Κοντά σ' αυτά έπρεπε να διαβάσω και τις εφημερίδες, γιατί κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Γιαννόπουλος είχε οργανώσει και την ανατίναξη του Γοργοπόταμου, αλλά το έκρυβε από σεμνότητα.

Δε βρήκα τίποτα σχετικό. Τέλος πάντως. Ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι μ' αυτά και μ' αυτά δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθεί κανείς και να κάνει μια οποιαδήποτε ολοκληρωμένη δουλιά.

Ετσι, λοιπόν, καθόμουνα στην τηλεόραση και περίμενα το επόμενο κουδούνισμα ή την επόμενη εντολή της γυναίκας μου για κανένα θέλημα.

Τα παραπάνω τα έγραψα Παρασκευή απογευματάκι, όταν βρήκα κάποιο κενό ησυχίας. Ομως το βραδάκι τα πράγματα γίνανε χειρότερα και κατέληξα να κάθομαι στον καναπέ και να παρακολουθώ τα προγράμματα με τα θεάματα. Οι εικόνες που έβλεπα στην τηλεόραση σχημάτιζαν άλλες εικόνες στο μυαλό μου. Κοιμήθηκα.

Το 2000 θα 'ρχότανε είτε ζωντανοί είμαστε είτε πεθαμένοι. Γιατί χαρήκανε τόσο πολύ αυτές οι προσωπικότητες στη μικρή οθόνη, στα "παράθυρα" και στα ραδιόφωνα; Για τα δισεκατομμύρια που θα πληρώσει ο λαός γι' αυτή τη φιέστα;

Χρήματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους σεισμόπληκτους, τους συνταξιούχους, τα νοσοκομεία, την επισκευή ή το κτίσιμο καινούριων σχολείων; Χαίρονται που από τότε που ανατράπηκε το σοσιαλιστικό καθεστώς στη Ρωσία πάμε από το κακό στο χειρότερο; Που καταστρατηγείται το οκτάωρο;

Χαίρονται που η Δικαιοσύνη έγινε αναξιόπιστη. Χαίρονται που το υπουργείο Δημόσιας Τάξης αντί να συλλαμβάνει τους κουκουλοφόρους, συλλαμβάνει τα παιδιά που παλεύουν για μόρφωση; Χαίρονται που παραδινόμαστε δεμένοι χειροπόδαρα στον αρχιτρομοκράτη που δολοφονεί κατά μάζες τους λαούς και του ζητάμε να μας προστατέψει από το Θεοδόση; Το δεκαπεντάχρονο μαθητή που ξέρει τι λέει και τι θέλει. Κι αυτό τρομοκρατεί αυτούς που λένε άλλα απ' αυτά που ξέρουν.

Οι φιέστες είναι καλές γι' αυτούς που τις οργανώνουν. Ξεγελάνε τον κόσμο. Του δίνουν ελπίδες.

Τι διαφορά έχει η 31η Δεκεμβρίου από την 1η Ιανουαρίου; Τις αλλαγές στη ζωή μας τις κάνει ο λαός. Δεν τις κάνουν τα ημερολόγια με τα ποιηματάκια. Τα ημερολόγια δίνουν νούμερα που δε σημαίνουν τίποτα. Ο,τι και να κάνουμε, σε εκατό χρόνια θα μπούμε στον 22ο αιώνα. Εχει σημασία αυτό; Σημασία έχει το πώς θα μπούμε. Το τι θα έχουμε κάνει εμείς οι άνθρωποι ως τότε.

Γιόρτασε και η Κούβα χτες. Γιατί όχι; Της αξίζει. Μισό αιώνα περίπου αντίστασης. Δικαιούται να γιορτάσει στο γύρισμα του αιώνα τα πενήντα χρόνια ηρωικού αγώνα για την ελευθερία της και την αξιοπρέπειά της. Οι λαοί τη θαυμάζουν και της παραστέκονται όσο μπορούν. Εμείς τι κάνουμε; Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, δύο είναι οι δρόμοι. ΄Η παραδινόμαστε στους πραγματικούς τρομοκράτες, το ΝΑΤΟ και την Αμερική και ελπίζουμε ότι δε θα χρειαστεί να μας βομβαρδίσουν και να μας διαμελίσουν ή αντιστεκόμαστε και παλεύουμε για να υπάρξει Ελλάδα με την ιστορία της και τον πολιτισμό της. Μια Ελλάδα που θα μιλά τη γλώσσα της και θα γράφει τη γλώσσα της. Μια Ελλάδα που δε θα 'ναι τσιφλίκι των ξένων. Μια Ελλάδα δική μας, με δωρεάν Παιδεία και ίσες ευκαιρίες για ανώτερη μόρφωση για όλα τα παιδιά, πλούσια και φτωχά. Μια Ελλάδα με πραγματικό κοινωνικό πρόγραμμα για συνταξιούχους, για Υγεία, Ανεργία, Αδειες, Οκτάωρο, Ασφάλιση και αυστηρή τιμωρία για εργασιακά ατυχήματα και ό,τι άλλο χρειάζεται ο άνθρωπος, για να λέγεται άνθρωπος.

Αντίσταση, λοιπόν. Το πρώτο βήμα, ενώ αυτή τη στιγμή είναι ίσως το πιο σημαντικό. Είναι πάρα πολύ απλό. Δε χρειάζεται να βγούμε από το δρόμο μας, ούτε να κάνουμε τίποτα ιδιαίτερο. Απλώς να ρίξουμε άλλο χαρτί από κείνο που ρίχνουμε.

Με λίγη σκέψη θα δούμε ότι πολλά από αυτά που ζητάμε, τα είχαμε και τα χάσαμε. Από όλα, φτάνοντας στον εξευτελισμό μας. Από ποιους τα χάσαμε; Από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ελάχιστο δείγμα ότι έχουμε αξιοπρέπεια και ότι δε δεχόμαστε τον εξευτελισμό, είναι να μην τους ψηφίσουμε. Και όταν πετύχουμε αυτό που θέλουμε, τότε θα γιορτάσουμε, την ημερομηνία μας, όποια και αν είναι.

Χρόνια Πολλά!

Στο ρόλο της Ελλάδας και της Τουρκίας ως ορμητήρια των Αμερικανών για την οικονομική και πολιτική διείσδυσή τους στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης, αναφέρεται έκθεση του ινστιτούτου CATO της Ουάσιγκτον, αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «ΤΥΠΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ». Επίσης, γίνεται αναφορά στους διάφορους οργανισμούς-πρωτοβουλίες υποτιθέμενης συνεργασίας μεταξύ των κρατών της περιοχής που έχουν συγκροτηθεί τα τελευταία χρόνια και επιβεβαιώνεται ότι αυτοί οι οργανισμοί αποτελούν στην ουσία «βαποράκια» της αμερικανικής πολιτικής και μηχανισμοί ενσωμάτωσής τους στη νέα τάξη.

Κατά τους συντάκτες της έκθεσης, τρεις είναι οι πρωτοβουλίες εκείνες που θα βοηθήσουν καλύτερα και θα ανοίξουν τις πόρτες του ΝΑΤΟ: Η οικονομική συνεργασία των χωρών της Μαύρης Θάλασσας (BSEC), η Πρωτοβουλία Συνεργασίας για τη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη (SECI) και η γέφυρα Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης (SEEB). «Αυτές οι τρεις πρωτοβουλίες, τονίζεται στην έκθεση, επικεντρώνουν την προσοχή των policymakers των Ηνωμένων Πολιτειών διότι πετυχαίνουν και τους τρεις στόχους: Προβολή της οικονομικής ανάπτυξης στα Βαλκάνια. Αποθάρρυνση της ευρωπαϊκής ασφάλειας εξαρτώμενης από τις ΗΠΑ. Επίσης θα προβάλλουν την εσωτερική συνοχή του ΝΑΤΟ, αυξάνοντας την ενδονατοϊκή εξάρτηση Ελλάδας και Τουρκίας, οι οποίες έχουν αναλάβει ηγετικούς ρόλους στη διοργάνωση και προώθηση αυτών των προσπαθειών».

Από την εν λόγω έκθεση προκύπτει σαφώς πόσο κατευθυνόμενη από τις ΗΠΑ είναι η λεγόμενη ελληνοτουρκική προσέγγιση στον οικονομικό τομέα. Ειδικότερα εκφράζεται η αισιοδοξία για τον αμερικανοκίνητο ελληνοτουρκικό ρόλο στη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια: «Ανάμεσα στα πολλά ουσιαστικά οφέλη, οι BSEC, SECI και SEEBRIG θα ενθαρρύνουν συνεργασία οικονομική και ασφάλειας και μεταξύ των εχθρών - μελών του ΝΑΤΟ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι BSEC και SECI θα ωθήσουν την ελληνοτουρκική οικονομία, την πολιτική ενδοεξάρτηση και η SEEBRIG θα βελτιώσει την ενδολειτουργία των ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων και θα ανοίξουν τις διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους. Αλλά η αμερικανική διπλωματική ανάμειξη πρέπει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη αυτών των πρωτοβουλιών, ειδικά στην προβολή της οικονομικής απελευθέρωσης που οραματίζεται η BSEC», αναφέρεται στην έκθεση.

Σε ουσιαστική πολιτική παρέμβαση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις προχώρησε από τη Θεσσαλονίκη ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, δηλώνοντας ικανοποιημένος από τις αποφάσεις του Ελσίνκι. Συγκεκριμένα εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι η απόφαση του Ελσίνκι μπορεί να οδηγήσει στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ παράλληλα εξέφρασε την ευχή να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Επίσης συνέδεσε την πλήρη ενσωμάτωση της Τουρκίας στην ΕΕ με τη βελτίωση της κατάστασης για το Πατριαρχείο και την ελληνική ομογένεια που ζει στη γειτονική χώρα.

Αλλη μία «έκπληξη» επιφύλαξε για τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, λίγο πριν την αναχώρησή του από την «πρωτεύουσα ανασυγκρότησης των Βαλκανίων», όπως αρέσκονται να την αποκαλούν οι κυβερνητικοί παράγοντες. Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα συνέλθει το πρώτο εξάμηνο του 2003 στην Ελλάδα. Και θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας. «Με αυτόν τον τρόπο θα αναδείξουμε τη σχέση της Βόρειας Ελλάδας και της Ελλάδας γενικά με τα Βαλκάνια και την περιοχή, θα ενισχύσουμε την αναπτυξιακή δυναμική της περιοχής και θα σηματοδοτήσουμε ότι η Ελλάδα παίζει ρόλο και θα συνεχίσει να παίζει ρόλο στην περιοχή. Η απόφαση αυτή σημαίνει ότι χρειάζεται ακόμα προσπάθεια να βελτιώσουμε την υποδομή. Η υποδομή όμως στη Θεσσαλονίκη είναι ήδη πολύ καλή και γι' αυτό η προσπάθεια αυτή δεν είναι μεγάλη. Πάλι θα καταφέρουμε να αναδείξουμε τη Θεσσαλονίκη επίκεντρο της ευρωπαϊκής δραστηριότητας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κ. Σημίτης λίγο πριν την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, χτες το μεσημέρι.

Ετσι μετά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν αναθέσει στη Θεσσαλονίκη για το πλιάτσικο στα Βαλκάνια, η «έδρα ανασυγκρότησης» της ΝΑ Ευρώπης θα φιλοξενήσει και τη Σύνοδο Κορυφής του 2003.