Η ρωσική κυβέρνηση ετοιμάζεται να γιορτάσει με εντυπωσιακό τρόπο την επέτειο των 175 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα και κλασικού της παγκόσμιας λογοτεχνίας, Λέοντος Τολστόι, στις 9 του Σεπτέμβρη (28 Αυγούστου 1828 με το παλιό ημερολόγιο).

Από τις 28/8 έως τις 11/9 προγραμματίζεται πληθώρα εκδηλώσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται ένα διεθνές συνέδριο με τη συμμετοχή ερευνητών του έργου του, εκθέσεις και εκδόσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η έναρξη του σημαντικού εγχειρήματος της έκδοσης, σε 100 τόμους, του συνόλου του συγγραφικού και φιλοσοφικού του έργου. Επιπλέον, από το πρωί της 9ης του Σεπτέμβρη, την ημέρα των γενεθλίων του, θα στολιστούν με λουλούδια όλα τα μνημεία του συγγραφέα στη Μόσχα, θα πραγματοποιηθεί συναυλία, ενώ, στη Γιάσναγια Πολιάνα, στο κτήμα του συγγραφέα, θα απονεμηθούν τα ομώνυμα λογοτεχνικά βραβεία. Το βράδυ της ίδιας μέρας θα δοθεί παράσταση της όπερας του συνθέτη από το Νταγκεστάν (αυτόνομη δημοκρατία της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον Καύκασο που γειτνιάζει με την Τσετσενία) Σιρβάν Τσαλάεφ, με τίτλο «Χατζή Μουράτ», η οποία θα είναι αφιερωμένη στον συγγραφέα, αλλά και στα θύματα των πολέμων στον Καύκασο.

Ολα αυτά καλά και θα ήμασταν οι τελευταίοι που δε θα θέλαμε να τιμώνται οι μεγάλοι λογοτέχνες. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν πρόκειται για κάποια προσπάθεια κριτικής αποτίμησης του έργου του συγγραφέα και ανάδειξης των πραγματικά προοδευτικών πλευρών του σε αντιπαράθεση με τον μυστικιστικό του ιδεαλισμό. Αντίθετα, το αστικό καθεστώς της Ρωσίας χρησιμοποιεί αυτές τις επετείους για να προπαγανδίσει το βαθύ σκοταδισμό, αναχρονισμό και συντηρητισμό που έχει «κληρονομήσει» από την εποχή του «μεγαλο-ρωσισμού», έτσι ώστε να υπηρετήσει καλύτερα τις ιδεολογικές ανάγκες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Το ότι έτσι μπορεί να διαστρεβλωθεί το έργο του «τιμώμενου», αυτό τους είναι αδιάφορο.

Το ότι αυτές οι εκδηλώσεις εξυπηρετούν αυτούς τους στόχους, το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Ρώσος υπουργός Πολιτισμού, Μιχαήλ Σβιντκόι, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση του προγράμματος: «Αν διαβάσουμε τον Τολστόι προσεκτικά, τότε μπορεί να βρούμε απαντήσεις σε πάρα πολλά σύγχρονα ερωτήματα. Μεταξύ αυτών και της εθνικής ιδέας και του προβλήματος του Καυκάσου. Διαβάζετε τον Τολστόι και θα καταλάβετε ότι αυτοί οι οποίοι μιλούν για κρίση αξιών στη σημερινή Ρωσία και ότι εμείς δεν ξέρουμε πώς να ζούμε, είναι απλώς ηλίθιοι».

Να θυμίσουμε ότι ο εν λόγω υπουργός είναι υπέρμαχος της ιδιωτικοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Εκτός των άλλων, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος δε βρήκε κανένα δείγμα κρίσης αξιών στον πρόσφατο «γιορτασμό» των 10 χρόνων από την έναρξη της «συνεργασίας» του μουσείου «Ερμιτάζ»... με την «Κόκα Κόλα»...

Ενα από τα πιο όμορφα και αγαπημένα μιούζικαλ, «Ο Βιολιστής στη Στέγη», ανεβαίνει για τρεις βραδιές (2,3 και 4 του Σεπτέμβρη), στο Ηρώδειο, σε μια μεγάλη παραγωγή του Ελληνικού Φεστιβάλ, στην οποία θα συμμετέχει πλειάδα διακεκριμένων ερμηνευτών (ηθοποιών, τραγουδιστών, χορευτών). Το έργο, που στη μουσική φέρει την υπογραφή του Τζέρι Μποκ και στους στίχους του Σέλντον Χάρνικ, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ατίλα Λανγκ, χορογραφίες Ροζίτα Σταϊνχάουερ, σκηνικά Ατίλα Λανγκ και Ματίας Κίλγκερ και κοστούμια Μαρέτα Οπενμπεργκ. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Χάρμουτ Μπάουερ, Ινγκεμποργκ Βολφ, Σάσκα Ικς, Σαμπίνα Μάρτιν, Γκάμπι Κοσίκ, Ράιμουντ Φίσερ κ.ά. Συμμετέχουν μέλη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Βούπερταλ και μέλη της Χορωδίας των Θεατρικών Σκηνών του Βούπερταλ, υπό τη μουσική διεύθυνση του Σάιμον Ρέκερς.

Ο «Βιολιστής στη Στέγη» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1964. Η απήχηση που είχε στο κοινό της Νέας Υόρκης ήταν τεράστια, παρά το γεγονός ότι ξέφευγε από την παραδοσιακή έως τότε θεματολογία των μιούζικαλ με τα χαρούμενα, ανάλαφρα θέματα. Αντίθετα, τα ζητήματα που έθιξε είχαν να κάνουν με τη φτώχεια, τους διωγμούς, τον κατατρεγμό της εβραϊκής κοινότητας στην τσαρική Ρωσία των τελών του 19ου αιώνα. Κεντρικός ήρωας είναι ο Τέβγε, ο οποίος ζει με τη γυναίκα του Γκόλντε και τις πέντε κόρες του, τις οποίες πασχίζει να κρατήσει ζωντανές στο πλαίσιο της οικογένειάς του σ' έναν κόσμο που αλλάζει.

Το μιούζικαλ είναι πλημμυρισμένο από τη μουσική και τα τραγούδια του Τζέρι Μποκ, όπως το υπέροχο «If I were a rich man», αλλά και τα «Tradition», «Matchmaker, matchmaker», «To life», «Miracle of miracles» κ.ά.