Μετά το γύρισμα, προσθέτουν τη δική τους γραφή ο μουσικός και ο μοντέρ, που βάζουν την τελεία. Η υλοποίηση είναι και μεταμόρφωση. Μικρές βοηθητικές σκηνές αναδεικνύονται σε σημαντικές. Ενας κομπάρσος κλέβει την παράσταση σε μια κίνηση πλήθους. Δισέλιδοι διάλογοι στο χαρτί καμιά φορά βγαίνουν πιο εύγλωττοι σε μια ματιά ή μια ανεπαίσθητη χειρονομία του ηθοποιού που έχει πάνω της όλα τα λόγια. Το ανθρώπινο πρόσωπο στο κοντινό πλάνο, ακόμη και σιωπηλό, μπορεί να έχει τη δύναμη της πιο πυκνογραμμένης σελίδας.
Για μένα η εμπειρία υπήρξε πολύτιμη. Πρωτάρα και γράφοντας, είχα την τύχη να ακούω τις παρατηρήσεις του Μάρτιν Σκορτσέζε, της Μπάρμπαρα Ντε Φίνα και της Σίρα Λέβιν.
Αν η πεζογραφία είναι άσκηση στη μοναξιά, το σενάριο είναι άσκηση στη συνύπαρξη. Και πειθαρχία σε ένα στόχο που ενώνει και κινητοποιεί έναν ολόκληρο κόσμο».