Ισως είναι ευτυχής η συγκυρία το ότι η χτεσινή Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος συνέπεσε φέτος να γιορταστεί οχτώ μόλις μέρες πριν τις Ευρωεκλογές. Μας δίνεται έτσι η ευκαιρία να αποκαλύψουμε καλύτερα την αλήθεια για την αντιπεριβαλλοντική συμπεριφορά και πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), αλλά και την υποκρισία των ευρωλάγνων, οι οποίοι με ζέση προσπαθούν να μας πείσουν περί δήθεν «πράσινης» Ευρώπης!

Αυτή η «πράσινη» ΕΕ, λοιπόν, όπως αποδεικνύεται και από τα επίσημα κείμενά της, αρχίζει πια να αποδυναμώνει την έννοια του περιβάλλοντος ακόμη και από τις διακηρύξεις της,(έτσι κι αλλοιώς αυτές είναι «για τα μάτια του κόσμου»), παραδίδοντας ακόμη μεγαλύτερο χώρο στην πρακτική της ασύδοτης δράσης του κεφαλαίου. Αυτό αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι στο υπό εκκόλαψιν Σύνταγμα της ΕΕ - όπως παρατήρησε πέρσι το Μάη η ίδια η Ατυπη Σύνοδος των υπουργών Περιβάλλοντος - «παραλείπεται κάθε αναφορά στη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος». Επίσης, η ίδια Σύνοδος με περισσή υποκρισία επισήμαινε ότι από τη Συνθήκη της ΕΕ εξαφανίζεται το άρθρο 6, που υποχρέωνε δήθεν την ΕΕ «να ενσωματώσει την περιβαλλοντική προστασία στις τομεακές πολιτικές».

Πώς, όμως, ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά, αφού το ίδιο το 6ο Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Δράσης - που καθορίζει την περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ κατά την τρέχουσα δεκαετία - δεν καθορίζει τίποτε άλλο παρά την υποταγή και του περιβάλλοντος στις επιταγές του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η οποιαδήποτε περιβαλλοντική πολιτική υποτάσσεται στον ανταγωνισμό κυρίως με τις ΗΠΑ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, «ώστε να καταστεί η ΕΕ η πλέον ανταγωνιστική οικονομία παγκοσμίως». Οι οποιεσδήποτε λύσεις για την περιβαλλοντική υποβάθμιση επιδιώκεται να δοθούν στα πλαίσια της αγοράς και με την αναγόρευση του κεφαλαίου σε ...«εθελοντή» προστάτη του περιβάλλοντος. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο 6ο Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Δράσης, «η αποτελεσματική δράση, οι επιχειρηματικές ευκαιρίες, η αγορά θα δώσει τη λύση»!

Ετσι βλέπουμε:

• Η αλλαγή του κλίματος να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, ιδίως στις μεταφορές, την ενέργεια, τη βιομηχανία και τη γεωργία, μέσω αποτελεσματικότερης για το κεφάλαιο διαχείρισής τους από αυτό και την παραπέρα ιδιωτικοποίησή τομέων τους, όπως για παράδειγμα γίνεται στην αιολική και ηλιακή ενέργεια. Επίσης χρησιμοποιείται για την καθιέρωση του αναποτελεσματικού κοινοτικού «εργαλείου» της αγοραπωλησίας των ρύπων, που θα ξεκινήσει από την 1-1-2005. Οπως ομολογείται και από την ίδια την Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωκοινοβουλίου, με το «εργαλείο» της εμπορίας των εκπομπών αερίων, που ευθύνονται για το φαινόμενο του Θερμοκηπίου, δε στοχεύεται η μείωση των αερίων αυτών, αλλά η μείωση του απαιτούμενου κόστους για την επίτευξη της μείωσης που τίθεται ως στόχος, προς όφελος βέβαια του κεφαλαίου. Φαίνεται πως η πληρωμή των ρύπων είναι φτηνότερη απο την μείωση ή εξάλειψή τους και βεβαίως το μικρότερο κόστος είναι συμβολή στην ανταγωνιστικότητα.
• Με την ολοκλήρωση του δικτύου «Natura 2000» επιδιώκεται, όπως άλλωστε γίνεται ήδη και στη χώρα μας, η ιδιωτικοποίηση των δασών, η ραγδαία είσοδος του κεφαλαίου στο περιβάλλον και η διαχείρισή του από ιδιωτικούς φορείς.
• Προωθείται η «αποσύνδεση της παραγωγής αποβλήτων από την οικονομική ανάπτυξη», με στόχο τα απόβλητα που παράγει το κεφάλαιο να μην εμποδίζουν την ανάπτυξη της κερδοφορίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές με τις διάφορες Οδηγίες της ΕΕ το περιβάλλον χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την επιβολή άλλων αντιλαϊκών επιλογών και κλαδικών πολιτικών. Για παράδειγμα:

• Με τη χρησιμοποίηση του χρυσού κανόνα «ο ρυπαίνων πληρώνει» ενισχύεται και επιβραβεύεται η ασύδοτη δράση των πολυεθνικών σε βάρος του περιβάλλοντος, πολύ περισσότερο που η αρχή αυτή τείνει πλέον να μετεξελιχτεί στην ακόμη πιο ωμή πρακτική «ο ρυπαίνων πληρώνεται και ο ρυπαινόμενος πληρώνει»! Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη Οδηγία για την Περιβαλλοντική Ευθύνη με την οποία καθιερώνονται πρόσθετες φορολογίες για τους λαούς, στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος και πρόσθετα κίνητρα και φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο...
• Με τους περιβόητους αγροπεριβαλλοντικούς κανονισμούς 2078/92 και 1257/99, επιχειρείται να συγκαλυφτούν οι αντιαγροτικές αναθεωρήσεις της ΚΑΠ.
• Με την κοινοτική οδηγία 60/2001 για τα νερά και με το σχετικό νόμο που ψήφισε πέρσι η ελληνική κυβέρνηση με βάση αυτήν, εφαρμόζεται η εισπρακτική λογική και η αντιαγροτική πολιτική. Αντίθετα από τον ψευδεπίγραφο στόχο της δε δίνεται καμία προσοχή σε έργα και μέτρα για τη σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων της χώρας μας, τη στιγμή που αξιοποιείται μόνο ένα 6% των βρόχινων νερών, έναντι 30% που θεωρείται γενικώς παραδεκτό.
• Με άλλες οδηγίες και με πρόσχημα την προστασία αλιείας επιχειρείται η εξόντωση της παράκτιας αλιείας, ενώ στην πράξη πριμοδοτούνται οι μεγάλοι ιχθυέμποροι που ευθύνονται για την καταλήστευση των αποθεμάτων.

Φυσικά πρέπει να προσθέσουμε ότι η ΕΕ ποτέ δεν κάθισε να ασχοληθεί με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ιμπεριαλιστικών πολέμων, όπως αυτοί του Ιράκ ή της Γιουγκοσλαβίας, αν και ο πόλεμος, εκτός των άλλων, αποτελεί την απόλυτη έκφραση της καταστροφής του περιβάλλοντος (φυσικού, πολιτιστικού, πολιτισμικού). Προφανώς, επειδή η ΕΕ και τα μονοπώλια που εκπροσωπεί υποδαύλισαν, συμμετείχαν και διευκόλυναν τους πολέμους αυτούς. Και μάλιστα, όπως γράφτηκε χωρίς να διαψευστεί, ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας διευκόλυνε τα μονοπώλια της ΕΕ να βρουν έναν πρώτης τάξης χώρο εναπόθεσης των επικίνδυνων αποβλήτων τους, με τρομακτικές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής...

Θα αρκούσε, ίσως, και μόνο το παράδειγμα της επέλασης των μεταλλαγμένων, για να πειστεί και ο τελευταίος καλόπιστος συνομιλητής, για την υποκρισία της ΕΕ στα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος. Η ΕΕ αρχικά - κάτω και από την πίεση της αντίστασης των λαών - δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι παίρνει κάποια μέτρα για την αποτροπή της εισαγωγής, καλλιέργειας και χρησιμοποίησης των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ).

Πρόσφατα, όμως, οι μάσκες έπεσαν και στις αποφάσεις για την ελεύθερη διακίνηση των ΓΤΟ και στις χώρες της ΕΕ φανερώθηκε ότι η προηγούμενη στάση της υπαγορεύτηκε μόνο και μόνο από το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές ήθελαν κάποιο χρόνο, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν την τεχνολογία που διέθεταν ήδη οι αμερικανικές εταιρίες. Μόλις οι εταιρίες αυτές, όπως η «Μπάγερ», απέκτησαν την τεχνολογία αμέσως η ΕΕ έσπευσε να άρει τις απαγορεύσεις και να πριμοδοτήσει τα υπερκέρδη τους, παραβλέποντας τους κινδύνους που παραμονεύουν στο τραπέζι μας. Και αυτό βέβαια δεν το κρύβουν οι ιθύνοντες της ΕΕ, αφού για την άρση των απαγορεύσεων επικαλούνται, εκτός των άλλων, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της κοινοτικής γεωργίας και τη διατήρηση του μεριδίου της στη διεθνή αγορά τροφίμων, που απειλούνται από τη μεταλλαγμένη και πιο ανταγωνιστική γεωργία των ΗΠΑ...

Στο μακάβριο αυτό παιχνίδι των πολυεθνικών και της ΕΕ σε βάρος της δημόσιας υγείας από την αρχή αντιτάχθηκε το ΚΚΕ. «Μόνο το ΚΚΕ - τόνισε κατά την πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε το Κόμμα στη Θεσσαλονίκη ο επικεφαλής του Ευρωψηφοδελτίου Θ. Παφίλης - από την πρώτη στιγμή εναντιώθηκε στη χρησιμοποίηση ΓΤΟ στη γεωργία και στα τρόφιμα και αποκάλυψε τα πραγματικά κίνητρα των πολυεθνικών και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Εξάλλου, σημείωσε, είναι μύθος το πρόσχημα της δήθεν επίλυσης του παγκόσμιου διατροφικού προβλήματος που επικαλούνται οι πολυεθνικές, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και τώρα η ΕΕ. Τα ίδια τα στοιχεία τους αποδεικνύουν ότι χρόνο με το χρόνο αυξάνονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι άνθρωποι στον πλανήτη που πεθαίνουν από ασιτία, ενώ την ίδια στιγμή είναι αδιαμφισβήτητη η δυνατότητα της συμβατικής γεωργίας να παράγει όλα τα απαραίτητα τρόφιμα».

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτήν την επικίνδυνη πολιτική της ΕΕ στήριξαν τα κόμματα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των πολυεθνικών στη χώρα μας, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που υπερψήφισαν ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο για την απελευθέρωση των ΓΤΟ. Πλάτη, όμως έβαλε και ο ΣΥΝ, ο οποίος κατά τα άλλα διατείνεται ότι τον διακρίνει ...οικολογική ευαισθησία και που ψήφισε το πλαίσιο για τη συνύπαρξη μεταλλαγμένων με συμβατικές και βιολογικές καλλιέργειες, αφού στην πράξη τέτοια συνύπαρξη δεν μπορεί να υπάρξει και εξ αντικειμένου και οι μη μεταλλαγμένες καλλιέργειες αργά ή γρήγορα θα επιμολυνθούν. Αν εφαρμοστεί αυτή η πολιτική, σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε θα υπάρχουν «καθαρές» καλλιέργειες και τρόφιμα.

Τη στάση τους αυτή, λοιπόν, καλό είναι να συνεκτιμήσει ο λαός μπροστά και στην κάλπη των ευρωεκλογών...

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που είναι αντίθετο με την επιβολή κάθε μορφής φορολογίας με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, όπως προωθείται με συγκεκριμένες Οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι όλων των άλλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ) δε διστάζουν να δηλώνουν υπέρ μιας παρόμοιας και πολύμορφης φορολογίας, που θα έχει ως συνέπεια να προστεθούν νέα βάρη στο λαό, χωρίς καμία εγγύηση μάλιστα ότι αυτό θα οδηγήσει και σε αναβάθμιση ή προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτό προέκυψε από τις απαντήσεις υποψηφίων βουλευτών σε σχετικό ερωτηματολόγιο που υπέβαλαν τέσσερις οικολογικές οργανώσεις (Ελληνική Εταιρία για την προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, WWF Ελλάς) πριν από τις περασμένες βουλευτικές εκλογές.

Πολλοί υποψήφιοι βουλευτές των άλλων κομμάτων, αλλά και κορυφαία στελέχη τους, όπως για παράδειγμα ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, ο νυν υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Σ. Καλογιάννης ή ο τέως υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ επί ΠΑΣΟΚ Θ. Κολιοπάνος, τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της επιβολής αρκετών μορφών «περιβαλλοντικής» φορολογίας, πιστοί στην απαράδεκτη αρχή της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Ο μόνος που διαφώνησε κατηγορηματικά με αυτή την αναποτελεσματική φορομπηχτική τακτική ήταν ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που διοργανώθηκε στις 12 Φλεβάρη 2004 παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος και για τα υπόλοιπα θέματα που περιέχονταν στις ερωτήσεις των οικολογικών οργανώσεων.

Το ΚΚΕ - τόνισε ο Σπ. Χαλβατζής - διαφωνεί με τη λογική της επιβολής περιβαλλοντικής φορολογίας των δραστηριοτήτων «ανάλογα με την επιβάρυνση που προκαλούν στο περιβάλλον». Μέχρι τώρα η «ιερή αρχή» της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει» κατέληξε από, τη μια πλευρά, να αποτελεί το άλλοθι για μια απαράδεκτη «ελαστικοποίηση» των απαιτήσεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, έναντι του μεγάλου κεφαλαίου και, από την άλλη, να μετατρέπεται στην πράξη ως «ο ρυπαίνων πληρώνεται και ο ρυπαινόμενος πληρώνει». Στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, που δηλωμένος σκοπός του είναι η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου στο πλαίσιο των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, είναι βέβαιο ότι το εργαλείο της περιβαλλοντικής φορολογίας θα εξελιχθεί σε παραπέρα χαράτσωμα του εργαζόμενου λαού και σε νέα πηγή εσόδων για τους επιχειρηματίες.

Στη συνέχεια ο Σπ. Χαλβατζής παίρνοντας αφορμή από συγκεκριμένα παραδείγματα «περιβαλλοντικών» φόρων που περιείχε το ερωτηματολόγιο, επισήμανε:

• Ο περιβαλλοντικός φόρος στο λιγνίτη - τόνισε - θα μετακυλιστεί στο κόστος της Ηλεκτρικής Ενέργειας που θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Αντίθετα, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και κοινωνικά - περιβαλλοντικά χρησιμότερο, εάν στο πλαίσιο μιας δικαιότερης ανακατανομής των δημόσιων εσόδων και υπαγωγής της ενέργειας αποκλειστικά στο Δημόσιο Τομέα, δινόταν προτεραιότητα στην ενίσχυση των μέσων αντιρύπανσης στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που στηρίζονται στον ντόπιο λιγνίτη. Από την άλλη πλευρά, ο τρόπος που εφαρμόστηκε από τους επενδυτές η τεχνολογία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), κύρια της αιολικής ενέργειας, οδήγησε σε σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση σε πολλές περιπτώσεις. Αναφορικά με το Πρωτόκολλο του Κιότο, δεν τέθηκε ακόμη σε ισχύ, ούτε προβλέπεται να τεθεί μετά τις δηλώσεις Μπους και Πούτιν. Η ίδια η ΕΕ βρίσκεται πολύ πίσω από τις υποχρεώσεις που η ίδια έθεσε για τον εαυτό της. Επομένως, νομικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι του Πρωτοκόλλου του Κιότο δεν υφίστανται κι ας προχωράει με πρωτοφανείς ρυθμούς (στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που όρισε η ΕΕ στα κράτη - μέλη της) το ανατριχιαστικό «εργαλείο» της εμπορίας αερίων ρύπων «θερμοκηπίου», νέο πεδίο δόξης λαμπρό για το πολυεθνικό κεφάλαιο.
• Η επιβολή διοδίων (καθαρά κεφαλικός φόρος) στα ΙΧ προς τα κορεσμένα κυκλοφοριακά αστικά κέντρα, αποτελεί μια από τις χειρότερες εκδοχές κοινωνικού ρατσισμού. Οι υψηλής εισοδηματικής τάξης εποχούμενοι θα έχουν με μερικά ευρώ την ημέρα ανετότερες συνθήκες κυκλοφορίας, ενώ οι μικροεπαγγελματίες και οι εργαζόμενοι υπό τις υπάρχουσες κυκλοφοριακές συνθήκες και κατάσταση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, θα αγωνιούν να βρουν μια θέση παρόδιας στάθμευσης στην περιφέρεια του δακτυλίου και από κει μια θέση σε κάποιο λεωφορείο προς το Κέντρο.
• Η επιβολή ειδικού τέλους ρύπανσης σε πλαστικές φιάλες και σακούλες έχει ήδη θεσμοθετηθεί με το Ν. 2939/01 «για την εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών και άλλων προϊόντων». Θεωρητικά, το τέλος αυτό θα το πληρώνει ο παραγωγός του αντίστοιχου προϊόντος, στην πραγματικότητα, όμως, μέσω της μετακύλησης θα το πληρώνει ο καταναλωτής. Και, ποιος διαχειρίζεται τα τεράστια έσοδα που (ήδη) προεισπράττονται; Μια Ανώνυμη Εταιρία με μετόχους τις γνωστότερες πολυεθνικές στον τομέα τροφίμων και ποτών.