Αποσιωπούν το γεγονός, πως η αποδοχή του «σχεδίου Ανάν», δημιουργεί προϋποθέσεις και «σπρώχνει» στην κατεύθυνση της μετατροπής της Κυπριακής Δημοκρατίας σ' ένα κράτος προτεκτοράτο, στην πλάτη του οποίου θα ξεδιπλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τριβές, καθώς και σε μια μόνιμη εστία έντασης και απειλών στις ήδη βεβαρημένες ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι όλ' αυτά, θα ξεσπάνε στις πλάτες των Κυπρίων. Στις πλάτες αυτών, για τους οποίους, όσοι επισείουν τους κινδύνους του «όχι», υποτίθεται πως θέλουν το καλό τους...
Είμαστε σίγουροι, ότι τα δημοσιογραφικά επιτελεία των «Νέων», του «Βήματος» και της «Αυγής» κατάλαβαν πολύ καλά, ποιο ήταν το κεντρικό μήνυμα του προχτεσινού διαγγέλματος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου. «Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το Σχέδιο Ανάν επιφέρει την επανένωση ή αν διαιωνίζει και βαθαίνει τη διαίρεση και, μάλιστα, με τη συγκατάθεση και υπογραφή μας», είπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και στοιχειοθέτησε με συγκεκριμένα επιχειρήματα την αρνητική του τοποθέτηση στο διαβόητο σχέδιο, σημειώνοντας, ταυτόχρονα, τους τεράστιους κινδύνους, που συνεπάγεται η διαιώνιση και το βάθεμα της διαίρεσης.
Αυτό ακριβώς, όμως, «το πραγματικό ερώτημα» έλειπε από τα χτεσινά ρεπορτάζ των προαναφερομένων εφημερίδων. Προφανώς, γιατί ερχόταν σε πλήρη αντιπαράθεση με τους πρωτοσέλιδους τίτλους τους, που υποστήριζαν το «ναι», με το... επιχείρημα της δήθεν επανένωσης της Κύπρου.
Δε γνωρίζουμε, εάν συνειδητοποιούν τις ευθύνες που επωμίζονται. Πάντως, είναι πολύ βαρύτερες και πολύ μεγαλύτερες από το κόψιμο της πραγματικότητας στα μέτρα τους, επειδή αυτή δεν τους βολεύει...
«Πώς εξήγησε ο Γιώργος την απόφαση - Γιατί λέω "ναι" - Τα 6 επιχειρήματα του ΠΑΣΟΚ». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Νέων». Και, βέβαια, οποίος διάβαζε το παρακάτω συνοπτικό κείμενο καταλάβαινε πολύ εύκολα, ότι δεν επρόκειτο για επιχειρήματα, αλλά για... ευχές. Οπως, για παράδειγμα, ότι «η επίλυση του Κυπριακού θα ανοίξει νέες σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας» ή, «Λέμε ΝΑΙ στο κοινό μέλλον των δύο κοινοτήτων».
Στην 6η θέση, όμως, υπήρχε μια... ευχή, η οποία είναι τελείως... εξωπραγματική. «Οι μητέρες - πατρίδες θα σέβονται την ανεξαρτησία της Κύπρου, θα αποκλειστούν κηδεμονίες, παρεμβάσεις ή επεμβάσεις» σημειώνει η εφημερίδα, για λογαριασμό του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος, πόσο βλαβερή και επικίνδυνη είναι η αντίληψη περί «μητέρων - πατρίδων» και πόσο έχουν κοστίσει οι ανάλογες πρακτικές στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που στηρίζει ο Γ. Παπανδρέου την ευχή του; Μήπως, στη μέχρι σήμερα, σφραγισμένη με παρεμβάσεις και επεμβάσεις ιστορία της Κύπρου; Ή, μήπως, δε γνωρίζει, ότι οι μητέρες ποτέ δε σέβονται την ανεξαρτησία των παιδιών τους..;
Οι της ΝΔ κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ, ότι μαγείρευε ως άλλος «αλχημιστής» τα οικονομικά και άλλα στοιχεία, για να εξωραΐζει την κατάσταση στα μάτια της ΕΕ και να παρουσιάζει την εικόνα της «ισχυρής Ελλάδας» στο εσωτερικό. Οι δεύτεροι κατηγορούν τους πρώτους, ότι παρουσίασαν το πραγματικό ύψος των ελλειμμάτων, για το 2003, με συνέπεια η ελληνική οικονομία να τεθεί υπό την επιτήρηση της ΕΕ και να κινδυνεύει με κυρώσεις, σύμφωνα με όσα προβλέπονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Ούτε οι μεν ούτε οι δε, αμφισβητούν στην ουσία τη «δύσκολη κατάσταση» των δημοσίων οικονομικών. Κανείς τους δεν απαντά στο ερώτημα, γιατί συμβαίνει αυτό, τη στιγμή που οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ είναι υψηλοί και ο κοινωνικός πλούτος σημειώνει σοβαρή αύξηση, τα συνήθη φορολογικά ...υποζύγια -δηλαδή οι εργαζόμενοι - πληρώνουν περισσότερα από ποτέ και οι λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες του δημοσίου παραμένουν στάσιμες - στην καλύτερη περίπτωση. Κανείς τους, επίσης, δεν αμφισβητεί τη «συνταγή» αντιμετώπισης των «δυσκολιών». Αλλωστε, το Μάαστριχτ και η ΟΝΕ έχει δώσει ήδη τις σχετικές απαντήσεις: Νέα βάρη στους εργαζόμενους, ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα.
Με άλλα λόγια, σε ό,τι έχει σημασία συμφωνούν. Κατά τ' άλλα, «τσακώνονται» για τα ανούσια...
Γιατί η τακτική του ΟΗΕ ιδίως τα τελευταία χρόνια, μόνο «απογοητευτική» μπορεί να είναι για όσους πιστεύουν στο ρόλο ενός πραγματικού οργανισμού των εθνών και όχι σ' ένα παράρτημα του Λευκού Οίκου και των υπολοίπων «εταίρων» του.
Σίγουρα, ο Κόφι Ανάν δεν μπορεί να θεωρεί ότι «απέτυχε» στο Κυπριακό περισσότερο από ό,τι απέτυχε στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τόσες άλλες περιπτώσεις.
ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ περισσότερο Βιετνάμ θυμίζει η κατάσταση των ΗΠΑ στο Ιράκ. Οχι μόνο στο εσωτερικό του Ιράκ, όπου στρατιωτικά οι Αμερικανοί χάνουν τη μία πόλη μετά την άλλη, μα και στις ίδιες τις ΗΠΑ όπου οι «άνθρωποι του Προέδρου» προσπαθούν να εξηγήσουν τα ...ανεξήγητα στην κοινοβουλευτική έρευνα που διεξάγεται.
Οχι πως μπορεί να έχει κανείς αυταπάτες ότι η έρευνα της αμερικανικής Βουλής είναι δυνατόν να θίξει την ουσία των επιλογών του Λευκού Οίκου και του «αντιτρομοκρατικού δόγματος», με το οποίο έχουν συνταχθεί οι - υποτιθέμενες - πολιτισμένες χώρες του πλανήτη. Ομως οι εσωτερικές εκλογικές και οικονομικές διαμάχες τους βγάζουν στο φως ορισμένα κομμάτια της αλήθειας.
Οπως για παράδειγμα ότι ήταν σχεδιασμένες εξαρχής οι επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ και ουδεμία σχέση είχαν με το διαβόητο φωτογραφικό υλικό που παρουσίασε ο Κόλιν Πάουελ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να δηλώσει έκπληκτος για τη δήθεν ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής.
Η εξοργιστική αυτή τακτική διακρίσεων όχι μόνο συνεχίστηκε αλλά και ξεπέρασε κάθε όριο μετά τις εκλογές. Κραυγαλέα είναι η φίμωση του ΚΚΕ από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Μια φίμωση που, όπως φαίνεται, δεν είναι τυχαία, αφού μεγάλα διεθνή θέματα, όπως η τρομοκρατία και το Κυπριακό, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Κι έρχονται και ευρωεκλογές...