Ντύθηκαν στα γαλάζια οι χτεσινές πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Η εθνική έξαρση έδινε κι έπαιρνε. «Παιδιά, της Ελλάδας παιδιά!..», «Χαίρε, ω χαίρε», «Μπράβο παιδιά! - Η Εθνική μας πέτυχε το θαύμα», είναι ορισμένοι μόνον από τους πρωτοσέλιδους «ξύλινους» τίτλους.

Πριν από μερικές μόνο βδομάδες - με αφορμή τις ευρωεκλογές - οι ίδιες εφημερίδες κανονιοβολούσαν και συκοφαντούσαν το ΚΚΕ, για εθνική περιχαράκωση και εθνικιστικές τάσεις, δημοσίευαν άρθρα επί άρθρων για την ευρωπαϊκή ταυτότητα, τον Ευρωπαίο πολίτη, την παγκοσμιοποίηση και δε συμμαζεύεται. Και σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, οι οποιεσδήποτε, έστω και ελάχιστες, εθνικιστικές αντιλήψεις βρίσκονται πολύ μακριά του. Είναι ασυμβίβαστες με το βαθιά πατριωτικό και διεθνιστικό, ταυτόχρονα, χαρακτήρα του, αλλά και τη μαρξιστική - ταξική θεώρηση, τόσο των εθνικών, όσο και των διεθνικών ζητημάτων, που σφραγίζει την πολιτική του. Σε ό,τι αφορά, όμως, στα χτεσινά ...«γαλάζια» πρωτοσέλιδα πολλών εφημερίδων, μας θύμισαν τη λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι». Το λιγότερο δηλαδή...

Η επιτυχία της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου - κι ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος - είναι τόσο μεγάλη και σημαντική, που δεν επιτρέπει αμφισβήτηση και δε «σηκώνει» κακομοιριά. Απ' αυτή την άποψη δικαιολογείται η έκταση, η ένταση, ακόμα και το πάθος των πανηγυρισμών των απανταχού Ελλήνων. Και θα πρέπει ακόμα και οι «αδιάφοροι», ή και οι «εχθροί» του ποδοσφαίρου - διότι υπάρχουν και τέτοιοι - να παραδεχτούν ότι είναι, ίσως, το μόνο άθλημα που μπορεί να συγκινήσει και να συνεγείρει τόσους πολλούς φτωχούς και τόσο διαφορετικούς ανθρώπους.

Είναι, βεβαίως, αληθές ότι αυτό το κάτ' εξοχήν λαϊκό άθλημα βρίσκεται υπό αιχμαλωσία, καθώς το διαχειρίζονται και το εκμεταλλεύονται μια χούφτα λεφτάδων και μια δράκα απατεώνων. Φυσικά και στην αιχμαλωσία του το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να διατηρεί τα λαϊκά χαρακτηριστικά του, αλλά για να μπορέσει να τα αναδείξει και να παίξει το ρόλο του, χρειάζεται να απελευθερωθεί από τα δεσμά της καπιταλιστικής αγοράς, μέσα στα οποία ασφυκτιά και υποφέρει. Κι ας ξέρουν οι καπιταλιστές ότι δεν πρόκειται να τους χαρίσουμε ποτέ αυτή τη δική μας «μεγάλη αγάπη»...

Μήπως ξεχάσατε ποια κατάσταση επικρατεί στη Βοσνία; Εάν ναι, ο «διεθνής παράγοντας» φροντίζει να μας το θυμίζει. Ο Υπατος Εκπρόσωπος της Διεθνούς Κοινότητας για τη Βοσνία, Πάντι Ασντάουν, καθαίρεσε προχτές 60 Σέρβους αξιωματούχους της Βοσνίας και, μάλιστα, εκλεγμένους από τη σερβική κοινότητα της χώρας. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται ο πρόεδρος του σερβικού Κοινοβουλίου της Βοσνίας, ο υπουργός Εσωτερικών, ο δήμαρχος του Πάλε, μια σειρά άλλοι δήμαρχοι κλπ. Ως αιτία της πρωτοφανούς αυτής ενέργειας προβλήθηκε «η αποτυχία των επισήμων αρχών της Βοσνίας, να συλλάβουν τον καταζητούμενο από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, Ρ. Κάρατζιτς».

Κι αν αναρωτιέστε, με ποιο δικαίωμα ο κ. Ασντάουν προχώρησε στην κίνηση αυτή, σας πληροφορούμε, ότι η περιβόητη συμφωνία του Ντέιτον, η οποία καθόρισε το καθεστώς της Βοσνίας, παρέχει ευρύτατες εξουσίες στον εκπρόσωπο του «διεθνή παράγοντα» και καθιστά, ουσιαστικά, τη χώρα αυτή ένα προτεκτοράτο. Εξουσίες, οι οποίες δεν είναι μόνο λόγια. Στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη είναι εγκαταστημένη, εδώ και χρόνια, πολυεθνική στρατιωτική δύναμη κατοχής - ανάμεσά τους και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Και για να μην σας μείνει καμιά αμφιβολία, για το ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο στην πολύπαθη αυτή πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αμέσως μετά την ανακοίνωση της καθαίρεσης, έσπευσε να δηλώσει τη «σθεναρή υποστήριξη» των ΗΠΑ στην απόφαση του «υπαλλήλου» τους, Υπατου Εκπροσώπου του ΟΗΕ.