Μια ιστορία για δυνατά συναισθήματα είναι η καινούρια ταινία του Παντελή Βούλγαρη, του μάστορα της αφήγησης, με τίτλο «Οι Νύφες», το χρονικό 700 κοριτσιών, που το 1922 πήγαν για να παντρευτούν στην Αμερική. Το σενάριο της ταινίας υπογράφει η Χανιώτισσα συγγραφέας Ιωάννα Καρυστιάνη. Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, της οποίας τη διεθνή διανομή και την επιμέλεια της παραγωγής έχει αναλάβει η «Cappa Productions» του Μάρτιν Σκορτσέζε, ενώ η «Cinegram» της Δέσποινας Μουζάκη ανέλαβε την ψηφιακή επεξεργασία της, με την επίβλεψη του διευθυντή φωτογραφίας Γιώργου Αρβανίτη. Μουσική: Κυριάκος Καλαϊτζίδης. Ηχοληψία: Νίκος Παπαδημητρίου. Μοντάζ: Τάκης Γιαννόπουλος. Σκηνογράφος: Δημήτρης Κατσίκης. Ενδυματολόγος: Εύα Νάθενα - Δαμιανός Ζαρίφης.

Ο Αμερικανός φωτογράφος Νόρμαν Χάρις, αφού όργωσε επί δύο χρόνια τη Μικρά Ασία, πρέπει να τα μαζέψει και να φύγει. Οι αμερικανικές εφημερίδες με τις οποίες συνεργάζεται απορρίπτουν τις φωτογραφίες του από τα πεδία των μαχών.

Την ίδια εποχή στη Σαμοθράκη η μοδίστρα Νίκη ετοιμάζει το μπαουλάκι της για το Σικάγο. Πρέπει να παντρευτεί τον Πρόδρομο, ένα ράφτη που δεν έχει δει ποτέ, στη θέση της μεγαλύτερης αδελφής της που δεν άντεξε την ξενιτιά και γύρισε κακήν κακώς.

Ο Νόρμαν και η Νίκη ταξιδεύουν στο ίδιο καράβι. Εκείνος στην Α΄ θέση, εκείνη στη Γ΄, μαζί με άλλες 700 «νύφες» της φωτογραφίας από κάθε γωνιά της Ελλάδας, την Τουρκία, τη Ρωσία, την Αρμενία. Ολες κουβαλούν τη φωτογραφία ενός άγνωστου γαμπρού και το νυφικό τους στο βαλιτσάκι. Μερικές μεταναστεύουν μέσω πρακτορείων, άλλες μέσω ορφανοτροφείων ή εκκλησιαστικών ιδρυμάτων.

Μια καραβιά νύφες. Μια κιβωτός πολιτισμού και χρωμάτων από την ταραγμένη, πολύπαθη περιοχή. Τα μελαγχολικά μάτια των γυναικών, η αλήθεια στα πρόσωπά τους, το ήθος, η αγριάδα, η προσδοκία, κάνουν τον Νόρμαν να θέλει να τις φωτογραφίσει. Η Νίκη, η ράφτρα που δουλεύει για το μεροκάματο στη διάρκεια του ταξιδιού, τον αναστατώνει. Σιγά σιγά γνωρίζονται και ερωτεύονται.

Η φίλη της Νίκης, Χαρώ, ο νταβατζής Καραμπουλάτ, η διάσημη χειρομάντης Εμινέ, ο καπετάνιος του υπερωκεάνιου, η γεροντοκόρη συνοδός ορφανών από την Ηπειρο, δεσποινίς Καρδάκη, η έφηβη Ρωσίδα Ολγκα, ο νεαρός καμαρότος Νικόλας, η Αμερικανίδα χορογράφος Μάριον, όλοι κουβαλούν τις δικές τους ιστορίες που διασταυρώνονται, εν πλω, με τον κρυφό έρωτα της Νίκης και του Νόρμαν, ενός έρωτα κόντρα στα «πρέπει» της εποχής.

Παράλληλα, το εσωτερικό ταξίδι των ανθρώπων που περνούν από τα σαράντα κύματα της αγωνίας, της αμφιβολίας, του θάρρους, της παραίτησης, της ελπίδας.

Ο κλειστός, σκοτεινός και σιωπηλός κόσμος της Γ΄ θέσης αποτυπώνει την ένταση των αισθημάτων που φουντώνουν, την ταλάντευση ανάμεσα στην παλιά ζωή που μένει πίσω και στην καινούρια που περιμένει μπροστά.

Στην αποβάθρα της Νέας Υόρκης, ο Πρόδρομος και οι εκατοντάδες γαμπροί αδημονούν. Συναντήσεις, ευφορία, απογοήτευση, αποχαιρετισμοί. Ο Νόρμαν και η Νίκη σ' ένα παράφορο αγκάλιασμα καλούνται να πάρουν τη μεγάλη απόφαση.

Μετά από πέντε χρόνια συνεχούς δημιουργικής δουλιάς, ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης καταθέτει μέσα σε λίγες γραμμές την εμπειρία του δικού του «ταξιδιού».

«Τελικό μήκος της ταινίας "Οι Νύφες", δύο ώρες και δέκα λεπτά. Ενας ιερός αριθμός. Πέντε χρόνια ζωής για την προετοιμασία και το γύρισμα. 1.500 κορίτσια κατέθεσαν την αγωνία και τις ελπίδες τους στις συναντήσεις που είχαν μαζί μου για να επιλέξω βλέμματα και ήθος της εποχής του ταξιδιού που έγινε το καλοκαίρι του 1922.

Απειρα σχέδια κοστουμιών και σκηνικών για την ακριβή αναπαράσταση της εποχής. Συναντήσεις με Ρώσους και Τούρκους ηθοποιούς. Ολα τα λιμάνια της Ελλάδας και της Τουρκίας σε φωτογραφίες για να επιλέξουμε το λιμάνι της αναχώρησης των κοριτσιών για το «Νέο Κόσμο». Μουσικές απ' όλη τη Μεσόγειο για ήχους και ατμόσφαιρες. Πρωινά και ξενύχτια αγωνίας παρέα με πιστούς συνεργάτες. Επιταγές που κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτες και τηλέφωνα αγωνίας για χορηγίες. Πόλεμος αισθητικής πληρότητας και καταστάσεων πληρωμών. Μεγάλη παρέα μου οι Ελληνες καλλιτέχνες και οι Αμερικανοί σύντροφοι. Δυο ώρες και δέκα λεπτά το τελικό μήκος των "Νυφών". Πάθος, συγκίνηση, κόπος, χωνεμένα μέσα σ' αυτόν το χρόνο. Χειρονομία επικοινωνίας εκατοντάδων ανθρώπων - εργατών του κινηματογράφου με το άγνωστο κοινό».

Η συγγραφέας και σεναριογράφος της ταινίας, Ιωάννα Καρυστιάνη, σημειώνει: «Ενα τελικό σενάριο, μετά από αρκετά χέρια επεξεργασίας είναι σαν ένα καλό "πρώτο χέρι" μυθιστορήματος. Στην προετοιμασία και κυρίως στο γύρισμα της ταινίας, το "ξαναγράφουν" ο παραγωγός, ο διευθυντής φωτογραφίας, ο σκηνογράφος, ο ενδυματολόγος και πάνω απ' όλους οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης - καπετάνιος, που οδηγεί το ταξίδι στις εικόνες.

Μετά το γύρισμα, προσθέτουν τη δική τους γραφή ο μουσικός και ο μοντέρ, που βάζουν την τελεία. Η υλοποίηση είναι και μεταμόρφωση. Μικρές βοηθητικές σκηνές αναδεικνύονται σε σημαντικές. Ενας κομπάρσος κλέβει την παράσταση σε μια κίνηση πλήθους. Δισέλιδοι διάλογοι στο χαρτί καμιά φορά βγαίνουν πιο εύγλωττοι σε μια ματιά ή μια ανεπαίσθητη χειρονομία του ηθοποιού που έχει πάνω της όλα τα λόγια. Το ανθρώπινο πρόσωπο στο κοντινό πλάνο, ακόμη και σιωπηλό, μπορεί να έχει τη δύναμη της πιο πυκνογραμμένης σελίδας.

Για μένα η εμπειρία υπήρξε πολύτιμη. Πρωτάρα και γράφοντας, είχα την τύχη να ακούω τις παρατηρήσεις του Μάρτιν Σκορτσέζε, της Μπάρμπαρα Ντε Φίνα και της Σίρα Λέβιν.

Αν η πεζογραφία είναι άσκηση στη μοναξιά, το σενάριο είναι άσκηση στη συνύπαρξη. Και πειθαρχία σε ένα στόχο που ενώνει και κινητοποιεί έναν ολόκληρο κόσμο».