Ο Γ. Παπανδρέου δεν είχε προσέλθει ακόμη στο χώρο κι έτσι, η συζήτηση ανάμεσα στην αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ και σ' αυτήν της ΓΣΕΕ, στη διάρκεια της χτεσινής τους συνάντησης, ήταν μεταξύ τυριού και αχλαδιού. Και καθώς, ο Θ. Πάγκαλος εξιστορούσε τις αμπελοοινικές του ικανότητες, αλλάζει ξαφνικά την κουβέντα και λέει: «Μας ενημέρωσαν οι Αμερικάνοι, ότι θα βομβαρδίσουν το Ιράν και αν δεν το κάνουν αυτοί θα το κάνουν οι Ισραηλινοί». Μετά από λίγο, ήρθε και ο Γ. Παπανδρέου και ξεκίνησε η συνάντηση των αντιπροσωπειών, στη διάρκεια της οποίας, ο Θ. Πάγκαλος ανέφερε και πάλι τα προηγούμενα.

Και, βέβαια, δε γνωρίζουμε τι ακριβώς εννοούσε ο Θ. Πάγκαλος και τι ακριβώς γνωρίζει σχετικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ετσι κι αλλιώς, όμως, τόσο αυτή, όσο και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα από τις πολεμόχαρες επιδόσεις των ΗΠΑ...

«Ποιους ακριβώς πολεμούν οι ΗΠΑ στο Ιράκ;». Μπορεί να ξενίζει, από πρώτη ματιά, ο τίτλος του άρθρου στη νεοσυντηρητική «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ», όμως τα όσα αναφέρονται εκεί αποδεικνύουν ότι ο κατοχικός στρατός των ΗΠΑ δε «σφάζει στα τυφλά», αλλά βάσει σχεδίου για το μεταπολεμικό Ιράκ και του «διαίρει και βασίλευε». Το συγκεκριμένο άρθρο αναφερόμενο στην ιρακινή αντίσταση επισημαίνει ότι «υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές ομάδες μαχητών, οι οποίοι έχουν διαφορετικά κίνητρα και στόχους, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια σημάδια συνεργασίας μεταξύ τους». Υπάρχει, συνεχίζει, ένα δίκτυο αποτελούμενο κυρίως από ξένους εξτρεμιστές, με επικεφαλής τον Ιορδανό Αμπού Μουσάμπ αλ - Ζαρκαουί, μυστηριώδεις ομάδες μαχητών από την ιρακινή μειονότητα του Σουνιτών που δραστηριοποιούνται στο κέντρο της χώρας, μια μεγάλη στρατιωτική μερίδα Σιιτών υπό τον μάχιμο κληρικό Μουκτάντα αλ Σαντρ που προσελκύει το μεγαλύτερο μέρος των υποστηρικτών του από το Νότιο Ιράκ και διασκορπισμένοι πυρήνες βετεράνων που προέρχονται από τις δυνάμεις ασφαλείας του Σαντάμ Χουσεΐν.

Ιρακινοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι, που μελετούν αυτές τις «ομάδες», διακρίνουν και ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανάμεσά τους. Οι Σουνίτες μαχητές και οι ξένοι εξτρεμιστές οργανώνουν θρησκευτικά υποκινούμενες εκστρατείες, προκαλώντας μεγάλο αριθμό θυμάτων μέσω επιθέσεων αυτοκτονίας και έχοντας ως στόχους τόσο στρατιώτες όσο και απλούς πολίτες. Αντίθετα, η ομάδα του Σαντρ έχει πολιτικά κίνητρα και συνήθως επιχειρεί μεγάλης κλίμακας βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας. Το διά ταύτα είναι αξιοσημείωτο: «Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις παραπάνω ομάδες, ο Σαντρ και οι υποστηρικτές του θα μπορούσαν να επιλεγούν μεταξύ άλλων στην πολιτική διαδικασία της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι ίσως θα ήταν πιο συνετό για τους Αμερικανούς στρατηγούς να πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας επιθέσεις σε περιοχές Σουνιτών, όπως η Φαλούτζα - οι οποίες ελέγχονται από μαχητές - παρά σε πόλεις Σιιτών, όπως η Νατζάφ».