Ιρακινοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι, που μελετούν αυτές τις «ομάδες», διακρίνουν και ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανάμεσά τους. Οι Σουνίτες μαχητές και οι ξένοι εξτρεμιστές οργανώνουν θρησκευτικά υποκινούμενες εκστρατείες, προκαλώντας μεγάλο αριθμό θυμάτων μέσω επιθέσεων αυτοκτονίας και έχοντας ως στόχους τόσο στρατιώτες όσο και απλούς πολίτες. Αντίθετα, η ομάδα του Σαντρ έχει πολιτικά κίνητρα και συνήθως επιχειρεί μεγάλης κλίμακας βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας. Το διά ταύτα είναι αξιοσημείωτο: «Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις παραπάνω ομάδες, ο Σαντρ και οι υποστηρικτές του θα μπορούσαν να επιλεγούν μεταξύ άλλων στην πολιτική διαδικασία της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι ίσως θα ήταν πιο συνετό για τους Αμερικανούς στρατηγούς να πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας επιθέσεις σε περιοχές Σουνιτών, όπως η Φαλούτζα - οι οποίες ελέγχονται από μαχητές - παρά σε πόλεις Σιιτών, όπως η Νατζάφ».