Από τις εργασίες του Πανελλαδικού Συντονιστικού του ΠΑΜΕ

Τα συλλαλητήρια αυτά - όπως υπογραμμίστηκε και στην εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας που παρουσίασε ο Γ. Μαυρίκος - πρέπει να σηματοδοτήσουν την ένταση των αγώνων της εργατικής τάξης ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και με διεκδικήσεις που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Να δώσουν ισχυρό «χαστούκι» στο μεγάλο κεφάλαιο και στο ΣΕΒ ενόψει της διεκδίκησης της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των νέων Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων. Και, ταυτόχρονα, αποκαλύπτοντας το ρόλο του δικομματισμού, να ενισχυθούν οι θέσεις του ταξικού κινήματος στη σύγκρουσή του με τους υποστηριχτές της ταξικής συνεργασίας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Πλούσια ήταν η δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, όπως κατατέθηκε στη Συντονιστική Επιτροπή, αλλά και ο προβληματισμός, για το πώς αυτή η δράση θα αποκτήσει συνέχεια και διάρκεια, θα «τραβήξει» στους αγώνες και άλλα τμήματα της εργατικής τάξης, θα βαθαίνει την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και τελικά θα «κερδίζει συνειδήσεις» με την πλευρά του ταξικού πόλου. Θα οδηγεί όλο και πιο πολλούς εργαζόμενους στη θέση ότι: «Δεν μπορούν να υπάρξουν λύσεις σε όφελος των εργαζομένων, αν δεν ανατραπούν αυτές οι πολιτικές». Αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί σε βάρος αυτών που εκφράζουν και εφαρμόζουν αυτές τις αντεργατικές πολιτικές σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ).

Σήμερα, είπε ο Γ. Μαυρίκος, δε φτάνει η αγανάκτηση. Η αγανάκτηση για την τραγική κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη πρέπει να γίνει συνειδητή τοποθέτηση. Σε μια τέτοια συνειδητή τοποθέτηση για το ποιος φταίει, ποια πολιτική γεννά και αναπαράγει την ανεργία, τα χαμηλά μεροκάματα, την ακρίβεια, πρέπει να βοηθήσει η δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Πατώντας στην εμπειρία των αγώνων που ανέπτυξαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ το προηγούμενο διάστημα, στις πολύμορφες κινητοποιήσεις ενάντια στην ΕΕ και την Ελληνική Προεδρία, τη σημαντική τους συμβολή στο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στις αποφασιστικές παρεμβάσεις για την προστασία της ζωής των εργαζομένων (π.χ. συλλαλητήρια σε Κόρινθο, Φωκίδα), αλλά και στους αγώνες που έγιναν για να μην κλείσουν εργοστάσια, να μην απολυθούν εργάτες, απαιτείται πιο αποτελεσματικά να αναδεικνύονται οι αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Και, ταυτόχρονα, να φωτίζεται ο δρόμος της προοπτικής που πρέπει να βαδίσει η εργατική τάξη, ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ένταση των αγώνων, η ενίσχυση της πάλης, απαιτεί και οργάνωση της εργατικής τάξης σε «άλλη βάση». Μια οργάνωση που - όπως τονίστηκε από πολλούς ομιλητές στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή - πρέπει να ενισχύσει τους δεσμούς του ΠΑΜΕ με τους εργαζόμενους, τόσο στο χώρο της δουλιάς, όσο και έξω απ' αυτόν. Δεσμούς που θα εξασφαλίζουν και θα απλώνουν την παρέμβαση του ΠΑΜΕ, σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα της εργατικής οικογένειας, στα ζητήματα της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού.

Ακρογωνιαίος λίθος στη δουλιά των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είναι και παραμένει το πρωτοβάθμιο σωματείο. «Να πάμε στην εργατική τάξη με το σωματείο», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Να ενισχυθεί η δράση και η ζωή των σωματείων, προκαλώντας ανοιχτές, ζωντανές, ταξικές διαδικασίες και λειτουργίες. Γιατί εκεί στη «βάση», η ταξική παρέμβαση μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς, αλλά και να συσπειρώσει με το ΠΑΜΕ νέα σωματεία, επιτροπές αγώνα και πρωτοπόρους συνδικαλιστές.

«Ισχυρό ΠΑΜΕ - υπογραμμίζει στην εισήγησή της η Εκτελεστική Γραμματεία - σημαίνει δυνατό - μαζικό σωματείο που έχει γερούς δεσμούς με τα μέλη του, με τους εργαζόμενους στον κλάδο. Που ενημερώνει συστηματικά και κινητοποιεί τους εργαζόμενους». Αλλά και ισχυρό κίνημα, ισχυρή εργατική τάξη σημαίνει «σωματεία που να πείθουν για την ανάγκη της ταξικής γραμμής, της ταξικής πάλης, να πείθουν ότι η γραμμή της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας είναι καταστροφική...».

Στα πλαίσια αυτά - όπως τονίστηκε από πολλούς ομιλητές -ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στους νέους εργαζόμενους. Στη νέα γενιά, που περισσότερο απ' όλους είναι θύμα της ανεργίας, της σκληρής εκμετάλλευσης, με τα ωρομίσθια και τη μερική απασχόληση.

Πλούσιος, γόνιμος και βαθύς ήταν ο προβληματισμός που κατατέθηκε στη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ.

Στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Π. Τσίρκας, σημειώνοντας ότι αυτές συνέβαλαν στον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος, στην αποφασιστική σύγκρουση με τις συναινετικές λογικές της πλειοψηφίας, για να προσθέσει ότι «Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από τις συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ».

«Να αποδυναμωθεί η πιο μεγάλη παράταξη που είναι η εργοδοτική». Με αυτά τα λόγια ο Κ. Αρτεμίου περιέγραψε την ανάγκη όξυνσης της πάλης κατά του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Μιλώντας για τον κλάδο των εμφιαλωμένων ποτών, είπε ότι οι εργαζόμενοι μαζί με το ΠΑΜΕ αντιστάθηκαν στις διώξεις και στο χρόνο που πέρασε έκαναν 22 κινητοποιήσεις με αίτημα τη μείωση του χρόνου εργασίας. Αγώνες που ήδη σε μια βιομηχανία του κλάδου εξασφάλισαν τις 39 ώρες δουλιάς τη βδομάδα.

Χρειάζεται πιο ανοιχτά να μιλήσουμε στον κόσμο, για τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Να μην περιοριζόμαστε στην περιγραφή, υπογράμμισε ο Δ. Κουμπούρης. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοηθεί η ανάγκη για αγώνες που θα εναντιώνονται συνολικά στο κεφάλαιο και στους πολιτικούς του εκφραστές. Εχοντας αυτό σαν μπούσουλα πρέπει οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ να δώσουν τη μάχη για την προετοιμασία των συλλαλητηρίων στο τέλος του μήνα. Μια μάχη, όπου στο επίκεντρο της δουλιάς πρέπει να μπουν τα πρωτοβάθμια σωματεία.

Στη δράση της Τοπικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ στην Κόρινθο αναφέρθηκε ο Η. Μπράβος. Στους αγώνες που έγιναν ενάντια σε απολύσεις, στην παρέμβαση μετά το φονικό στη Σωληνουργία Κορίνθου. Ο συνδικαλιστής σημείωσε την ανάγκη για μεγαλύτερη εμβάθυνση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, γύρω από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά και για τις ιδεολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις που έχουν αυτές και οι οποίες πρέπει να μελετηθούν.

Στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης αναφέρθηκε ο Τ. Φωτόπουλος, ο οποίος σημείωσε και την ύπουλη τακτική της. Από τη μια - είπε ο συνδικαλιστής - η κυβέρνηση σαρώνει το ασφαλιστικό σύστημα, επιβάλλει τη μερική απασχόληση, εξασφαλίζοντας φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο και από την άλλη σε ατομικό πλέον επίπεδο έρχεται και δίνει ένα ευρώ το μήνα στον άνεργο και το συνταξιούχο. Και για όλα αυτά πανηγυρίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

«Να ανοίξουμε το θέμα της μόρφωσης σε όλο το μήκος και το πλάτος του κινήματός μας», υπογράμμισε στην παρέμβασή του ο Α. Αρβανιτίδης. Κριτήριο για μας, για τη στρατηγική μας, σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα πρέπει να είναι το ερώτημα: «Ποιος μαθαίνει, τι μαθαίνει, για ποιον το μαθαίνει»!

Σημαντική επιτυχία πέτυχαν οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλισμού στις εκλογές του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης που ολοκληρώθηκαν την περασμένη βδομάδα. Το σημαντικότερο στοιχείο των εκλογών αυτών ήταν ο τριπλασιασμός των μελών που πήραν μέρος στην εκλογική διαδικασία. Σαν αποτέλεσμα της μεγάλης αυτής αύξησης, το σωματείο εξέλεξε 4 αντιπροσώπους για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, από έναν που είχε στις προηγούμενες εκλογές.

Η νέα διοίκηση που προήλθε από τις εκλογές είναι συνέχεια της προηγούμενης αγωνιστικής διοίκησης που ακολούθησε με συνέπεια ταξική πολιτική και συμμετείχε δραστήρια στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και στους μεγάλους αγώνες για το ασφαλιστικό, τις ΣΣΕ, τα εισοδήματα των εργαζόμενων, την παιδεία, υγεία, τη σταθερή και πλήρη απασχόληση και τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα.

Η φιλοδοξία της νέας διοίκησης είναι η συνέχιση και ανάπτυξη όλων αυτών των αγώνων, η παραπέρα μαζικοποίηση του σωματείου, η ενεργή συμμετοχή του σωματείου και των εργαζόμενων του κλάδου στις κινητοποιήσεις και τους μεγάλους αγώνες που ανοίγονται μπροστά στην εργατική τάξη για την υπεράσπιση βασικών κατακτήσεων και τη διεύρυνση δικαιωμάτων που ν' ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων.