«Κατερίνη 1941-1945, μέρες κατοχής, αντίστασης, δημιουργίας». Ενα βιβλίο που έρχεται να καλύψει το κενό στη βιβλιογραφία για την Εθνική Αντίσταση στο Νομό Πιερίας. Ερχεται να φωτίσει πλευρές της ηρωικής αντίστασης του λαού μας και να κάνει γνωστό στις νεότερες γενιές το έργο που συντελέστηκε στην περίοδο διοίκησης της πόλης από το ΕΑΜ. Συγγραφέας και εκδότης του βιβλίου είναι ο δικηγόρος και στέλεχος της ΝΕ Πιερίας του ΚΚΕ, Νίκος Σαλπιστής.

Το βιβλίο παρουσιάστηκε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Ειρήνης Κατερίνης με εισηγητές τον διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πιερίας φιλόλογο - ιστορικό Γιάννη Κοζταρίδη και τον λέκτορα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Τρύφων Κωστόπουλο. Παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι φορέων, στελέχη αντιστασιακών οργανώσεων και πλήθος κόσμου.

Οπως αναφέρθηκε στη διάρκεια της εκδήλωσης, ο συγγραφέας, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, παρουσιάζει κατά τρόπο κατανοητό και εύληπτο τη δράση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στην περιοχή του Νομού Πιερίας, μέσα από μια ενδελεχή έρευνα, η οποία εμπεριέχει πρωτογενή στοιχεία, συνεντεύξεις, μαρτυρίες, και έναν μεγάλο όγκο αρχειακού υλικού, κυρίως μέσα από τα αρχεία του Δήμου Κατερίνης και άλλων δημοσίων υπηρεσιών. Πολλές φωτογραφίες και ντοκουμέντα τα οποία ενισχύουν μια αντικειμενική αποτίμηση της Εθνικής Αντίστασης στην περιοχή της Πιερίας. Καταγράφει με συστηματικό τρόπο τα ονόματα των αγωνιστών, τους εκτελεσθέντες και δολοφονηθέντες από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες, πολύ σημαντικό για τον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά και το καλύτερο πολιτικό μνημόσυνο για τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης.

Η ένοπλη δράση ξεκινά το Σεπτέμβρη του 1942, όταν εκτελείται στον Ολυμπο ο διοικητής Χωροφυλακής Κατερίνης, υπομοίραρχος Α. Τωμαδάκης, ο οποίος ήταν πειθήνιο όργανο των Γερμανών. Το πρώτο εξάμηνο του 1943 γίνονται δύο μεγάλες μάχες, μία στη Μόρνα και μία στα Τάχνιστα, ενώ μια ομάδα ανταρτών σκοτώνει τον Δ. Μανιάτη, ο οποίος κατέδωσε στους Γερμανούς 14 πατριώτες που εκτελέστηκαν στον Τρίλοφο.

Οι αγώνες του λαού της Κατερίνης δεν άργησαν να καρποφορήσουν. Στις 26 Οκτώβρη 1944, ο ΕΛΑΣ μπαίνει στο κέντρο της πόλης. Ο επίσημος εορτασμός της απελευθέρωσης γίνεται στις 29 Οκτώβρη 1944. Μετά από 3,5 χρόνια τριπλής φασιστικής κατοχής (1941-1944) η Κατερίνη είναι ελεύθερη. Η περίοδος από τις 11 Νοέμβρη 1944 μέχρι τις 7 Μάρτη 1945 είναι το διάστημα όπου το ΕΑΜ άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του, ως τοπική εξουσία, στην πόλη.

Με πένθιμο, ολόμαυρο, με μόνη «εικονογράφηση» τους εξής στίχους του Γιάννη Ρίτσου - «πριν απ' τον ύπνο σου θυμήσου/ πως φύτεψες κι εσύ ένα δέντρο ιστορικό στο αιωνόβιο δάσος» - για να θυμίζει τον ξαφνικό, πρόωρο στα 52 του χρόνια, καταμεσής του ύπνου του, θάνατο, αλλά και την προσφορά του Ηρακλή Παπαλέξη στη λογοτεχνία μας, κυκλοφόρησε το 446ο τεύχος του περιοδικού «Διαβάζω». Είναι το τελευταίο τεύχος του «Διαβάζω», το οποίο, ουσιαστικά, προετοίμασε ο άξιος διευθυντής του, Η. Παπαλέξης, στον οποίο αφιερώνονται οι πρώτες πέντε σελίδες του τεύχους, με κείμενο του Λάμπρου Κιουλελή (ένας από τους ιδρυτές του περιοδικού).

Το 446ο τεύχος, εκτός των άλλων αξιόλογων περιεχομένων του, περιλαμβάνει εκτενές αφιέρωμα στον Κωστή Παλαμά, με την ευκαιρία των 60 χρόνων από το θάνατό του, με κείμενα που υπογράφουν οι: Π. Δ. Μαστροδημήτρης, Β. Αθανασόπουλος, Βρ. Καραλής, Ελένη Πολίτου - Μαρμαρινού, Αι. Καραλή, Δ. Ι. Δούκα, Χρ. Μπουλιώτης. Το τεύχος συνοδεύεται με το 8ο τεύχος του ενημερωτικού περιοδικού των εκδόσεων Καστανιώτη και με ένα μικρό λογοτεχνικό ημερολόγιο του 2004, των εκδόσεων «Μεταίχμιο», το οποίο περιέχει ένα αστυνομικό διήγημα.

Μετά το Φεστιβάλ Μπέκετ, που περιλάμβανε 13 μικρής διάρκειας έργα του μεγάλου Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα, το Θέατρο «Σφενδόνη» παρουσιάζει από σήμερα και μέχρι το τέλος του Γενάρη τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ, ένα έργο σε δύο πράξεις και με δύο μόνο ρόλους. Η μετάφραση είναι της Χριστίνας Τσίγκου, η σκηνοθεσία της Μίρκας Γεμεντζάκη και της Αννας Κοκκίνου, τα σκηνικά - κοστούμια της Χλόης Ομπολένσκι και οι φωτισμοί του Σάκη Μανιάτη. Παίζουν: Ουίνι: Αννα Κοκκίνου, Ουίλι: Στέλιος Ιακωβίδης.

Το δημοφιλές αυτό έργο του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα, που γράφτηκε το 1961, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τη Χριστίνα Τσίγκου το 1966 και επαναλήφθηκε το 1973. Παίχτηκε επίσης από την Βάσω Μανωλίδου στο Εθνικό Θέατρο, την Ρούλα Πατεράκη, την Δέσπω Διαμαντίδου, την Αντιγόνη Βαλάκου. Οι «Ευτυχισμένες μέρες» πρωτοπαίχτηκαν το 1961 στη Νέα Υόρκη, σε σκηνοθεσία Alan Schneider με την Ruth White, Ουίνι.

Η ηρωίδα του έργου, η Ουίνι, θαμμένη έως τη μέση μέσα σε ένα χωμάτινο λόφο υπό το ανελέητο φως του ήλιου, εφευρίσκει τρόπους για να γεμίσει τη μέρα της. Τα μόνα εφόδιά της στην προσπάθεια της αυτή είναι οι λέξεις και τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Το έργο υμνεί τη μεγαλειώδη προσπάθεια του ανθρώπου να αντιμετωπίσει το πέρασμα του χρόνου. Το σενάριο είναι το πιο σουρεαλιστικό όλων των θεατρικών έργων του Μπέκετ, όχι μόνο όσον αφορά στο προφανές οπτικό μέρος του έργου, το σκηνικό, αλλά κυρίως στη συμπεριφορά της Ουίνι: αλλόκοτη και σπαραχτική μαζί.