Ο Γ. Δρυς μετά το χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, διάβασε ένα γενικόλογο, αλλά εμφανώς σε αντιδασική ρότα, κείμενο κατευθύνσεων. Στις κρίσιμες ερωτήσεις, βέβαια, δεν έδωσε ξεκάθαρες απαντήσεις και, επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις δεν απάντησε καθόλου, μπας και αποφύγει νέα επικοινωνιακά προβλήματα κι άλλα μπερδέματα... Ο Γ. Δρυς ξεκίνησε τη χτεσινή παρουσίασή του λέγοντας: Δεν παραχωρούνται για άλλες χρήσεις τα δάση, δε νομιμοποιούνται οι καταπατήσεις και τα αυθαίρετα, δεν αντιμετωπίζεται το θέμα των οικοδομικών συνεταιρισμών. Ομως από τα όσα είπε στη συνέχεια, τα παραπάνω δεν πρέπει να λαμβάνονται και πολύ σοβαρά υπόψη...

Από τον Γ. Δρυ επαναλήφθηκε, η κυβερνητική «προσήλωση» στο άρθρο 24 του Συντάγματος, που, επί της ουσίας, ορίζει πως τα δάση και οι δασικές εκτάσεις εντάσσονται ολοκληρωτικά στην...οικονομία της αγοράς, με ό,τι αυτό σημαίνει... Ομως το μείζον θέμα που δημιουργήθηκε χτες από τα ανακοινωθέντα του Δρυ, είναι ότι με το νέο δασικό νομοσχέδιο επιδιώκεται η τροποποίηση της έννοιας του ορισμού του δάσους, όπως αυτή ορίζεται στο νόμο 998/79. Για παράδειγμα ο Γ. Δρυς ανέφερε χτες πως για να χαρακτηριστεί μια έκταση δάσος ή δασική, θα πρέπει: «Να φέρει δασοπονικά είδη, αποκλειομένων των φρυγάνων. Να έχει έκταση τουλάχιστον τριών στρεμμάτων. Τα δασοπονικά είδη να καλύπτουν τουλάχιστον το 25% της έκτασης».

Πώς και πώς περιμένουν οι επιτήδειοι μεγαλοεπιχειρηματί-ες τις κυβερνητικές αποφάσεις

Εκτός αυτών από τις χτεσινές δηλώσεις του Γ. Δρυ φάνηκε, πως το δημόσιο απεμπολεί τα δικαιώματά του στα διακατεχόμενα δάση και δασικές εκτάσεις και ταυτόχρονα πάει στον βρόντο ό,τι είχε γίνει μέχρι τώρα στις ιδιοκτησιακού χαρακτήρα αμφισβητήσεις. Ακόμα φαίνεται πως η κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, θέλουν να θεωρούνται δάση μόνο τα πυκνά ψηλά δέντρα και τα υπόλοιπα όχι. Εκτιμάται ότι από τις σχεδιαζόμενες μεθοδεύσεις κινδυνεύουν περίπου 35 εκατ. στρέμματα που μέχρι τώρα θεωρούνται δασικές εκτάσεις, ενώ θα χαθεί και ένα μέρος από τα δάση, που υπολογίζεται σε 33 εκατ. στρέμματα σε όλη τη χώρα.

Οσον αφορά το θέμα των οικοδομικών συνεταιρισμών που βρίσκονται σε δάση και δασικές εκτάσεις, ο Γ. Δρυς μπορεί να ανέφερε αρχικά ότι δε θα αντιμετωπιστεί το θέμα τους, αλλά στη συνέχεια... επανόρθωσε. Είπε σχετικά, πως προβλέπεται δυνατότητα ανταλλαγής των κατεχομένων από τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς δασών και δασικών εκτάσεων με διαθέσιμες ή κοινόχρηστες εποικιστικές εκτάσεις καθώς και με δημόσιες μη δασικές εκτάσεις. Υπάρχουν τελικά διαθέσιμες εποικιστικές εκτάσεις για οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή η κυβέρνηση έχει κάτι υπόψη της μετά την ψήφιση του νόμου 3147/2003 την περασμένη άνοιξη;

Από τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης και τα χτεσινά λεγόμενα του Γ. Δρυ γίνεται ολοφάνερο πως επιχειρείται να ανοίξει μια μεγάλη «φάμπρικα», αποχαρακτηρισμού των δασών, νομιμοποίησης των καταπατήσεων και ασύδοτης οικοπεδοποίησης, ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος δημόσιων δασικών εκτάσεων, ακόμα κι αν έχουν χαρακτηριστεί ως αναδασωτέες, καθώς και νομιμοποίησης της ασύδοτης δράσης διαφόρων οικοδομικών συνεταιρισμών. Από κοντά έρχεται, σαν κερασάκι, η διευθέτηση χρόνιων ιδιοκτησιακών προβλημάτων, που - σκοπίμως - ταλανίζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες πολίτες. Για το τελευταίο μάλιστα, θα γίνονται και οικονομικές ευκολίες... και κάποιοι χρονίως ταλαιπωρημένοι ταλαίπωροι, ενδέχεται να αποδεχτούν με ανακούφιση τα όποια νέα «χαράτσια» θα τους επιβληθούν.

Ο,τι όμως και να κάνει τελικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δε θα μπορέσει να κρύψει την πολιτική ξεπουλήματος του «πρασίνου» στα κερδοσκοπικά συμφέροντα, με βάση και τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ. Ούτε πρόκειται να πείσει κανέναν πως ό,τι γίνεται δεν έχει ως σκοπό να «ενισχυθεί» η ρουσφετολογία και να επιτευχθούν ψηφοθηρικά οφέλη, μια και πλησιάζουν εκλογές.

«Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αξιοποιώντας την πρόσφατη αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που είναι συμβατό με τη γενική γραμμή της ΕΕ, προχωρεί σε ένα έγκλημα κατά του λαού και του φυσικού πλούτου.

Με όσα προετοιμάζει η κυβέρνηση για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, όπως γίνεται σαφές και από τις δηλώσεις Δρυ, συμπληρώνει το αντιλαϊκό πλαίσιο της πολιτικής γης που άρχισε με τις πρόσφατες ρυθμίσεις για το εθνικό κτηματολόγιο και τα αυθαίρετα κτίσματα.

Με τις ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα η κυβέρνηση εμπορευματοποιεί τη γη εξυπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο και βάζοντας σε καθεστώς ομηρίας χιλιάδες βιοπαλαιστές, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και υποχρεώθηκαν να κτίσουν ένα κεραμίδι.

Τώρα, με τις ρυθμίσεις για τα δάση, με στόχο και πάλι την εμπορευματοποίηση της δασικής γης, νομιμοποιεί τους μεγαλοκαταπατητές και μεγαλοτσιφλικάδες, αναγνωρίζει ανύπαρκτες ιδιοκτησίες ιδιωτών και δίνει κυριότητα σε δημόσια δασική περιουσία. Αποχαρακτηρίζει εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, νομιμοποιεί εκατοντάδες χιλιάδες παράνομες αλλαγές χρήσης και αγοραπωλησίες σε μεγάλες δασικές εκτάσεις, που κατατμήθηκαν με υπουργικές αποφάσεις του παρελθόντος. Νομιμοποιεί τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς.

Δηλαδή, με τις νέες ρυθμίσεις ευνοείται το μεγάλο κεφάλαιο, όπου κερδισμένοι είναι οι ιδιοκτήτες μεγάλων περιουσιών, οι μεγαλοκαταπατητές και το κεφάλαιο του κλάδου των κατασκευών. Ταυτόχρονα, οδήγησε στο ξεπούλημα μεγάλες δημόσιες εκτάσεις γης και στη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών του κεφαλαίου, όπως με το Μέγαρο Μουσικής, τον Πανελλήνιο κλπ.

Είναι ψεύτικες οι υποσχέσεις για δήθεν ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών, αφού αυτές αποτελούν ένα μόνον ελάχιστο κομμάτι που μένει μετά την ικανοποίηση των αναγκών των στηριγμάτων του συστήματος.

Οι ρυθμίσεις αποτελούν εξειδίκευση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στα δάση και στις δασικές εκτάσεις. Είναι ο συνεχιστής των αντιδασικών νόμων 998/79 της κυβέρνησης της ΝΔ και του 1734/87 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εισάγει ουσιαστικά μια νέα φάση στην καταστροφή τους.

Αναδεικνύεται η ανάγκη μιας άλλης λαϊκής δασικής πολιτικής, που θα εξασφαλίσει τη δασική προστασία, διαχείριση, ανόρθωση και τη συνολική επίλυση των προβλημάτων. Αυτή προϋποθέτει μεσο-μακροπρόθεσμο σχεδιασμό με κοινωνικά κριτήρια.

Προϋποθέτει κοινωνική ιδιοκτησία στα δασικά οικοσυστήματα.

Η προστασία, η οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων είναι και πάλη για την απόσυρση του δασοκτόνου νομοσχεδίου. Εντάσσεται στη γενικότερη πάλη της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου πάλης. Επιβάλλει την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο στα πλαίσια της πάλης ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Οι εργατικές και οι άλλες λαϊκές οργανώσεις πρέπει να αντιδράσουν αποφασιστικά. Ο λαός με τον αγώνα και την ψήφο του να καταδικάσει τους ευρωσυνεταίρους καταστροφείς των δασών».

Το κυβερνητικό έγκλημα προβλέπει την... οικονομική αξιοποίηση των δασών, ή αλλιώς τη μελλοντική οικοπεδοποίηση του δάσους...

Το αποτέλεσμα ήταν το Υπουργικό Συμβούλιο να τελειώσει άρον - άρον, με την ελπίδα αναζήτησης προσφορότερου τρόπου «επικοινωνιακής διαχείρισης» του θέματος. Ταυτόχρονα, δόθηκε η εντολή στον Δρυ να φτιάξει... άλλο νομοσχέδιο, με το οποίο θα δίνεται η εντύπωση ότι όντως η κυβέρνηση θέλει να βάλει «τάξη» στο θέμα. Η εντολή δε, ήταν σαφής: «Ο,τι είναι να κάνουμε να το περάσουμε στα μουλωχτά» και χωρίς τις προηγούμενες τυμπανοκρουσίες και διαρροές προς τον Τύπο.

Στόχος τους λοιπόν από δω και πέρα είναι να μην τους πάρει χαμπάρι ο κόσμος, συντάσσοντας ένα νομοσχέδιο όπου δε θα διαλαλούν τις δασοκτόνες προθέσεις τους. Αλλωστε, όπως διαπιστώθηκε, αυτοί που είναι να αντιληφθούν πόσο τους ωφελεί το έγκλημα κατά των δασών (καταπατητές, οικοπεδοφάγοι κλπ.) έτσι κι αλλιώς θα το καταλάβουν...