«Η ιστορία του ΚΚΕ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σύγχρονη οικονομική, κοινωνική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα το ΚΚΕ πρωτοστατεί στους αγώνες για την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων, για τη διεύρυνση και την εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών της χώρας. Γνώμη μας είναι ότι η προώθηση αυτών των στόχων εκδηλώνεται, σε μεγάλο βαθμό, στην ανάδειξη του κοινωνικού κράτους. Δεν είναι καθόλου προφανές αλλά το κοινωνικό κράτος οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στους αγώνες και την (εμφανή ή όχι) πίεση γενικότερα του λαϊκού κινήματος που σε αυτό το ΚΚΕ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Από τη σκοπιά της οικονομικής ιστορίας και εξετάζοντας τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες σε βάθος χρόνου διαπιστώνουμε ότι η έλλειψη του κοινωνικού κράτους ήταν αυτό που έκανε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης του 1930 οδυνηρές για τους εργαζόμενους, ενώ η ύπαρξή του (έστω και υπό τη μορφή που γνωρίζουμε) στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των αρχών της δεκαετίας του 1980 απέτρεψε τα χειρότερα.

Η κάμψη του διεκδικητικού κινήματος, τα τελευταία χρόνια, οδήγησε αρκετές πολιτικές δυνάμεις στην ιδέα ότι η περικοπή των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων είναι ένας "επιτεύξιμος στόχος". Ενα λιτό και ευέλικτο κράτος είναι ό,τι καλύτερο στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης, όπου το ποσοστό ανεργίας μπορεί να φτάσει σε οποιοδήποτε επίπεδο αρκεί να το επιτάσσουν οι δυνάμεις της αγοράς. Τα προσεχή χρόνια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τάση αυτή θα εντείνεται, καθώς πολλοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να θεωρούν ότι η οικονομική ανάπτυξη είναι αντιστρόφως ανάλογη του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και βεβαίως των δημοκρατικών ελευθεριών τους. Ολα αυτά σε συνδυασμό με την όξυνση του εγχώριου, αλλά και του διεθνούς ανταγωνισμού στο οικονομικό, αλλά και στο γεωπολιτικό επίπεδο συνθέτουν ένα αρνητικό κλίμα για τις όποιες οικονομικές και δημοκρατικές κατακτήσεις έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα.

Οσο και υψηλοί να είναι οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης (στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς), με ή χωρίς κοινωνικό κράτος, ένα είναι βέβαιο, ότι οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις είναι σύμφυτες με την εξέλιξη του καπιταλισμού. Ο περιορισμός του κοινωνικού κράτους δεν μπορεί παρά σε μια νέα κρίση να οδηγήσει τους εργαζόμενους σε συνθήκες, ίσως, πολύ χειρότερες από αυτές του 1930, δεδομένου ότι και ο κοινωνικός ιστός (οικογένεια, συγγενικές σχέσεις κ.λπ.), που κάποτε ήταν ισχυρός, στις ημέρες μας έχει αδυνατίσει ιδιαίτερα επικίνδυνα.

Ο ρόλος του ΚΚΕ και γενικότερα της αριστεράς για τα χρόνια που έρχονται γίνεται πολύ πιο δύσκολος και πολύ πιο σημαντικός από ό,τι στα χρόνια που προηγήθηκαν. Ωστόσο, σε αυτά τα 85 χρόνια ενεργού ιστορίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΚΚΕ έχει αποκτήσει και την εμπειρία και την ευελιξία (πάντα στα πλαίσια αρχών), που χρειάζεται, ώστε να κάνει τις αναγκαίες συμμαχίες, προκειμένου να αντεπεξέλθει στα πολύ πιο σύνθετα προβλήματα της εποχής μας. Επομένως, το μόνο που μένει να ευχηθώ είναι δύναμη».