Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής απευθύνουν στους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα το ΠΑΜΕ και τα Συντονιστικά των Σωματείων στους ΟΤΑ, στα ξενοδοχεία και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, για τη συγκέντρωση που διοργανώνουν στις 22 του Απρίλη και ώρα 6 το απόγευμα στο Πολυτεχνείο (αίθουσα ΜΑΧ, είσοδος από οδό Τοσίτσα). Στόχος ο περαιτέρω συντονισμός της δράσης των χιλιάδων συμβασιούχων ορισμένου χρόνου σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και η ανάπτυξη των αγώνων τους για τη διεκδίκηση μόνιμης, σταθερής και πλήρους δικαιωμάτων δουλιάς.

Στην ανακοίνωση-κάλεσμα των Συντονιστικών επισημαίνεται ότι τα προβλήματα της εργατικής-λαϊκής οικογένειας παραμένουν άλυτα και οξύνονται καθώς και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ακολουθούν την ίδια αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η αντιμετώπιση των συμβασιούχων. Τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση όσο και η σημερινή δημιούργησαν από κοινού το πρόβλημα «με τη νομοθέτηση του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των οδηγιών της για ένταση της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων». Ταυτόχρονα, η πολιτική εμπορευματοποίησης των δημόσιων και κοινωνικού χαρακτήρα υπηρεσιών έχει αποτέλεσμα «να πληρώνει χρυσές τις υπηρεσίες αυτές ο εργατόκοσμος», αλλά και «να κερδίζουν όλο και περισσότερα οι εργοδότες, οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες».

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η κοινοτική οδηγία 70/1999, η οποία, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, υποτίθεται ότι λύνει το πρόβλημα των συμβασιούχων. Μάλιστα, στο παιχνίδι αυτό έχει μπει και ο ΣΥΝ, σημειώνουν τα Συντονιστικά. Αντιθέτως, υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση, η οδηγία κινείται στην κατεύθυνση της πλήρους απελευθέρωσης των αγορών και ενίσχυσης της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Γι' αυτό το λόγο «το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι την απορρίπτουν».

Η υιοθέτηση και στήριξη της οδηγίας, επισημαίνεται στην ανακοίνωση, «με ευθύνη των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες που επικρατούν δυνάμεις του εργοδοτικού και συναινετικού συνδικαλισμού», αποπροσανατολίζουν πολιτικά και ισοδυναμούν με στήριξη της εργοδοσίας.

Καταλήγοντας το ΠΑΜΕ και τα Συντονιστικά καλούν στην οργάνωση και κλιμάκωση των αγώνων για:

Μόνιμη, σταθερή και πλήρη δικαιωμάτων δουλιά. Κατάργηση των νόμων για μερική απασχόληση και συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Κατάργηση του θεσμού των «εκτάκτων». Μονιμοποίηση των «εκτάκτων». Μετατροπή της σχέσης εργασίας ορισμένου χρόνου των εργαζομένων σε αορίστου. Αποτροπή ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα υπηρεσιών, μεταφορά του προσωπικού των δημοτικών επιχειρήσεων στους δήμους, 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο. Χρηματοδότηση των παραπάνω τομέων από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς επιβάρυνση των εργαζομένων.

Γίνεται σήμερα η τρίτη κατά σειρά συνάντηση διαπραγμάτευσης της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του 2004, ενώ νωρίς το πρωί θα προηγηθεί συνάντηση εκπροσώπων των τριών εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ).

Η προκλητική στάση του ΣΕΒ, ο οποίος στην τελευταία συνάντηση παρουσιάστηκε με πρόταση για αυξήσεις της τάξης του 3,2%, αλλά και των ηγεσιών των άλλων δύο εργοδοτικών οργανώσεων, καθώς και η προσπάθεια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να βάλει πλαφόν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων γύρω από το 8% αποδεικνύουν ότι και οι «δύο πλευρές» επιχειρούν να χειραγωγήσουν την εργατική τάξη. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι σχετικά ρεπορτάζ και πληροφορίες φέρουν την πλειοψηφία να παζαρεύει ακόμα και αυτό το 8% και να το λαμβάνει μόνο ένα μικρό μέρος εργαζομένων. Δηλαδή, μόνο αυτοί που πρωτομπαίνουν στην παραγωγή και δε λαμβάνουν επιδόματα τριετίας ή επίδομα γάμου, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία να αρκεστεί σε λίγα ψίχουλα. Με τον τρόπο αυτό το συνολικό κόστος των αυξήσεων για τους εργοδότες δε θα υπερβαίνει το 5,5%, κάτι που είναι συμβατό και με τις αντεργατικές υποδείξεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γκαργκάνα...

Οι διεργασίες αυτές επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι τα «αιτήματα» που προβάλλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο βρίσκονται μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και πως σε τελική ανάλυση υπακούουν στις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και στον αντεργατικό μύθο περί «αντοχών» της οικονομίας.

Απέναντι σε αυτό το στημένο σκηνικό, σε βάρος των εργατικών συμφερόντων, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο προβάλλει τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ διεκδικεί - και αυτό έκανε και με την πανεργατική απεργία στις 31 Μάρτη - κατώτερο μισθό 1.100 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 44 ευρώ. Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, συσπειρωμένοι στα συνδικάτα τους, να δώσουν τη μάχη για τη μείωση του χρόνου εργασίας, για πλήρη και σταθερή εργασία με 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, για επιδότηση όλων των ανέργων στο 80% του βασικού μισθού και για όλο το διάστημα της ανεργίας. Τους καλεί να κλιμακώσουν την πάλη τους για να σπάσει η αδιαλλαξία των βιομηχάνων, να εναντιωθούν σε όλο αυτό το σύστημα των μειωμένων απαιτήσεων, το κλίμα της υποταγής και του συμβιβασμού, που μεταξύ των άλλων καλλιεργεί και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Ενας ακόμα εργαζόμενος του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά σακατεύτηκε στο βωμό της βάρβαρης υπερεντατικοποίησης, που έχουν επιβάλει η διοίκηση του Οργανισμού και οι «μέτοχοι», στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», δηλαδή των υπερκερδών τους. Προχτές το πρωί, ο 50χρονος τεχνικός Πέτρος Μαμφρέδας έπεσε από το καλάθι γερανοφόρου οχήματος, όπου βρισκόταν για να επισκευάσει άλλο όχημα, κάνοντας βουτιά ύψους 9 μέτρων! Το ατύχημα έγινε γνωστό χτες, δηλαδή μετά από 24 ώρες. Ο εργαζόμενος νοσηλεύεται σοβαρά τραυματισμένος στο Θριάσιο Νοσοκομείο. Πριν από 4 περίπου μήνες, ο λιμενεργάτης Ιωάννης Κοκλώνης έχασε σπλήνα και νεφρό, όταν κατά τη διάρκεια των εργασιών εκφόρτωσης εμπορευματοκιβωτίων (κοντέινερ) από το φορτηγό πλοίο «DARDANELLIA», έπεσε από διώροφο εμπορευματοκιβώτιο (κοντέινερ) και βρέθηκε στον πάτο του αμπαριού του πλοίου.

Τα δύο αυτά ατυχήματα είναι τα σοβαρότερα που έχουν γίνει το τελευταίο τετράμηνο, όμως δεν είναι μόνον αυτά, καθώς είναι συχνοί οι μικροτραυματισμοί των εργαζομένων στον ΟΛΠ. Η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στον Οργανισμό δείχνει ότι η υπερεντατικοποίηση άρχισε πλέον να ...«σπάει κόκαλα» και έχει επιφέρει το σταδιακό ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων και την υποβάθμιση των μέτρων ασφαλείας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι ...πελάτες του Οργανισμού αυξάνονται ραγδαία, που σημαίνει ανάλογη αύξηση της εμπορευματικής κίνησης, ο αριθμός των λιμενεργατών μειώνεται και μάλιστα δραστικά. Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού, το 1998 οι λιμενεργάτες ήταν 635, το 1999 ήταν 552 και τώρα έχουν μείνει περίπου 400! Τα κέρδη του ΟΛΠ προ φόρων το 2003 ανήλθαν στα 30.071 ευρώ, ενώ για το 2004 προϋπολογίζονται στα 31,45 εκατ. ευρώ. Το 2003 η εμπορευματική κίνηση στο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) αυξήθηκε κατά 18% σε σχέση με το 2002, ενώ η μεταφόρτωση κατά 27,8%!