Σε «φιλόξενη φωλιά του αντικομμουνισμού» επιχειρούν να μετατρέψουν τη «Θεσσαλία» - μια ιστορική, δημοκρατική εφημερίδα που εκδίδεται στο Βόλο - τα στελέχη του ΣΥΝ, που τη διαφεντεύουν, τα τελευταία χρόνια. «Πουλαίν» τους σ' αυτή την προσπάθεια φαίνεται να είναι ο Λαρισαίος δημοσιογράφος Ανδρέας Γιουρμετάκης, ένας «καθ' έξιν και κατ' επάγγελμα» αντικομμουνιστής, ο οποίος δεν κρύβει ότι η αντι-ΚΚΕ προπαγάνδα είναι η κύρια, αν όχι η αποκλειστική «δημοσιογραφική δουλιά» του.

Κάθε βδομάδα ο εν λόγω «δημοσιογράφος» γράφει ρεπορτάζ ή άρθρο στη «Θεσσαλία της Δευτέρας», που στάζει αντικομμουνιστικό δηλητήριο. Με τα γραφόμενά του επιχειρεί την πλήρη κι απροκάλυπτη διαστρέβλωση των θέσεων και, κυρίως, των προθέσεων του ΚΚΕ και καταφέρεται, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, εναντίον στελεχών του Κόμματος. Επιπροσθέτως, επιχειρεί να συκοφαντήσει το εργατικό, το αγροτικό, το φιλειρηνικό και, γενικότερα, το λαϊκό κίνημα της Θεσσαλίας, να υπονομεύσει τις προσπάθειες ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού.

Βεβαίως, ο Α. Γιουρμετάκης δε φταίει, καθότι αυτή τη «δουλιά» έμαθε να κάνει, αυτή κάνει και σιγά που θα πάει να μάθει τη σωστή δημοσιογραφία, όταν βρίσκει εργοδότες, που τον πληρώνουν να περιφέρει τον αγοραίο αντικομμουνισμό του. Η ευθύνη βαρύνει τους υπευθύνους της «Θεσσαλίας», οι οποίοι τον έχουν στη «δούλεψή» τους, υποθάλποντας και προβάλλοντας την αντικομμουνιστική προπαγάνδα του.

Το γεγονός, δε, ότι η εφημερίδα συνεχίζει να «φιλοξενεί» τα αντι-ΚΚΕ ψεύδη του, παρά το ότι επισημάνθηκε, αρμοδίως, στους υπευθύνους της πως αυτό είναι απαράδεκτο, αποδεικνύει ότι η «δουλιά» είναι μελετημένη, προγραμματισμένη και έχει συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους κι επιδιώξεις.

Φυσικά, είναι δύσκολο να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Οχι μόνο γιατί το ΚΚΕ στη Θεσσαλία έχει βαθιές ρίζες μέσα στο λαό - σε αντίθεση με το ΣΥΝ, που δε τυγχάνει λαϊκής εκτίμησης και δεν έχει πολιτική επιρροή - αλλά και γιατί είναι τόσο ωμός ο αντικομμουνισμός που «παράγεται» και «προσφέρεται», που δεν είναι και τόσο αποτελεσματικός...

«Μα, δε βλέπουν, δεν ακούν, δε συγκινούνται; Και βλέπουν, και ακούν, και συγκινούνται, και αισθάνονται. Στο πετσί τους, στις σχέσεις τους, στο πορτοφόλι τους, στο σπίτι τους, στα παιδιά τους, στο τσιγάρο τους, στη δουλειά τους, στην πίκρα τους - σε όλα τους. Τότε, γιατί πηγαινοέρχονται από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη; Από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ στη ...λαϊκή ΝΔ; Επειδή φοβούνται. Λιμούς, καταποντισμούς, πολέμους, δυστυχίες, μικρόβια, ιούς, σεισμούς, αποκλεισμούς. Ολα είναι εναντίον τους. Το διεθνές κλίμα μοιάζει με τον Γκοτζίλα. Ετσι και η πατούσα του μισομπεί στην Ελλαδίτσα θα μας πλακώσει και θα μας λιώσει. Ο φόβος προκαλεί ανασφάλεια, η ανασφάλεια παράλυση και η παράλυση παράδοση. Παράδοση στο ρητό της γιαγιάς μας "κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι". Κάποτε, ο ηρωισμός ήταν οι προκηρύξεις εναντίον του Χίτλερ, ο Μαραθώνιος της Ειρήνης, το Πολυτεχνείο. Σήμερα είναι η πίστη σ' ένα σύνθημα από το παρελθόν: "Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!"». Του Δημήτρη Δανίκα, από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

Ο λαός πλέον ζητιάνος,

ο λαός πλέον επαίτης,

μα κορδώνεται ο σουλτάνος

κι εμφανίζεται ως ηγέτης

λες και έχει καταφέρει

τίποτ' άλλο απ' το... «χέρι»!

*

Ο λαός έχει λυγίσει

απ' τα βάρη και τη «ζώνη»,

μα κοιτάξτε το δερβίση

σαν το διάνο πώς φουσκώνει

και δεν πάει να δέσει πέτρα

να... πνιγεί μ' όλα τα «μέτρα»!