Motion Team

Κινητοποιήσεις όπως αυτή των κλωστοϋφαντουργών πριν από τρεις μέρες βρίσκουν τη συνέχειά τους στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της ICAP και με βάση τους ισολογισμούς 23.721 μεγάλων επιχειρήσεων, στη μεταποιητική βιομηχανία, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες και στον τουρισμό, το 2003 οι μεγαλοεπιχειρηματίες αύξησαν τα κέρδη τους κατά 16,3% συγκριτικά με το 2002. Στον αντίποδα, τα κατώτερα μεροκάματα αυξήθηκαν μόλις κατά 4,2%! Την ίδια χρονιά, από την επεξεργασία των αναλυτικών δηλώσεων στο ΙΚΑ προέκυπτε ότι 2.132.882 εργαζόμενοι είχαν κατά μέσο όρο μηνιαίες μεικτές αποδοχές 695 ευρώ.

Τις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη επίθεση από το τραπεζικό κεφάλαιο σε βάρος των τραπεζοϋπαλλήλων. Στο στόχαστρο έχουν μπει τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και οι θέσεις εργασίας. Το σχέδιο της Εμπορικής για το Επικουρικό Ταμείο των εργαζομένων, τα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου» στην Πειραιώς είναι μόνο τα τελευταία γεγονότα που καταγράφει η ειδησεογραφία. Οι τραπεζίτες δείχνουν τα δόντια τους. Και δεν κρύβουν τα κέρδη τους. Τα οποία το πρώτο 9μηνο του 2004 στη Γιούρομπανκ του Λάτση αυξήθηκαν κατά 43,6%, στην Αλφα Μπανκ του Κωστόπουλου κατά 36,8% και στην Πειραιώς του Σάλλα κατά 34,1%. Από Γενάρη μέχρι Σεπτέμβρη οι τρεις όμιλοι αυγάτισαν τα χρηματοκιβώτιά τους κατά 687,3 εκατομμύρια ευρώ!

Σε χρυσό πραγματικό μετατρέπουν τη διύλιση πετρελαίου και οι αντίστοιχοι όμιλοι του τομέα αυτού ξεζουμίζοντας τα λαϊκά στρώματα. Ετσι, την ίδια περίοδο, η «Μότορ-Οϊλ» αύξησε τα κέρδη της κατά 84,9% σε σχέση με το 2003, τα οποία διαμορφώθηκαν στα 146,4 εκατομμύρια ευρώ, και τα ΕΛΠΕ κατά 31%, αύξηση που αντιστοιχεί σε 354 εκατ. ευρώ! Το ίδιο διάστημα η αύξηση στο κατώτερο μεροκάματο δεν έφτασε ούτε στο ένα ευρώ τη μέρα, από 23,29 ευρώ στα 24,22 ευρώ.

Και ενώ τα κέρδη των επιχειρήσεων πετάνε στα ύψη και οι μισθοί ρίχνονται στα Τάρταρα, την ίδια ώρα η ακρίβεια στα βασικά είδη κατανάλωσης κατατρώει τα σπλάχνα των νοικοκυριών. Ακόμα και τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας δεν μπορούν να κρύψουν τη ληστεία στο λαϊκό εισόδημα. Σύμφωνα με αυτά, από το Σεπτέμβρη του 2003 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2004 οι ανατιμήσεις που επιβλήθηκαν κατά μέσο όρο ήταν:

• Στο λάδι 14,5%
• Στη βενζίνη 10,1%
• Στο ψωμί 9,2%
• Στο πετρέλαιο θέρμανσης 8,9%
• Στις ιατρικές υπηρεσίες 7,3%
• Στα είδη υπόδησης 6,5%
• Στα ενοίκια κατοικιών 5,6%

Αυτά επισήμως, γιατί η πραγματικότητα διαμορφώνεται ακόμα πιο ζοφερή. Μόλις προχτές ο «Ρ» αποκάλυψε ότι, σύμφωνα με τους τιμοκαταλόγους μεγάλων σούπερ μάρκετ, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη έχουν επιβληθεί αυξήσεις τιμών μέχρι και 29% σε εκατοντάδες είδη που καταναλώνει καθημερινά η λαϊκή οικογένεια.

Μόνο από το φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) στα είδη λαϊκής κατανάλωσης το κράτος εισέπραξε το 2004 14,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτά κατ' εντολή του προϋπολογισμού που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Στον προϋπολογισμό του 2005, της ΝΔ, το «χαράτσι» του ΦΠΑ προδιαγράφεται να φτάσει τα 17,1 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, μισθωτοί και συνταξιούχοι, μέσω της φορολογίας στα εισοδήματά τους, πληρώνουν και ξαναπληρώνουν το κράτος των καπιταλιστών. Ο φόρος που τους επιβλήθηκε το 2003 ξεπερνούσε τα 4 δισ. ευρώ. Η αύξηση σε σχέση με το 2002 έφτασε στο 14,4%, όταν η φορολόγηση των ΑΕ για το ίδιο διάστημα αυξήθηκε μόλις κατά 1,2%!

Αυτή την αθλιότητα αναπαράγει και διευρύνει και ο προϋπολογισμός του 2005, ενώ ταυτόχρονα εξαγγέλλουν μείωση της φορολογίας των κερδών στο 25% αντί για 35%.

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω που επιγραμματικά καταγράψαμε; Πλούτος υπάρχει. Αλλά ο πλούτος αυτός δεν πηγαίνει σε αυτούς που τον παράγουν. Πλούτος παράγεται και είναι τέτοιος που μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες των εργαζομένων, της λαϊκής οικογένειας.

Αυτή την αλήθεια διαλαλεί με στεντόρεια φωνή το ΠΑΜΕ: «Κοιτάξτε αυτόν τον πλούτο, είναι δικός σας. Είναι ο δικός σας κόπος. Είναι ο ιδρώτας και το αίμα σας!». Και με τα συλλαλητήρια στις 9 του Δεκέμβρη δείχνει το δρόμο. Οι εργάτες, αν θέλουν να αυξήσουν τα μεροκάματα, αν θέλουν να δουν «άσπρη μέρα», πρέπει να παλέψουν. Και να παλέψουν βάζοντας τον πήχη ψηλά. Στο ύψος των πραγματικών τους αναγκών. Αυτή την προϋπόθεση εξυπηρετεί το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση καλεί τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν και να παλέψουν.

Αυτός ο αγώνας βρίσκεται στον αντίποδα της στρατηγικής που προωθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Μια πλειοψηφία που ενώ εκουσίως εξυπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρήσεων, την ίδια στιγμή, δημαγωγικά χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» για τους χαμηλόμισθους. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο γεγονός ότι στην τελευταία Ολομέλεια της ΓΣΕΕ η πλειοψηφία απέρριψε πρόταση του ΠΑΜΕ για πανελλαδική απεργία ενόψει του προϋπολογισμού. Εδώ θέλουμε να θυμίσουμε ότι ενώ αυτές τις μέρες η πλειοψηφία εμφανίζεται να βγάζει πύρινες ανακοινώσεις για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αυτή η πλειοψηφία φρόντισε με τη διετή Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας να θάψει για δύο χρόνια, 2004-2005, τους μισθούς των εργαζομένων. Αυτή η πλειοψηφία υπέγραψε σύμβαση με την οποία από 1/1/2005 μέχρι το Σεπτέμβρη το κατώτερο μεροκάματο θα αυξηθεί μόλις κατά 2,2%! Από 25,01 ευρώ θα γίνει 25,56 ευρώ. Ολα και όλα 55 λεπτά αύξηση.

Από τις καθημερινές περιοδείες στελεχών του ΠΑΜΕ στους χώρους δουλιάς για την οργάνωση των συλλαλητηρίων

-- Πρόκειται για μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ. Εκτιμάμε ότι το επόμενο διάστημα είναι καθοριστικό. Περνάμε σε μια νέα φάση, κατά την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ δείχνει τα δόντια της απέναντι στους εργαζόμενους, με το φορολογικό νομοσχέδιο, τον αναπτυξιακό νόμο, τον προϋπολογισμό. Την ίδια στιγμή, οι αποφάσεις και οι οδηγίες της ΕΕ είναι πολύ συγκεκριμένες και χτυπάνε στην καρδιά τα εργατικά δικαιώματα, την ίδια την εργατική τάξη. Κανένας εργαζόμενος δεν επιτρέπεται σήμερα να έχει αυταπάτες και να δείχνει ανοχή στην πολιτική που εφαρμόστηκε από το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει αμείωτα και κλιμακούμενα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Σήμερα, πιο μαζικά, πιο αγωνιστικά, η εργατική τάξη πρέπει να δώσει μια πιο αποφασιστική απάντηση σ' αυτή την πολιτική. Από όποια σκοπιά κι αν βλέπει κάθε εργαζόμενος τα ζητήματα, εκείνο στο οποίο όλοι συμφωνούμε είναι ότι δεν μπορεί να πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Σ' αυτή την κατεύθυνση αναδεικνύεται και η προοπτική. Δηλαδή, οι κινητοποιήσεις να συμβάλουν στη δημιουργία ενός ρωμαλέου ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος που ξέρει τι θέλει, ξέρει να διεκδικεί, ξέρει να παλεύει. Τα συλλαλητήρια στις 9 Δεκέμβρη έρχονται σε συνέχεια άλλων πρωτοβουλιών του ΠΑΜΕ και είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα στη χώρα μας.

-- Ποια πρακτικά μέτρα παίρνει το ΠΑΜΕ για την επιτυχία των συλλαλητηρίων;

-- Σε καθημερινή βάση, οι ταξικές δυνάμεις του Μετώπου πραγματοποιούν περιοδείες, εξορμήσεις και συγκεντρώσεις σε όλους τους χώρους δουλιάς. Σωματεία, επιτροπές και συνδικαλιστικά όργανα, κατά κλάδο και κατά περιοχή, συνεδριάζουν και παίρνουν αποφάσεις για συμμετοχή των εργαζομένων στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ. Εντατικά προγραμματίζεται η δουλιά μας σε κλάδους που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα, όπως το μέταλλο και η κλωστοϋφαντουργία, όπου ο παραγωγός του πλούτου χαρακτηρίζεται σαν «κόστος» και πετάγεται στο δρόμο, προκειμένου να μεγιστοποιηθούνε τα κέρδη των εργοδοτών.

-- Οι εργαζόμενοι φαίνεται να καλοδέχονται την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με τις παρατάξεις που συγκροτούν την ηγεσία της ΓΣΕΕ...

-- Πράγματι, δεχτήκαμε σαν ΠΑΜΕ μια πραγματικά άθλια επίθεση από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και από τις άλλες παρατάξεις, κύρια την ΠΑΣΚΕ και τις δυνάμεις του ΣΥΝ. Το έχουμε κάνει ξεκάθαρο και σε άλλες περιπτώσεις: Εχουμε άλλον προσανατολισμό και διαφορετικούς στόχους από αυτές τις δυνάμεις.

Εχουν το θράσος να μιλάνε σήμερα για το εισόδημα των εργαζομένων και για λιτότητα, αυτοί που ακόμα δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές τους στη δίχρονη Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψαν με το ΣΕΒ. Μιλάνε για ανεργία και μερική απασχόληση, οι ίδιοι που είτε σώπαιναν, είτε βάζανε πλάτη να υλοποιηθούν τα άθλια τρίωρα και τετράωρα. Εχουν το θράσος να μιλάνε για απολύσεις, τη στιγμή που όσες φορές σαν ΠΑΜΕ βάλαμε επιτακτικά το θέμα για κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, για να μπει φραγμός στις απολύσεις, αυτοί διαφώνησαν. Ποτέ δεν αξιοποίησαν τη δύναμη της εργατικής τάξης, που μπορεί όχι μόνο να φρενάρει, αλλά και να ανατρέπει πολιτικές.

Αυτές οι δυνάμεις είναι βαρίδια στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια τους. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινείται και το τριήμερο κινητοποιήσεων που έχει εξαγγείλει η ΓΣΕΕ μαζί με την ΑΔΕΔΥ. Πανηγυρικές εκδηλώσεις περισσότερο είναι, παρά κινητοποιήσεις για να αναχαιτίσεις, να σταματήσεις αυτή την αντεργατική πολιτική.

-- Πόσο βοηθάει το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ στη συσπείρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων γύρω από τους στόχους που βάζει το Μέτωπο;

-- Πιστεύουμε - και σε κάθε μας βήμα το συναντάμε - ότι το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ είναι αυτό που πραγματικά αγγίζει την καρδιά των εργαζομένων σε όλη τη χώρα. Στις προτεραιότητες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι η διαρκής αντεπίθεση της εργατικής τάξης της χώρας μας σε συντονισμό με άλλα κοινωνικά λαϊκά στρώματα σε ένα κοινό μέτωπο που θα συγκρούεται με αυτή την πολιτική. Το κύριο είναι να βγαίνουν πολιτικά συμπεράσματα από αυτή τη σύγκρουση. Χρειάζονται βαθιές πολιτικές αλλαγές στον τόπο και νομίζουμε ότι αυτό γίνεται σήμερα περισσότερο κατανοητό από ευρύτερες λαϊκές μάζες.

Το ΠΑΜΕ, η ελπίδα και το αποκούμπι της εργατικής τάξης, είναι σε θέση σήμερα μαζί με όλους τους εργαζόμενος να φέρουν σε πέρας αποτελεσματικά αυτή τη σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης, την πολιτική του κεφαλαίου, την πολιτική που υλοποιούν και οι συμβιβασμένες ηγεσίες. Πιστεύουμε ότι τα συλλαλητήρια θα βάλουν τη σφραγίδα τους για μια μετέπειτα διαρκή αντεπίθεση από την εργατική τάξη, με πρωτοπορία τις ταξικές δυνάμεις.