ΤΕΛΙΚΑ, αυτή η πρωθυπουργική ομιλία στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης θα είναι ...γλωσσολογική άσκηση και όχι αναφορά στην ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της.

Οι κυβερνώντες μάλλον «σπάνε» το κεφάλι τους, αναζητώντας εκφράσεις, που να εννοούν μια «πολιτική λιτότητας» χωρίς να το λένε. Για παράδειγμα, «ήπια προσαρμογή», «ανάπτυξη με σεβασμό στα δημοσιονομικά δεδομένα», «αναπτυξιακός ρεαλισμός» και άλλα τέτοια όμορφα.

Εγινε στο μεταξύ και η συνάντηση Καραμανλή - Εβερτ, μια και ο πρωθυπουργός είναι πασιφανές ότι όλα τα υπόλοιπα τα έχει ως δεδομένα. Μόνο τις σχέσεις με τους «βαρόνους» του επιδιώκει να αποκαταστήσει.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερο αποδεικνύεται η «ποιότητα» του διεθνούς ενδιαφέροντος για το δράμα του Μπεσλάν. Οι ΗΠΑ το ομολογούν και ευθέως ότι μόνος στόχος τους είναι να «βάλουν χέρι» στην περιοχή.

Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ισχυρότερες χώρες της, αναμασούν συνεχώς τα περί «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», βαδίζοντας ακριβώς στον ίδιο δρόμο. Μάλλον, θέλουν να ξεχάσουμε ότι αυτοί αποτελούν το «άλλο πρόσωπο» της πραγματικής τρομοκρατίας.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, η προεδρολογία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δείχνουν να έχουν χωριστεί σε «συναινετικούς» και ...«εκλογικούς». Εχουμε δει και άλλες περιόδους προεδρικής εκλογής, αλλά αυτή μοιάζει η πιο ρηχή από όλες.

Και, βέβαια, μόνον ένας ανόητος μπορεί να πειστεί πως όλα ξεκινούν από τη ...βαθιά πίστη κάποιων προς τους θεσμούς και το Σύνταγμα. Αυτά έχουν αποδείξει ότι τα ξεπερνούν ευκολότατα (και στη συνέχεια τα αλλάζουν), εάν δεν τους βολεύουν στις επιλογές τους.

Οσο γι' αυτές τις περιγραφές του «κατάλληλου» υποψηφίου, όσο περνά ο καιρός, πλουτίζουν, περιγράφοντας, πάντως, ένα ...ευχάριστο πρόσωπο με διακομματική αποδοχή. Αραγε, οφείλουμε να είμαστε περήφανοι, αν έχουμε πολλές τέτοιες «προσωπικότητες» στην πολιτική ζωή...