Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που είναι αντίθετο με την επιβολή κάθε μορφής φορολογίας με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, όπως προωθείται με συγκεκριμένες Οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι όλων των άλλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ) δε διστάζουν να δηλώνουν υπέρ μιας παρόμοιας και πολύμορφης φορολογίας, που θα έχει ως συνέπεια να προστεθούν νέα βάρη στο λαό, χωρίς καμία εγγύηση μάλιστα ότι αυτό θα οδηγήσει και σε αναβάθμιση ή προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτό προέκυψε από τις απαντήσεις υποψηφίων βουλευτών σε σχετικό ερωτηματολόγιο που υπέβαλαν τέσσερις οικολογικές οργανώσεις (Ελληνική Εταιρία για την προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, WWF Ελλάς) πριν από τις περασμένες βουλευτικές εκλογές.

Πολλοί υποψήφιοι βουλευτές των άλλων κομμάτων, αλλά και κορυφαία στελέχη τους, όπως για παράδειγμα ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, ο νυν υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Σ. Καλογιάννης ή ο τέως υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ επί ΠΑΣΟΚ Θ. Κολιοπάνος, τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της επιβολής αρκετών μορφών «περιβαλλοντικής» φορολογίας, πιστοί στην απαράδεκτη αρχή της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Ο μόνος που διαφώνησε κατηγορηματικά με αυτή την αναποτελεσματική φορομπηχτική τακτική ήταν ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που διοργανώθηκε στις 12 Φλεβάρη 2004 παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος και για τα υπόλοιπα θέματα που περιέχονταν στις ερωτήσεις των οικολογικών οργανώσεων.

Το ΚΚΕ - τόνισε ο Σπ. Χαλβατζής - διαφωνεί με τη λογική της επιβολής περιβαλλοντικής φορολογίας των δραστηριοτήτων «ανάλογα με την επιβάρυνση που προκαλούν στο περιβάλλον». Μέχρι τώρα η «ιερή αρχή» της ΕΕ «ο ρυπαίνων πληρώνει» κατέληξε από, τη μια πλευρά, να αποτελεί το άλλοθι για μια απαράδεκτη «ελαστικοποίηση» των απαιτήσεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, έναντι του μεγάλου κεφαλαίου και, από την άλλη, να μετατρέπεται στην πράξη ως «ο ρυπαίνων πληρώνεται και ο ρυπαινόμενος πληρώνει». Στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, που δηλωμένος σκοπός του είναι η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου στο πλαίσιο των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, είναι βέβαιο ότι το εργαλείο της περιβαλλοντικής φορολογίας θα εξελιχθεί σε παραπέρα χαράτσωμα του εργαζόμενου λαού και σε νέα πηγή εσόδων για τους επιχειρηματίες.

Στη συνέχεια ο Σπ. Χαλβατζής παίρνοντας αφορμή από συγκεκριμένα παραδείγματα «περιβαλλοντικών» φόρων που περιείχε το ερωτηματολόγιο, επισήμανε:

• Ο περιβαλλοντικός φόρος στο λιγνίτη - τόνισε - θα μετακυλιστεί στο κόστος της Ηλεκτρικής Ενέργειας που θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Αντίθετα, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και κοινωνικά - περιβαλλοντικά χρησιμότερο, εάν στο πλαίσιο μιας δικαιότερης ανακατανομής των δημόσιων εσόδων και υπαγωγής της ενέργειας αποκλειστικά στο Δημόσιο Τομέα, δινόταν προτεραιότητα στην ενίσχυση των μέσων αντιρύπανσης στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που στηρίζονται στον ντόπιο λιγνίτη. Από την άλλη πλευρά, ο τρόπος που εφαρμόστηκε από τους επενδυτές η τεχνολογία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), κύρια της αιολικής ενέργειας, οδήγησε σε σημαντική περιβαλλοντική υποβάθμιση σε πολλές περιπτώσεις. Αναφορικά με το Πρωτόκολλο του Κιότο, δεν τέθηκε ακόμη σε ισχύ, ούτε προβλέπεται να τεθεί μετά τις δηλώσεις Μπους και Πούτιν. Η ίδια η ΕΕ βρίσκεται πολύ πίσω από τις υποχρεώσεις που η ίδια έθεσε για τον εαυτό της. Επομένως, νομικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι του Πρωτοκόλλου του Κιότο δεν υφίστανται κι ας προχωράει με πρωτοφανείς ρυθμούς (στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που όρισε η ΕΕ στα κράτη - μέλη της) το ανατριχιαστικό «εργαλείο» της εμπορίας αερίων ρύπων «θερμοκηπίου», νέο πεδίο δόξης λαμπρό για το πολυεθνικό κεφάλαιο.
• Η επιβολή διοδίων (καθαρά κεφαλικός φόρος) στα ΙΧ προς τα κορεσμένα κυκλοφοριακά αστικά κέντρα, αποτελεί μια από τις χειρότερες εκδοχές κοινωνικού ρατσισμού. Οι υψηλής εισοδηματικής τάξης εποχούμενοι θα έχουν με μερικά ευρώ την ημέρα ανετότερες συνθήκες κυκλοφορίας, ενώ οι μικροεπαγγελματίες και οι εργαζόμενοι υπό τις υπάρχουσες κυκλοφοριακές συνθήκες και κατάσταση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, θα αγωνιούν να βρουν μια θέση παρόδιας στάθμευσης στην περιφέρεια του δακτυλίου και από κει μια θέση σε κάποιο λεωφορείο προς το Κέντρο.
• Η επιβολή ειδικού τέλους ρύπανσης σε πλαστικές φιάλες και σακούλες έχει ήδη θεσμοθετηθεί με το Ν. 2939/01 «για την εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών και άλλων προϊόντων». Θεωρητικά, το τέλος αυτό θα το πληρώνει ο παραγωγός του αντίστοιχου προϊόντος, στην πραγματικότητα, όμως, μέσω της μετακύλησης θα το πληρώνει ο καταναλωτής. Και, ποιος διαχειρίζεται τα τεράστια έσοδα που (ήδη) προεισπράττονται; Μια Ανώνυμη Εταιρία με μετόχους τις γνωστότερες πολυεθνικές στον τομέα τροφίμων και ποτών.