Το κλείσιμο του εργοστασίου της πολυεθνικής «ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ» στην Αθήνα, η μεταφορά των εργασιών στη Βουλγαρία και το πέταγμα στην ανεργία 500 εργαζόμενων, δεν είναι μοναδικό στο είδος του φαινόμενο, ούτε «κεραυνός εν αιθρία». Εκφράζει μια αυξανόμενη τάση των Ελλήνων επιχειρηματιών ή των ξένων εταιριών, που έχουν μονάδες παραγωγής στη χώρα μας, που δραστηριοποιούνται σε παραγωγικούς τομείς έντασης εργασίας, όπως είναι οι παραδοσιακοί κλάδοι ένδυσης, υποδήματος, τροφίμων, να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στις γειτονικές βαλκανικές κυρίως χώρες, όπου το κόστος εργασίας είναι πολύ χαμηλότερο και τα προσδοκούμενα κέρδη πολύ μεγαλύτερα. Αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο δυο τέτοιες περιπτώσεις, η «Good Year» στη Θεσσαλονίκη και η βιοτεχνία «Κατερίνα» στην Κατερίνη, που μέσα σε διάστημα περίπου 5 χρόνων έστειλαν στην ανεργία 800 εργαζόμενους.

Ο χώρος ιδιαίτερα της Βόρειας Ελλάδας, χώρος μικρομεσαίας παραγωγής σε παραδοσιακούς κλάδους, έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για το κυνηγητό μεγαλύτερου κέρδους από το κεφάλαιο με μετακινήσεις σε «φθηνότερες» χώρες. Πολλοί νομοί της Β. Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένου του Νομού Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σε πανελλαδικό επίπεδο. Από στοιχεία που έθεσε στη διάθεση του «Ρ» ο Λόης Λαμπριανίδης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 1.200 άμεσες ξένες επενδύσεις από την Ελλάδα, κυρίως τη Β. Ελλάδα, σε βαλκανικές χώρες, με μεταφορά σ' αυτές παραγωγικών μονάδων.

Από τις επενδύσεις αυτές, το 82% βρίσκεται σε 3 χώρες: Βουλγαρία (41%), Αλβανία (20,5%), Ρουμανία (20,5%). Επικεντρώνεται κυρίως στο εμπόριο (47%) και στη βιομηχανία (36%). Το μερίδιο της βιομηχανίας καλύπτεται από την ένδυση (48%), τρόφιμα - ποτά (26%). Οι 3 παραπάνω χώρες είναι αυτές στις οποίες οι επιχειρήσεις των αναπτυγμένων χωρών δεν επενδύουν, γιατί απαιτούν πιο σταθερό πολιτικό /οικονομικό /κοινωνικό περιβάλλον, λιγότερη παραοικονομία, εγκληματικότητα κλπ. και συνεπώς οι ελληνικές επιχειρήσεις που μεταφέρονται εκεί δεν έχουν να ανταγωνιστούν επιχειρήσεις πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.

Το επενδυμένο στις 3 αυτές χώρες κεφάλαιο ανέρχεται σε 2,4 δισ. δολάρια και πάνω από το 65% του κεφαλαίου αυτού κατέχουν 10 μόνο επιχειρήσεις (ΟΤΕ, 3Ε, ΔΕΛΤΑ, ΤΙΤΑΝ, Eurobank, «Μυτιληναίος», «Intracom», Πίστεως, «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», «Chipita»).

Οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, παρά το μικρό τους μέγεθος, είναι πάρα πολλές και με τη μετεγκατάστασή τους έχασαν την εργασία τους χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ελλάδα, κυρίως σε νομούς της Β. Ελλάδας. Ενώ η εγκατάσταση - μετεγκατάσταση της παραγωγής σε άλλη χώρα έχει, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, αρνητικά αποτελέσματα για τη χώρα προέλευσης, κυρίως λόγω της αύξησης της ανεργίας, αντίθετα τα οφέλη από τις επενδύσεις αυτές για την οικονομία της χώρας προέλευσης των επενδύσεων είναι πολύ περιορισμένα και στην περίπτωση της Ελλάδας σχεδόν ανύπαρκτα.