Γίνεται σήμερα η τρίτη κατά σειρά συνάντηση διαπραγμάτευσης της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του 2004, ενώ νωρίς το πρωί θα προηγηθεί συνάντηση εκπροσώπων των τριών εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ).

Η προκλητική στάση του ΣΕΒ, ο οποίος στην τελευταία συνάντηση παρουσιάστηκε με πρόταση για αυξήσεις της τάξης του 3,2%, αλλά και των ηγεσιών των άλλων δύο εργοδοτικών οργανώσεων, καθώς και η προσπάθεια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να βάλει πλαφόν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων γύρω από το 8% αποδεικνύουν ότι και οι «δύο πλευρές» επιχειρούν να χειραγωγήσουν την εργατική τάξη. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι σχετικά ρεπορτάζ και πληροφορίες φέρουν την πλειοψηφία να παζαρεύει ακόμα και αυτό το 8% και να το λαμβάνει μόνο ένα μικρό μέρος εργαζομένων. Δηλαδή, μόνο αυτοί που πρωτομπαίνουν στην παραγωγή και δε λαμβάνουν επιδόματα τριετίας ή επίδομα γάμου, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία να αρκεστεί σε λίγα ψίχουλα. Με τον τρόπο αυτό το συνολικό κόστος των αυξήσεων για τους εργοδότες δε θα υπερβαίνει το 5,5%, κάτι που είναι συμβατό και με τις αντεργατικές υποδείξεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γκαργκάνα...

Οι διεργασίες αυτές επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι τα «αιτήματα» που προβάλλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όχι μόνο βρίσκονται μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και πως σε τελική ανάλυση υπακούουν στις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και στον αντεργατικό μύθο περί «αντοχών» της οικονομίας.

Απέναντι σε αυτό το στημένο σκηνικό, σε βάρος των εργατικών συμφερόντων, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο προβάλλει τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ διεκδικεί - και αυτό έκανε και με την πανεργατική απεργία στις 31 Μάρτη - κατώτερο μισθό 1.100 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 44 ευρώ. Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, συσπειρωμένοι στα συνδικάτα τους, να δώσουν τη μάχη για τη μείωση του χρόνου εργασίας, για πλήρη και σταθερή εργασία με 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, για επιδότηση όλων των ανέργων στο 80% του βασικού μισθού και για όλο το διάστημα της ανεργίας. Τους καλεί να κλιμακώσουν την πάλη τους για να σπάσει η αδιαλλαξία των βιομηχάνων, να εναντιωθούν σε όλο αυτό το σύστημα των μειωμένων απαιτήσεων, το κλίμα της υποταγής και του συμβιβασμού, που μεταξύ των άλλων καλλιεργεί και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.