Από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Τρικάλων του ΚΚΕ το στερνό χαιρετισμό απηύθυνε ο Θεοδόσης Τσέργας.

«Σύντροφέ μας, φίλε μας, συγχωριανέ μας, Μήτσο μας,

εκ μέρους της Νομαρχιακής Επιτροπής Τρικάλων του ΚΚΕ, σε μένα έτυχε το θλιβερό καθήκον, να σου απευθύνω το τελευταίο αντίο.

Δεν ξέρω σύντροφε αν θα τα καταφέρω. Συμπάθα με. Η συγκινησιακή φόρτιση ασήκωτη. Ενας κόμπος, Μήτσο, μου κόβει τη μιλιά. Ενας κόμπος που δεν καταπίνεται με τίποτα. Ενα "γιατί" που δε βρίσκει απάντηση στον αναπάντεχο χαμό σου.

Και τι να πούμε σύντροφε. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά, σ' αυτές τις περιπτώσεις. Εδώ, καθώς λέει ο ποιητής, "σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν τα τραγούδια".

Μήτσο έζησες λίγο, όμως πρόσφερες τόσα πολλά στο λαϊκό κίνημα, στο Κόμμα, στην οικογένεια και στα παιδιά σου, Σ' όλη σου τη ζωή πάλεψες. Πάλεψες αταλάντευτα. Για τα δίκαια του λαού, για την υπόθεση της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.

Από μικρό παιδί στο μετερίζι του αγώνα. Ούτε βήμα πίσω, Μήτσο.

Είναι φοβερό να είσαι παιδί και να παλεύεις σα μεγάλος. Οχι μόνο να θερίζεις, να οργώνεις, να σπέρνεις. Αλλά και μέσα στα φυλλοκάρδια σου να υπάρχει χώρος να καίει η φλόγα του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη.

Ευθυτενής, λεβέντης, αυστηρός με τις ιδέες σου, ανυποχώρητος, ασυμβίβαστος, γλυκομίλητος με τους συντρόφους, με τους φίλους, με τους συγχωριανούς, με τον απλό κόσμο. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.

Και λέει ο ποιητής Μήτσο: "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκιο". Εσύ σύντροφε δεν ξεχάστηκες, ούτε στιγμή, να λέγεσαι άνθρωπος. Ησουν άνθρωπος, ήσουν κομμουνιστής. Εσύ σύντροφε όσες θυσίες κι αν χρειάζονταν, θα παρέμεινες άνθρωπος, αγωνιστής, κομμουνιστής.

Οσες φορές κι αν θα ζούσες, θα έπαιρνες την ίδια στράτα, θα περπατούσες την ίδια δύσκολη ανηφοριά. Μαζί με το λαό σαν γνήσιο παιδί του λαού.

Ναι, Μήτσο

Και τότε που η γριά Μανιά, η θρυλική Τσιμπούκενα, θρυλική μορφή Μάνας που έζησε όλες τις μέρες με δάκρυα. Ησουν μεγάλος Μήτσο κι έκλαψες σα μικρό παιδί για τη Μανιά. Γιατί κουβαλούσε επάνω της τον πόνο και την καρτερικότητα.

Και κείνα τα δύσκολα χρόνια, τα πέτρινα χρόνια, τότε που "... ο πατέρας εξορία...", τότε που η αλμύρα πότιζε τα σπίτια μας. Ούτε βήμα πίσω.

Σου χαλύβδωσαν την πίστη στα δίκαια του λαού, στα ιδανικά του εργατικού κινήματος, του λαϊκού κινήματος, στην υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Και παρά τη βαρβαρότητα της εποχής εκείνης ήταν αδιανόητο για σένα σύντροφε να φωλιάσει το μίσος μέσ' την καρδιά σου. Μιας και πάλευες "για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι".

Εφυγες Μήτσο και άφησες δυσαναπλήρωτο κενό. Στο Κόμμα, στο κίνημα, στην οικογένειά σου. Για ένα όμως να είσαι σίγουρος, πως τα κόκκινα ιδανικά, για τα οποία με τόση αφοσίωση αγωνίστηκες, θα λάβουν σάρκα και οστά. Αργά ή γρήγορα τα όνειρα θα κοκκινίσουν.

Κοιμήσου σύντροφε, πλάι σε κείνους που πάλεψαν την αδικία, πλάι σε κείνους που βασανίστηκαν χωρίς να μαρτυρήσουν, πλάι σε κείνους που γεννήθηκαν και πέθαναν σηκώνοντας πιο ψηλότερα τη σημαία.

Κοιμήσου πλάι σε όλους τους συντρόφους που αγωνίστηκαν. Επώνυμοι, ανώνυμοι, σιωπηλοί.

Εμείς οι σύντροφοί σου, οι φίλοι σου, οι συγχωριανοί σου, είμαστε περήφανοι για σένα.

Στη γυναίκα σου, στα παιδιά σου, στη μητέρα σου, στον αδερφό σου, στους συγγενείς, και φίλους σου, ως Νομαρχιακή Επιτροπή του ΚΚΕ απευθύνουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει σύντροφέ μας».

«Εφυγε ξαφνικά από κοντά μας, σε ηλικία 61 χρόνων, ο σ. Δημήτρης Κατσιανάκος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο σ. Κατσιανάκος ανήκει στη γενιά των κομμουνιστών που μεγάλωσαν στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου και στα πρώτα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια. Οντας παιδί πολιτικού κρατούμενου έζησε από πολύ κοντά τις σκληρές συνθήκες της εποχής και μέσα σ' αυτές ανδρώθηκε.

Το 1965 οργανώθηκε στη νεολαία Λαμπράκη, ενώ λίγο αργότερα έγινε μέλος της ΕΔΑ, κατά το διάστημα που εργαζόταν ως βιομηχανικός εργάτης στο Παρίσι. Πήρε μέρος στην εξέγερση του Μάη του 1968 ως συνδικαλιστής της Σε-Ζε-Τε στην εταιρία "Σιτροέν".

Το 1967 ο σ. Κατσιανάκος έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στο 9^ο, στο 10^ο και στο 11^ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγονταν αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ. Στο 12^ο Συνέδριο και στα επόμενα που ακολούθησαν μέχρι σήμερα εκλέχτηκε στην ΚΕ ως τακτικό μέλος της.

Ο σ. Κατσιανάκος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην πάλη για την εκπλήρωση των ιδανικών του ΚΚΕ, για να δει η εργατική τάξη και ο λαός καλύτερες μέρες. Δούλεψε στον οργανωτικό τομέα του Κόμματος και σε πολλές περιοχές της κομματικής οργάνωσης. Επί 30 χρόνια υπήρξε επαγγελματικό στέλεχος του ΚΚΕ.

Η Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού συντρόφου».

ΑΘΗΝΑ 03/08/2003

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

• Στη μνήμη του συντρόφου Κατσιανάκου Δημήτρη που τόσο απρόσμενα έφυγε από κοντά μας, οι σύντροφοί του από την Αθήνα που παραβρέθηκαν στην κηδεία του, προσφέρουν μέσω της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας το ποσό των 760 ευρώ.
• Στη μνήμη του αγαπητού συντρόφου και φίλου Δημήτρη Κατσιανάκου, που τόσο αναπάντεχα έφυγε, προσφέρουμε στην ΚΟΜΕΠ 30 ευρώ. Πλάτωνας, Ξένια, Αρης.

Τη βαθιά του οδύνη για το χαμό του συντρόφου Μ. Κατσανάκου εκφράζει σε ανακοίνωσή του το ΚΣ της ΚΝΕ. Οπως σημειώνει: «Με βαθιά οδύνη πληροφορηθήκαμε το θάνατο του συντρόφου Μήτσου Κατσανάκου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ. Το ΚΣ της ΚΝΕ εκφράζει τα βαθύτερα συλλυπητήριά του στην οικογένειά του και στο ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε επί σειρά ετών και μέχρι την τελευταία του στιγμή.

Ο αδόκητος χαμός του είναι μια μεγάλη απώλεια για όλους εμάς που γνωρίσαμε τον σύντροφο Μήτσο, που δεχτήκαμε την αγάπη που έτρεφε για όλους τους νέους ανθρώπους, τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ. Θα μας λείψει η παρουσία του, το χαμόγελο, η αισιοδοξία του, η προθυμία με την οποία πάντα ανταποκρινόταν και συνέδραμε στις μικρές και μεγάλες μάχες μας. Για τα μέλη της ΚΝΕ η αγωνιστική του στάση, η συνέπεια, η ανιδιοτέλεια, η προσήλωσή του στα ιδανικά και τους στόχους του ΚΚΕ θα αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση».