Με ένα ταξίδι στα μονοπάτια της παράδοσης άνοιξε χτες βράδυ η αυλαία στο Λαϊκό Στέκι.

Με οδηγό τη λύρα, το λαούτο και το μπουλγαρί, το συγκρότημα «Παλαιϊνά Σεφέρια» παρουσίασε τραγούδια της ξενιτιάς, του κεφιού και της λύπης. Παραδοσιακά κρητικά, αλλά και δικές τους συνθέσεις, που αντλούν στοιχεία από την κρητική μουσική παράδοση.

Ακολούθησε μία ξεχωριστή φωνή της παραδοσιακής μας μουσικής, η Γιώτα Βέη. Η γνωστή ερμηνεύτρια μας αποκάλυψε πτυχές του μουσικού πολιτισμού μας, αναδεικνύοντας με τη φωνή της τα «ζωντανά» στοιχεία της δημοτικής μας μουσικής. Μαζί με τα τραγούδια από τον τελευταίο της δίσκο με τίτλο «Αιγαίο», η Γ. Βέη παρουσίασε, για πρώτη φορά ως ενότητα, τον ακριτικό κύκλο. Τραγούδια για τον Διγενή, ρυθμικά και αργά, που η ζωή τους ξεκινά πριν δώδεκα αιώνες. Τραγούδια που δουλεύτηκαν στο χρόνο και απόκτησαν μουσική τελειότητα. Τραγούδια λυρικά, μελωδικά, διαχρονικά. Λίγο αργότερα, τα «αρώματα» της Σμύρνης πλημμύρισαν τη σκηνή.

Το αφιέρωμα στο Σμυρναίικο τραγούδι με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο περιλάμβανε παραδοσιακά σμυρναίικα τραγούδια παλιών συνθετών (Π. Τούντα, Κ. Σκαρβέλη, Β. Παπάζογλου κ.ά.). Τραγούδια που μιλούν για τον καημό, τον έρωτα, την ξενιτιά... Πρωταγωνιστές: το βιολί, το κανονάκι, το σαντούρι και το ούτι και ερμηνευτές οι: Δ. Γιαννακόπουλος, Ν. Τάγκας, Α. Μίχα, Θ. Τζινέλης, Δ. Μαράγκας, Κ. Αλωνεύτης και Κλ. Ροσίνι.

Η βραδιά έκλεισε με τον Βαγγέλη Κορακάκη, ο οποίος με επιμονή, ήθος και ταλέντο, χρόνια τώρα υπερασπίζεται το λαϊκό τραγούδι. Ο γνωστός συνθέτης με συντροφιά το μπουζούκι του παρουσίασε αξέχαστα λαϊκά τραγούδια, αλλά και δικές του δημιουργίες.

Με τρεις σημαντικές εκθέσεις, είναι «παρούσα» η εικαστική δημιουργία σ' αυτό το Φεστιβάλ, στο χώρο του Ελεύθερου Δημιουργικού Χρόνου. Το παρελθόν συναντήθηκε με το σήμερα και το αύριο, μέσα από τα έργα της αγαπημένης και αξέχαστης Μαρίας Ζωιτοπούλου, που «έφυγε» πριν από λίγους μήνες από κοντά μας, τις πολύτιμες εικαστικές «μαρτυρίες» του Γιώργου Φαρσακίδη και τη «δροσιά» της νεανικής δημιουργίας.

Φόρο τιμής για τη σεμνή δημιουργό, την αταλάντευτη έως το τέλος της ζωής της στο Κόμμα και τις αξίες του, αποτελεί η έκθεση έργων της Μ. Ζωιτοπούλου, για την οποία η ζωή ήταν «Αγώνας και πάλη. Καθημερινός εξοπλισμός, δύναμή μας η γνώση, το διάβασμα. Ατσαλώνουμε έτσι την πίστη μας. Με ρωτούν, αν άρχιζα τώρα τη ζωή μου, θα ακολουθούσα τον ίδιο δρόμο; Αδίστακτα, ναι. Δύσκολος, αλλά ωραίος ο δρόμος για τα μεγάλα ιδανικά, για το καλύτερο αύριο όλου του κόσμου». Με διοργανωτή την ΚΟΒ Εικαστικών, παρουσιάζεται η μεγάλη της αγάπη: Δημιουργίες με την τεχνική του μπατίκ. Σημείο αναφοράς οι παιδικές μνήμες, τα πηλιορείτικα χωριά και η φύση του τόπου μας. Οι καστανιές, τα παραδοσιακά χωριά, ζωντανεύουν μέσα από την πλαστική κατάκτηση, που αποτελεί το θεμέλιο της εικαστικής της προσφοράς.

Η δεύτερη έκθεση αφορά στη δημιουργία του δραστήριου και πάντα «έφηβου» Γιώργου Φαρσακίδη. Είναι η αρχή μιας σειράς εκθέσεων, που διοργανώνει η ΚΟΒ Εικαστικών για συντρόφους που έχουν δώσει πολλά στον αγώνα και την τέχνη. Παρουσιάζονται σχέδια εφηβικά της εποχής της Αντίστασης, καταγραφές με μολύβι, χαρακτικά (ξυλογραφίες, λινόλιουμ), πυρογραφίες, αλλά και ακουαρέλες, τέμπερες και σινική μελάνη, που καλύπτουν την τελευταία εικοσαετία. Δημιουργίες γεμάτες δύναμη και εκφραστικότητα, «κομμάτια» από τη ζωή, τις ηρωικές αγωνιστικές σελίδες της ιστορίας του λαού μας. Εργα, που έγιναν κατά τη διάρκεια της πολύχρονης εξορίας του Γ. Φαρσακίδη στη Μακρόνησο, στον Αϊ - Στράτη, στη Γυάρο και τη Λέρο, αδιάψευστα ντοκουμέντα του αγώνα και του πολιτισμού των εξόριστων αγωνιστών.

Η τρίτη έκθεση, που διοργανώνεται από την ΟΒ Καλών Τεχνών της ΚΝΕ, περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, φωτογραφίας και δημιουργίες μεικτής τεχνικής. Νέα παιδιά, υποψήφιοι και σπουδαστές της ΑΣΚΤ, «έβαλαν» χρώμα στο όνειρο και την ελπίδα...