίπου 5 χρόνων έστειλαν στην ανεργία 800 εργαζόμενους.

Ο χώρος ιδιαίτερα της Βόρειας Ελλάδας, χώρος μικρομεσαίας παραγωγής σε παραδοσιακούς κλάδους, έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για το κυνηγητό μεγαλύτερου κέρδους από το κεφάλαιο με μετακινήσεις σε «φθηνότερες» χώρες. Πολλοί νομοί της Β. Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένου του Νομού Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σε πανελλαδικό επίπεδο. Από στοιχεία που έθεσε στη διάθεση του «Ρ» ο Λόης Λαμπριανίδης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 1.200 άμεσες ξένες επενδύσεις από την Ελλάδα, κυρίως τη Β. Ελλάδα, σε βαλκανικές χώρες, με μεταφορά σ' αυτές παραγωγικών μονάδων.

Από τις επενδύσεις αυτές, το 82% βρίσκεται σε 3 χώρες: Βουλγαρία (41%), Αλβανία (20,5%), Ρουμανία (20,5%). Επικεντρώνεται κυρίως στο εμπόριο (47%) και στη βιομηχανία (36%). Το μερίδιο της βιομηχανίας καλύπτεται από την ένδυση (48%), τρόφιμα - ποτά (26%). Οι 3 παραπάνω χώρες είναι αυτές στις οποίες οι επιχειρήσεις των αναπτυγμένων χωρών δεν επενδύουν, γιατί απαιτούν πιο σταθερό πολιτικό /οικονομικό /κοινωνικό περιβάλλον, λιγότερη παραοικονομία, εγκληματικότητα κλπ. και συνεπώς οι ελληνικές επιχειρήσεις που μεταφέρονται εκεί δεν έχουν να ανταγωνιστούν επιχειρήσεις πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.

Το επενδυμένο στις 3 αυτές χώρες κεφάλαιο ανέρχεται σε 2,4 δισ. δολάρια και πάνω από το 65% του κεφαλαίου αυτού κατέχουν 10 μόνο επιχειρήσεις (ΟΤΕ, 3Ε, ΔΕΛΤΑ, ΤΙΤΑΝ, Eurobank, «Μυτιληναίος», «Intracom», Πίστεως, «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», «Chipita»).

Οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, παρά το μικρό τους μέγεθος, είναι πάρα πολλές και με τη μετεγκατάστασή τους έχασαν την εργασία τους χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ελλάδα, κυρίως σε νομούς της Β. Ελλάδας. Ενώ η εγκατάσταση - μετεγκατάσταση της παραγωγής σε άλλη χώρα έχει, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, αρνητικά αποτελέσματα για τη χώρα προέλευσης, κυρίως λόγω της αύξησης της ανεργίας, αντίθετα τα οφέλη από τις επενδύσεις αυτές για την οικονομία της χώρας προέλευσης των επενδύσεων είναι πολύ περιορισμένα και στην περίπτωση της Ελλάδας σχεδόν ανύπαρκτα.

Η συνεχής θεσμοθέτηση μέτρων υπέρ των βιομηχανιών και του μεγάλου κεφαλαίου από την κυβέρνηση, στο όνομα της αύξησης της «ανταγωνιστικότητας», εντείνει την εργοδοτική ασυδοσία σε βάρος των εργαζομένων. Η αυθαίρετη παρακράτηση ή η καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων κάτω από την εργοδοτική απειλή «η επιχείρηση αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα», είναι σύνηθες φαινόμενο.

Στη βιομηχανική περιοχή Οινοφύτων - Θηβών, το φαινόμενο αυτό βρίσκεται σε έξαρση. Επιχειρήσεις όπως η «ΚΡΙΣΠΑΝ και ΒΙΟΠΛΑΣΤ ΑΕ» του βιομήχανου Χρήστου Παναγιωτόπουλου (ο οποίος εφαρμόζει την ίδια τακτική και στα εργοστάσια της Αθήνας και της Κρήτης), η «ΕΧΤΡΑ ΑΕ», η καπνοβιομηχανία «Θ.Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΑΕ», η «CURVA DOORS» και η «ΤΕΞΤΙΛΙΑ ΑΕ» καθυστερούν σε μόνιμη βάση την καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών. Στην τελευταία ο ιδιοκτήτης της, βιομήχανος Βασιλειάδης, αφού της έβαλε «λουκέτο», δεν κατέβαλε στους περίπου 70 εργαζομένους τις αναδρομικές οφειλόμενες αποδοχές, παρότι είχε δεσμευτεί σε τριμερή συνάντηση που έγινε στις 16 Γενάρη 2003.

Για τον ιδιοκτήτη της «ΚΡΙΣΠΑΝ & ΒΙΟΠΛΑΣΤ ΑΕ», όπως δήλωσε στο «Ρ» ο Στέλιος Χρυσάντζας, πρόεδρος του σωματείου, εξακολουθεί να καθυστερεί τις πληρωμές, παρά τις κατά καιρούς δεσμεύσεις του, αλλά και τις μηνύσεις που του έχουν υποβληθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας. Η καπνοβιομηχανία «Θ.Δ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΑΕ», όπως αναφέρεται σε σχετική έκθεση του ΣΕΠΕ (το τμήμα Θηβών), δεν κατέβαλε δεδουλευμένες αποδοχές στους εργαζόμενους παρότι η Επιθεώρηση Εργασίας είχε διενεργήσει τέσσερις ελέγχους στο διάστημα 9-12-2002 με 28-3-2003, μετά από μεμονωμένες καταγγελίες εργαζομένων. Από την ίδια έκθεση διαπιστώνεται ότι η «COURVAS DOORS» καταβάλλει τις δεδουλευμένες αποδοχές στους εργαζόμενους με καθυστέρηση. Το ίδιο συμβαίνει και με την «ΕΧΤΡΑ ΑΕ».

Τέλος, ένα συμπέρασμα που προκύπτει από την προαναφερόμενη έκθεση είναι ότι η κυβερνητική πολιτική έχει αποδυναμώσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς σε ό,τι αφορά το προσωπικό που διαθέτουν και το ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν. Στην περίπτωση της βιομηχανικής περιοχής Θηβών - Οινοφύτων, κατόπιν απαίτησης του τοπικού Συνδέσμου Βιομηχάνων, «κατακρεούργησε» το όποιο ελεγκτικό τους έργο, κλείνοντας το βασικό γραφείο του Σχηματαρίου και μεταφέροντας την αρμοδιότητά του στη Θήβα και στη Λιβαδειά και αποδυναμώνοντάς το από ανθρώπινο προσωπικό. Ετσι, στην περιοχή Σχηματαρίου - Οινοφύτων οι πάνω από 2.000 επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή Σχηματαρίου - Οινοφύτων (κυρίως μεσαίου και μεγάλου μεγέθους) δρουν ανεξέλεγκτα και ασύδοτα. Γι' αυτό και τα πολλά εργατικά ατυχήματα (αρκετά θανατηφόρα) που ορισμένα βλέπουν το φως της δημοσιότητας αλλά τα περισσότερα δεν αποκαλύπτονται.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ και των κάθε είδους υπηρετών τους - ανεξαρτήτως αν κυκλοφορούν με τη μάσκα του «σοσιαλιστή» ή του «συντηρητικού», του «δεξιού» ή του «αριστερού» - δεν μπορεί παρά να είναι για τα πλατιά λαϊκά στρώματα των εργαζομένων (μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων κλπ.) ο χειρότερος εφιάλτης. Τη σκληρή πραγματικότητα για το μέγεθος της κερδοσκοπικής ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, όπως την τεκμηρίωσαν οι θεμελιωτές του επιστημονικού σοσιαλισμού (Μαρξ - Ενγκελς), τη βιώνουν εδώ και δεκαετίες, καθημερινά, οι εργαζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι λαοί σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ της κερδοσκοπικής ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου - δηλαδή μέχρι πού είναι ικανοί να φτάσουν οι κεφαλαιοκράτες και τα «τσιράκια» τους, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους - ο Καρλ Μαρξ παρατηρούσε στον 1ο τόμο του έργου του «Το Κεφάλαιο», μεταξύ άλλων και τα εξής: «Με το ανάλογο κέρδος το κεφάλαιο γίνεται θαρραλέο. Με 10% γίνεται σίγουρο και μπορεί να ριχτεί παντού. Με 20% ζωηρεύει. Με 50% γίνεται θετικά παράτολμο. Με 100% ποδοπατάει κάθε ανθρώπινο νόμο. Με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που δε ριψοκινδυνεύει να το κάνει ακόμα και με τον κίνδυνο της καρμανιόλας».

ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ, για το μέγεθος των εγκλημάτων που είναι δυνατό να διαπράξει το μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του, τη βεβαιώνουν καθημερινά με τις πράξεις τους οι διοικήσεις των πολυεθνικών και γενικότερα οι ανά τη Γη κεφαλαιοκράτες με τη βοήθεια - εννοείται - των κυβερνήσεων που υπηρετούν πιστά τα συμφέροντά τους. Βιώνουν και όσα είπε, με τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο Lothar Brucher, μέλος του ΔΣ Schiesser Palco. Ο εν λόγω κύριος, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της πολυεθνικής ΠΑΛΚΟ (που αποφάσισε ξαφνικά να κλείσει το εργοστάσιο στην Αθήνα και να μεταφέρει τις δραστηριότητές του στη Βουλγαρία, πετώντας στο δρόμο 500 γυναίκες) και σκιαγραφώντας το «όραμα» των πολυεθνικών, δήλωσε κυνικά: «Στην Ευρώπη, ο χρόνος εργασίας είναι το πολύ 40 ώρες εβδομαδιαίως, ενώ στην Κίνα οι νέες κοπέλες εργάζονται χωρίς ωράριο, από τις 7 το πρωί έως τις 9,45 το βράδυ»!

ΣΤΟΝ κ. LOTHAR BRUCHER της πολυεθνικής Schiesser Palco και σε κάθε όμοιό του ή υπερασπιστή των απόψεων των συμφερόντων των πολυεθνικών (είτε είναι επιχειρηματίες ή κυβερνητικά στελέχη με «αριστερό» ή «δεξιό» μανδύα»), που έχουν βαλθεί να γυρίσουν την Ευρώπη και ολόκληρο τον πλανήτη Γη στην εποχή του εργασιακού μεσαίωνα, μια απάντηση αρμόζει: Καμιά ανοχή στα «αφεντικά» των πολυεθνικών και όλους εκείνους που έχουν ταχθεί να υπηρετούν - ανοιχτά ή συγκαλυμμένα - τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, γιατί συχνά η ανοχή μας κάνει τους ανεγκέφαλους να μοιάζουν έξυπνοι και σοφοί. Απέναντι στην «ιερά συμμαχία» των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών που οραματίζονται την πλήρη κατάργηση των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, οι εργαζόμενοι και γενικά οι εκμεταλλευόμενοι μπορούν και πρέπει να αναπτύξουν το δικό τους μέτωπο πάλης. Αγώνας, αγώνας και πάλι αγώνας, για ένα καλύτερο αύριο με την ανατροπή αυτού του απάνθρωπου συστήματος, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Με τη διοίκηση της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδος (ΟΕΚΙΔΕ) θα συναντηθεί η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σήμερα στις 6 το απόγευμα. Στη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία της Ομοσπονδίας (Χαλκοκονδύλη 37, 5ος όροφος), θα συζητηθούν οι εξελίξεις στην επιχείρηση «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ», μετά την απόφαση της εργοδοσίας να κλείσει το εργοστάσιο της Αθήνας και να απολύσει τους 500 εργαζόμενους.

Χτες, η Αλέκα Παπαρήγα συναντήθηκε με τη διοίκηση του σωματείου εργαζομένων στη «ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ», όπου συζήτησε τις εξελίξεις στο εργοστάσιο. Ενημερώνοντάς την η πρόεδρος του σωματείου Α. Φράγκου επισήμανε ότι δεν υπάρχει τίποτα νεότερο εκτός από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι ασκεί πιέσεις και αναμένουν και τη συνάντηση με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας. Οπως σημείωσε θα συνεχίσουν να αισιοδοξούν και να παλεύουν, για να συνεχιστεί η λειτουργία του εργοστασίου, τονίζοντας ότι δεν μπορούν αυτές να δώσουν προτάσεις που ζητάει η πολυεθνική.

«Το να θέλεις δουλιά με κανονικό μεροκάματο είναι πρόταση, αλλιώς γίνεσαι συνυπεύθυνος στα σχέδιά τους», σημείωσε χαρακτηριστικά η Αλέκα Παπαρήγα και αναφερόμενη στο πρόβλημα της ΣΙΣΣΕΡ τόνισε ότι έχει αναδειχτεί σε κύριο θέμα, γιατί αναμένεται μεγάλη κρίση για το μεγάλο κεφάλαιο μέχρι το 2004.

Απέναντι στην απότομη κρίση που φοβούνται ότι θα έρθει θέλουν να πέσει πολύ χαμηλά η τιμή της εργατικής τάξης, σημείωσε και σχολιάζοντας την πρόσφατη πρόβλεψη των βιομηχάνων για 18% ανεργία, μέχρι το 2004 τόνισε ότι στην ουσία λένε ότι θα κάνουν μαζικές απολύσεις και γι' αυτό "δώστε μας κι άλλα προνόμια". Γι' αυτό επισήμανε πρέπει να γίνουν δυναμικοί αγώνες από τους εργαζόμενους, χωρίς κανέναν περιορισμό στα αιτήματα και να έχουν και αποτελέσματα γιατί έρχονται χειρότερα για την εργατική τάξη.

Ενα από τα ερωτήματα που βάζουν οι 500 εργάτριες της «Σίσσερ - Πάλκο» είναι τι κάνει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το κλείσιμο του εργοστασίου. Απάντηση έδωσε την Κυριακή ο ίδιος ο διευθυντής του εργοστασίου Λόθαρ Μπρούχερ, που σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα δήλωσε πως ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας πρότεινε στην εταιρία να μειώσει τους μισθούς 10 έως 15%. Χτες η διοίκηση της επιχείρησης είπε στο σωματείο ότι από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας τους προτάθηκε να χρηματοδοτήσουν τη μεταφορά της επιχείρησης στην Κομοτηνή. Σταθερός ο προσανατολισμός της κυβέρνησης. Χρηματοδότηση και ξανά χρηματοδότηση της πολυεθνικής. Κι επειδή αυτό δε φτάνει, με μεγάλη άνεση η κυβέρνηση εμφανίζεται με προτάσεις που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη... των εργατών.