Με τις σημαίες της διεθνιστικής αλληλεγγύης ντύνεται σήμερα το γήπεδο του Σπόρτιγκ. Η εργατιά της Αθήνας, η νεολαία, με ενθουσιασμό και ζωντάνια, δηλώνουν «παρών» στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στις 7 μ.μ. Στο Σπόρτιγκ σήμερα, οι Ελληνες εργαζόμενοι, οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, συμπαρατάσσονται με την Κουβανέζικη Επανάσταση, στηρίζουν το ματοβαμμένο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας.

Με τη φλόγα του προλεταριακού διεθνισμού στα στήθη τους, με τα συνθήματά τους, «ζεσταίνουν» τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στους ΝΑΤΟικούς και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, δίνουν και παίρνουν κουράγιο στον κοινό αγώνα των εργατών όλου του κόσμου για μια καλύτερη ζωή, για έναν κόσμο δίχως εκμετάλλευση.

Στο Σπόρτιγκ, το ΠΑΜΕ φιλοδοξεί να ενώσει τη φωνή των Ελλήνων αγωνιστών με τη φωνή του λαού της Κούβας, με την παλαιστινιακή Ιντιφάντα, με την περηφάνια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας. Το ΠΑΜΕ σμίγει με εκείνες τις δυνάμεις, που δε συναινούν, δεν υποτάσσονται στα κελεύσματα της «νέας τάξης». Που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση θα είναι ο Πέδρο Ρος, γενικός γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας. Στην εκδήλωση θα χαιρετίσουν ακόμα η Τσου Τι Χάου, πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων του Βιετνάμ, ο Κιμ Γιον Ντο, αντιπρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων Β. Κορέας, καθώς και ένα από τα παιδιά από την Παλαιστίνη που το ΠΑΜΕ αυτές τις μέρες φιλοξενεί στην Αθήνα.

Στη συγκέντρωση θα παραβρεθούν επίσης όλα τα μέλη του Προεδρείου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), το οποίο για πρώτη φορά από την ίδρυση της οργάνωσης (1945) συνεδριάζει στην Αθήνα.

Οι εργασίες του προεδρείου, στο οποίο συμμετέχουν 33 κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη από 17 χώρες του κόσμου, θα επικεντρωθούν στην εκτίμηση της νέας κατάστασης σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών του οργανισμών, ενάντια στο βιοτικό επίπεδο όλων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, θα αναλυθούν οι βαθύτερες πολιτικές και οικονομικές αιτίες των καπιταλιστικών, αντιλαϊκών και αντεργατικών αναδιαρθρώσεων και οι επιπτώσεις τους στους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

Σήμερα, ο «Ρ» δημοσιεύει αποσπάσματα από τις εισηγήσεις στη συνεδρίαση του Προεδρείου, του Κ. Λ. Μαχαίντρα προέδρου της ΠΣΟ, του Α. Ζάρικοφ γγ της ΠΣΟ και του Γ. Μαυρίκου αντιπροέδρου της ΠΣΟ, συντονιστή του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου.

Το Ευρωπαϊκό Γραφείο της ΠΣΟ συμμετείχε και στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες (Μάρτης 2003)

• Να έχουμε σταθερό μέτωπο ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Να πρωτοστατούμε για πλήρη σταθερή δουλιά με καλούς μισθούς, για 35ωρο, κοινωνικά ασφαλιστικά δικαιώματα, δημόσια Υγεία - Παιδεία, για δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, για υπεράσπιση του δικαιώματος κάθε λαού να επιλέγει το δικό του δρόμο. Να καλλιεργούμε την ανάγκη η Εργατική Τάξη να αγωνίζεται για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
• Να ενώνουμε τους εργαζόμενους με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Να απορρίπτουμε τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της ενσωμάτωσης των συνδικάτων στις επιλογές της αστικής τάξης.
• Να ανανεώσουμε το πρόγραμμα και τις μορφές δράσης, αξιοποιώντας τις πλούσιες παραδόσεις του λαϊκού προοδευτικού κινήματος. Να χτυπήσουμε τη γραφειοκρατία.
• Να αναβαθμίσουμε το ρόλο και το λόγο των μελών, αλλά και των φίλων και των παρατηρητών και των συμμάχων μας. Να σεβόμαστε την κριτική και τις απόψεις τους. Να αξιοποιούμε την αυτοκριτική.
• Να δυναμώσουμε την παρουσία νέων εργατών και υπαλλήλων μέσα στα συνδικάτα μας και θαρραλέα να αναδείξουμε νέα συνδικαλιστικά στελέχη. Να ασχοληθούμε σταθερά με τους οικονομικούς μετανάστες.
• Να προβληματιστούμε με τη συμμετοχή των γυναικών και το ρόλο τους στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
• Να συντονίζουμε τον αγώνα με την αγροτιά, τους μικρομεσαίους, τη διανόηση και να καλλιεργούμε τα στοιχεία της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης και της συνεργασίας.
• Να ενισχύσουμε τη δημοκρατική λειτουργία μας.
• Να ανεβάσουμε τη συλλογικότητα και τις ανοιχτές διαδικασίες.
• Να ξεχωρίζουμε, όχι από τα λόγια, αλλά από τη δράση και την πρακτική μας. Να κρίνουμε τη δουλιά μας από τα έργα μας και τα αποτελέσματα των έργων μας.

Αναφερόμενος στη σημερινή κατάσταση, υπογραμμίζει ότι η εργατική τάξη σ' όλο τον κόσμο έχει να αντιμετωπίσει τη συντονισμένη επίθεση των ιμπεριαλιστών. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «επεμβαίνουν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν και απειλούν χώρες στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Στη λογική αυτή εκδηλώνονται μια σειρά ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική». Διαμορφώνονται νέες συμμαχίες, που διεκδικούν μεγαλύτερο ή ισότιμο ρόλο με τις ΗΠΑ στην καπιταλιστική διεθνοποίηση. Κάτω από αυτό το πρίσμα, πρέπει να εξετάζονται οι σχέσεις ανάμεσα σε δύο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, από τη μια τις ΗΠΑ και, από την άλλη, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι λαοί της Ευρώπης, τονίζει, δεν έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που είναι εργαλεία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Πρέπει να είναι αντίθετοι και στους δύο.

Τέλος, μιλώντας για την κατάσταση στα συνδικάτα, επισημαίνει ότι μέσα σε αυτά «δεν είμαστε μόνον εμείς. Από το 1917 μέχρι σήμερα υπάρχουν οξύτατες αντιθέσεις και συγκρούσεις ανάμεσα σε ιδεολογικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά ρεύματα», οι οποίες αντανακλούν τις κοινωνικές αντιθέσεις. Ετσι, «και στις μέρες μας, διάφορες ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές, σοσιαλδημοκρατικές και άλλες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις προσπαθούν με κάθε τρόπο να ελέγξουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα». Δυνάμεις που χρησιμοποιούν διάφορα σχήματα - «φόρα», «μη κυβερνητικές οργανώσεις», «επιτροπές» κ.ά. - σε βάρος του λαού του Ιράκ, της Κούβας, των συνδικάτων.

Στόχος τους να ρίξουν στο περιθώριο την εργατική τάξη, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τα πολιτικά κόμματα της εργατικής τάξης και, τελικά, να εγκλωβίζουν και να ενσωματώνουν δυνάμεις. Το δικό μας κίνημα, υπογραμμίζει ο συνδικαλιστής, με την πλούσια πείρα του έχει την ικανότητα να ξεσκεπάζει αυτούς τους σχεδιασμούς «και να βοηθά τα τμήματα των εργαζομένων που εγκλωβίζονται να βρουν το σωστό δρόμο. Το δρόμο του αγώνα. Το δρόμο της πράξης και της δράσης».