- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Αλλωστε σε αυτή την κατεύθυνση το ΠΑΣΟΚ έχει δώσει δείγματα γραφής. Με τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο του 2002, το ανώτερο όριο αυξήθηκε στα 67 χρόνια και εδώ «εθελοντικά»! Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ διατήρησε σε ισχύ το καθεστώς για τους «νέους εργαζόμενους» που επέβαλε ο νόμος Σιούφα και αύξησε για τις γυναίκες τα όρια ηλικίας από τα 60 στα 65 χρόνια, αλλά και αύξησε τα όρια σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων εκτός ΙΚΑ.
Και βέβαια ο Γ. Παπανδρέου, με την πρότασή του κάνει συγκεκριμένο το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ 2004-2008, το οποίο και αυτό προβλέπει την «παράταση του ενεργού επαγγελματικού και εργασιακού βίου». Είναι δε σίγουρο ότι μετά τις εκλογές, όταν οι προγραμματικές διακηρύξεις - που σκοπίμως πολλές φορές είναι ασαφείς - μετατραπούν σε συγκεκριμένα μέτρα, τότε οι εργαζόμενοι θα βρεθούν μπροστά σε νέα επίθεση στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Πολύ περισσότερο που οι αποφάσεις της Λισαβόνας ορίζουν με ακρίβεια την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά πέντε χρόνια. Δεν πρέπει να ξεχνάνε οι εργαζόμενοι και το γνωστό «πακέτο Γιαννίτση», με το οποίο η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να μεταθέσει το δικαίωμα συνταξιοδότησης, χωρίς όριο ηλικίας, στα 40 χρόνια!
Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, είτε άμεσα, είτε μέσω της παράτασης του εργάσιμου βίου, είναι μια στρατηγική επιλογή της ΕΕ και των κομμάτων του ευρω-μονόδρομου. Είναι ένα από τα όπλα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στον αγώνα του για ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» απέναντι στα άλλα οικονομικά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Είναι το σκληρό τίμημα που υποχρεώνεται να πληρώσει η εργατική τάξη της Ευρώπης, στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Με τον τρόπο αυτό, οι εργάτες όχι μόνο παραμένουν στη δουλιά περισσότερα χρόνια, αλλά στερούν από τον εαυτό τους αντίστοιχα χρόνια από τη σύνταξη που θα απολάμβαναν. Επιτυγχάνεται έτσι και ο στόχος της «εξυγίανσης» των οικονομικών των ταμείων, κατά την εκσυγχρονιστική άποψη.
Η δυνατότητα «επιλογής» που δίνει ο Γ. Παπανδρέου είναι μόνο το δόλωμα για να περάσει στα μαλακά και αυτή η «δέσμευση». Καμιά επιλογή δε θα υπάρξει. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, φαίνεται ότι τουλάχιστον 80.000 εργαζόμενοι παραμένουν στη δουλιά και μετά τα 65 χρόνια. Ο αριθμός αυτός τα επόμενα χρόνια θα αυξηθεί με σημαντικούς ρυθμούς. Η μερική απασχόληση, η υποαπασχόληση, το καθεστώς της μαύρης εργασίας, που τροφοδοτείται από την κυβερνητική πολιτική, σπρώχνουν όλο και πιο πολλούς εργαζόμενους στην ανάγκη να παραμένουν στη δουλιά και πέραν των σημερινών ανώτερων ορίων.
«Μετά από τις 8 Μάρτη όλοι θα προσγειωθούν στην πραγματικότητα»! Με τη λακωνική - αλλά ταυτόχρονα αποκαλυπτική αυτή δήλωση - σχολίασε ο πρόεδρος του ομίλου της Interamerican, Δ. Κοντομηνάς, τα πολλά και διάφορα που ακούγονται γύρω από τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης, και τις υποσχέσεις των μονομάχων του δικομματισμού, από τα προεκλογικά μπαλκόνια. Η δήλωση του Δ. Κοντομηνά έχει διπλό νόημα. Από τη μια μεριά αποκαλύπτει την εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό που επιχειρούν προεκλογικά σε βάρος των εργαζομένων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την ώρα που έχουν αναλάβει ήδη την υλοποίηση μιας σειράς δεσμεύσεων απέναντι στην εργοδοσία και την ΕΕ. Από την άλλη καταδεικνύει τα σχέδια των ίδιων των ασφαλιστικών εταιριών για την είσοδό τους στο ασφαλιστικό σύστημα απ' όπου προσδοκούν μεγάλα κέρδη.
Τα έσοδα, οι δαπάνες και ο χρονικός ορίζοντας, είναι κατά το Δ. Κοντομηνά οι τρεις παράμετροι που ορίζουν την πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης. Και δεν παρέλειψε να γίνει ακόμα πιο σαφής γύρω από το τι περιλαμβάνουν τα σχέδια που - από κοινού - προωθούν τα μεγάλα αφεντικά των ασφαλιστικών εταιριών και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων που διεκδικούν τον κυβερνητικό θώκο. Στα πλαίσια αυτά, ο Δ. Κοντομηνάς διευκρίνισε ότι το σύστημα στο οποίο οδηγείται η κοινωνική ασφάλιση θα έχει τους γνωστούς τρεις πυλώνες, τους οποίους προσδιόρισε ως εξής:
- Πρώτον, τη λεγόμενη κοινωνική σύνταξη που «θα είναι χαμηλή».
- Δεύτερον, τα συνταξιοδοτικά ταμεία που θα συστήνονται από τους ίδιους τους ασφαλισμένους σε συνεργασία με τις εταιρίες.
- Τρίτον, την ιδιωτική ασφάλιση, δηλαδή τα ατομικά συμβόλαια.
Και ο νοών, νοείτω...
Το πρόγραμμα των επόμενων ημερών της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, περιλαμβάνει:
Σήμερα Τετάρτη:
- Στις 11.30 περιοδεία στα καρνάγια του Περάματος (εκκίνηση από τα γραφεία του Συνδικάτου Μετάλλου στην είσοδο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης).
- Στις 18.30 ομιλία στην Ενωση Ποντίων Περάματος (Λ. Ειρήνης 211).
Αύριο Πέμπτη:
- Περιοδεία στα Γιάννενα.
Μιλώντας χτες σε εργαζόμενους του ΟΤΕ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, αναφέρθηκε και στην «εθελοντική», όπως τη «βάφτισε» ο Γ. Παπανδρέου, αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης. Τόνισε επ' αυτού:
«Ο Γιώργος Παπανδρέου μιλάει για εθελοντική παράταση του εργάσιμου βίου κατά τέσσερα χρόνια και δεν το επιβάλλει διά νόμου, μιλάει για "δυνατότητα", γιατί ξέρει πως όλο και πιο δύσκολα οι εργαζόμενοι θα συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση, για μια αξιοπρεπή σύνταξη. Σκοπεύουν, λοιπόν, να βάλουν πρώτα τον κόσμο να δουλεύει μέχρι τα 69 και μετά να έρθουν να πουν ότι αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία πρέπει να ρυθμίσουμε και νομοθετικά. Στόχος της ίδιας της ΕΕ και της κυβέρνησης - γιατί το έχει εγκρίνει - είναι να φτάσουν το όριο στα 71, με πρόσχημα ότι έχει ανέβει ο μέσος όρος ζωής. Γιατί άραγε θα πρέπει αυτή η αύξηση του μέσου όρου ζωής να χαθεί σαν παράταση του εργάσιμου βίου και να μην μπορεί ο εργαζόμενος να την αξιοποιεί δημιουργικά σαν ελεύθερο χρόνο;».
