Θέλοντας να συμβάλω στην ανάπτυξη ενός πλούσιου προσυνεδριακού διαλόγου, σας στέλνω το σημείωμά μου για να εκφράσω κάποιους προβληματισμούς μου.

Διαπιστώνεται παντού και στις Θέσεις για το 17^ο Συνέδριο ότι παρά τις σωστές αποφάσεις και θέσεις του Κόμματος, αυτές δε συνοδεύονται από τη σωστή εφαρμογή τους στη ζωή. Μιλάμε δηλαδή για την ενότητα της πολιτικής και της οργανωτικής δουλιάς και την αναντιστοιχία που εμφανίζεται μεταξύ τους.

Εφόσον, λοιπόν, είναι κοινά αποδεκτή από το σύνολο του Κόμματος η ορθότητα της πολιτικής μας, η επιτυχία της υπόθεσης εξαρτάται από τη σωστή ανάπτυξη και εφαρμογή της οργανωτικής πολιτικής. Με τη σειρά της, αυτή στηρίζεται στη σωστή επιλογή και τοποθέτηση των στελεχών μας, έτσι ώστε το κατάλληλο άτομο να βρίσκεται στη θέση που ανταποκρίνεται στις ικανότητές του, γιατί όχι και στο χαρακτήρα του, για να έχουμε κάθε φορά το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από τη δουλιά του. Να είναι σε θέση να εξασφαλίζει τη σωστή κινητοποίηση και διάταξη των κομματικών δυνάμεων, σύμφωνα με τις ανάγκες που κάθε φορά προβάλλει η πολιτική του Κόμματος. Να εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα της δράσης και την κατάκτηση αποκρυσταλλωμάτων.

Η ανάδειξη νέου στελεχικού δυναμικού και η παραπέρα ισχυροποίηση του ήδη υπάρχοντος αποτελεί κρίσιμης σημασίας για το Κόμμα μας. Αν και έχουν γίνει βήματα, όπως διαπιστώνεται στις Θέσεις, η δουλιά μας σ' αυτό το καθήκον χωλαίνει εξαιτίας διαφόρων αντικειμενικών και υποκειμενικών δυσκολιών. Θα σταθώ στις τελευταίες, επικεντρώνοντας την προσοχή στο πρόβλημα του διαχωρισμού της καθημερινής δράσης από την προοπτική, συνέπεια του οποίου είναι οι οργανώσεις να μην παλεύουν ενιαία τα ζητήματα με βάση τη στρατηγική του Κόμματος, να αποκτά η δράση μας καμπανιακό χαρακτήρα, πολλοί σύντροφοι να ρουτινιάζουν, να χαλαρώνουν οι πολιτικοί δεσμοί με τους φίλους και τα μέλη μας, να κυνηγάμε τελικά πλασματικούς στόχους, έχοντας ως φυσική συνέπεια την απογοήτευση, παραίτηση και την αποστράτευση μιας σειράς μελών και στελεχών.

Η έλλειψη σταθερής ιδεολογικής - πολιτικής συζήτησης στα όργανα και στις ΚΟΒ, η ενασχόλησή τους με τρέχοντα κυρίως καθήκοντα, αποσπασμένα από την προοπτική και η πρακτικίστικη προσέγγιση των ζητημάτων, εκεί όπου εμφανίζεται, έχει εκτός των άλλων ως συνέπεια να δημιουργούνται και οι ανάλογες αντιλήψεις για τα κριτήρια ανάδειξης στελεχών, ακυρώνοντας ουσιαστικά αυτά που πρέπει να τα χαρακτηρίζουν.

Οδηγούμαστε συχνά σε υποκειμενισμούς και σε λάθος εκτιμήσεις τόσο για την καταλληλότητα των προσώπων που καλούνται να αναλάβουν συγκεκριμένα καθήκοντα, όσο και για τη χρονική στιγμή ακόμη που γίνεται η ανάληψη.

Είναι πιθανόν, δε, να έρθουμε αντιμέτωποι με το οξύμωρο σχήμα, να αναδεικνύουμε συντρόφους εκτιμώντας στρεβλά τη δουλιά τους, ενώ παράλληλα εξαιτίας των ίδιων και άλλων, ενδεχομένως, υποκειμενικών αντιλήψεων, ας μου επιτραπεί η έκφραση, να παραγκωνίζουμε άλλους. Για παράδειγμα, η υπερεκτίμηση μιας ποσοτικής δουλιάς που βγάζει ένας σύντροφος, που στην ουσία είναι λειψή, γιατί δε συνδυάζεται με εκείνα τα ιδεολογικά - πολιτικά χαρακτηριστικά ή ακόμα μιας πολιτικά κενής μαζικότητας του στιλ «δημοσίων σχέσεων», είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις μιας τέτοιας κατάστασης.

Τέτοια φαινόμενα, εμφανίζονται πιο έντονα στην ΚΝΕ, εξαιτίας και επιπλέον παραγόντων λόγω της φύσης της. Εδώ βέβαια μπαίνει και ένα ακόμη ζήτημα, αυτό του κατά πόσο βοηθάει τελικά η ύπαρξη επαγγελματικών στελεχών στην ΚΝΕ, τόσο την ίδια την Οργάνωση, όσο και το Κόμμα. Και αυτό μπαίνει με την έννοια ότι ενδέχεται, χωρίς να 'ναι και απόλυτο, να έρθουμε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο που μπορεί να υποβόσκει, ανάπτυξης «δημοσιοϋπαλληλίστικων» αντιλήψεων για το ρόλο τους, εξαιτίας της νεαρής ηλικίας και έλλειψης εμπειρίας από την παραγωγή. Οπως και να 'χει το ζήτημα, σηκώνει μεγάλη συζήτηση και προβληματισμό, γι' αυτό δε θα σταθώ άλλο εδώ.

Συμβαίνει, λοιπόν, τέτοιου είδους φαινόμενα να αναπαράγονται εκεί όπου είναι και πιο έντονα, έχοντας φυσικά και σημάδια ξεπεράσματός τους. Στο κάτω κάτω όλα είναι προς κατάκτηση. Το ζήτημα είναι πώς φτάνεις σ' αυτή.

Είναι ανάγκη τέτοια ζητήματα να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Δεν αντιμετωπίζονται σίγουρα με διοικητικά μέτρα, γιατί θα καταλήξεις εκεί από όπου άρχισες. Πρέπει με θάρρος να ανοίγει η συζήτηση στα όργανα και στις ΚΟΒ για όλα όσα τους απασχολούν. Να συνδέονται τα ζητήματα με την ιδεολογία και την πολιτική μας. Να αποκτά η δουλιά κάθε συντρόφου συγκεκριμένο περιεχόμενο, που να τον καλύπτει ως προσωπικότητα και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και ικανότητές του. Να εξασφαλίζουμε τη συμμετοχή κάθε συντρόφου στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων. Να ανέβει, τελικά, η οργανωτική καθοδήγηση στο επίπεδο της πολιτικής. Μόνο έτσι θα είμαστε σε θέση να ατσαλώνουμε τα μέλη μας, να αφομοιώνουμε τα νέα και να δημιουργούμε στελέχη που θα δίνουν βάθος και προοπτική στη δουλιά μας.

Γιάννης Αβραμίδης

ΚΟΒ Φλώρινας

Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα σφυρηλάτησε ισχυρούς δεσμούς με τους εργαζόμενους, τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης. Παρά τις αδυναμίες, τα λάθη και τις εσωκομματικές κρίσεις συνέβαλε αποφασιστικά με τους αγώνες και τις επεξεργασίες του σε κάθε τι προοδευτικό που κατέκτησε ο ελληνικός λαός. Οπως είναι φυσικό, στη μακρόχρονη πορεία του επηρέασε τη συλλογική συνείδηση και είναι αυτή ο ουσιαστικός παράγοντας της πολιτικής επιρροής και του κύρους που έχει σήμερα μέσα στην κοινωνία.

Στο τέλος της δεκαετίας του '80 περνάει μια κρίση, με αποχώρηση στελεχών που διαφωνούν με το Κόμμα από τ' «αριστερά».

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 έχουμε επίσης μια μεγαλύτερη εσωκομματική κρίση, που τροφοδοτούν και οι εξελίξεις στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Το Κόμμα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, κινδυνεύει ακόμη και η ύπαρξή του, ως κομμουνιστικό, επαναστατικό κόμμα.

Η συνειδητοποίηση του κινδύνου από στελέχη και μέλη κινητοποιεί τις κομματικές δυνάμεις και μέσα από δυσκολίες το Κόμμα στέκεται στα πόδια του, ανασυγκροτούνται οι οργανώσεις και τα όργανα, ψηφίζεται το Πρόγραμμα του Κόμματος και διατυπώνεται η πολιτική πρότασή του για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ. Η πολιτική επιρροή και το κύρος του στην ελληνική κοινωνία αυξάνει τα τελευταία χρόνια. Αυτό επιβεβαιώνεται, ως ένα βαθμό, από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Μετά το 16ο Συνέδριο εμφανίζονται συμπτώματα ανησυχητικά στη λειτουργία οργάνων και οργανώσεων, που αν δεν ξεπεραστούν σταδιακά, θα προκαλέσουν νέες δυσκολίες.

Ενα μεγάλο ποσοστό μελών αντιμετωπίζει με απάθεια και αδιαφορία τις αποφάσεις και την πολιτική δραστηριότητα του Κόμματος. Αυτό ισχύει σε μικρότερο βαθμό και για στελέχη από Νομαρχιακό επίπεδο και κάτω.

Η ανάδειξη νέων στελεχών είναι πολύ περιορισμένη και η βελτίωση του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου μελών και στελεχών απογοητευτική.

Το περιεχόμενο λειτουργίας των οργάνων και των ΚΟΒ είναι στεγνό, ρουτινιάρικο και η παρέμβαση των οργανώσεων στο μαζικό κίνημα περιστασιακή, χωρίς συνέχεια και σχέδιο.

Τα μέλη και τα στελέχη μας δυσκολεύονται να δουλέψουν στο μαζικό κίνημα και στην κοινωνία με βάση την πολιτική μας πρόταση και το Πρόγραμμα του Κόμματος. Η σωστή σύνδεση τακτικής - στρατηγικής προϋποθέτει να ξέρεις καλά και σε βάθος τα προβλήματα, την πολιτική των αστικών κομμάτων και την πολιτική γραμμή του Κόμματος.

Η ηλικιακή και ταξική σύνθεση των κομματικών δυνάμεων δεν είναι επίσης η καλύτερη.

Οι συσπειρώσεις μέσα στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις είναι λίγες και χωρίς συνέχεια.

Με λίγα λόγια, η κατάσταση αυτή δεν εμπνέει αισιοδοξία για την οργανωτική και συνεπώς για την πολιτική ισχυροποίηση του Κόμματος και την ενίσχυση της παρέμβασής του στο μαζικό κίνημα.

Αυτά τα αρνητικά φαινόμενα δεν εξηγούνται πλήρως από τις δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες που διαμορφώνουν ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων, οι ανατροπές του σοσιαλισμού, η πολύπλευρη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Εχω τη γνώμη ότι πρέπει να ξαναδούμε στις σημερινές συνθήκες το οργανωτικό ζήτημα. Πιστεύω ότι ο τρόπος λειτουργίας, σήμερα, οργάνων και οργανώσεων δεν αντιστοιχεί στις απαιτήσεις των καιρών.

Σε μια εποχή που υπάρχουν έντονες διεργασίες και προβληματισμοί μέσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και οξύνονται όλα τα λαϊκά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αδυνατούμε να συνδεθούμε αποτελεσματικά με τον κόσμο.

Πρέπει να αλλάξει το κλίμα εσωστρέφειας, πρακτικισμού, γκρίνιας, αυταρχισμού και γραφειοκρατίας που παρατηρείται στη λειτουργία οργάνων και οργανώσεων.

Αντίθετα, πρέπει να δημιουργηθεί κλίμα ουσιαστικής συλλογικότητας, προσφοράς, συντροφικής άμιλλας, προσανατολισμός στη συστηματική δράση για τα λαϊκά προβλήματα, συμμετοχής στους πολιτικούς αγώνες.

Το οργανωτικό είναι βαθιά πολιτικό ζήτημα. Είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ θεωρίας και πράξης. Η οργανωτική δομή και η λειτουργία οργάνων και οργανώσεων πρέπει να υπηρετούν το ανέβασμα του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου των μελών, την ενίσχυση της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης, την αποδοχή της πολιτικής γραμμής του Κόμματος και την κινητοποίηση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μέσα από το μαζικό κίνημα ή μέσα από τους πολιτικούς αγώνες που σχεδιάζει το Κόμμα, τον έλεγχο εφαρμογής κάθε απόφασης.

Για να ικανοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι παραπάνω στόχοι, είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται στη ζωή του Κόμματος η συμμετοχή των μελών του με όλη τους την προσωπικότητα στη λήψη των αποφάσεων και στην εφαρμογή τους.

Αυτό είναι πρωτίστως ζήτημα καθοδήγησης των οργανώσεων, που πρέπει να διασφαλίζει κλίμα συλλογικότητας με τη συμμετοχή όλων των μελών.

Τους παραπάνω στόχους πρέπει να υπηρετεί και η οργανωτική δομή και η διάταξη των στελεχών.

Η κατάργηση των Επιτροπών Περιοχών και η ενίσχυση των Νομαρχιακών και Αχτιδικών οργάνων και η καθοδήγηση των οργάνων και οργανώσεων από τη Γραμματεία είναι ένα μέτρο.

Η ενοποίηση οργανώσεων και η συγκρότηση των Αχτιδικών Γραφείων με έναν ικανό αριθμό στελεχών είναι ένα άλλο ζήτημα.

Δεν μπορεί στις συγκεκριμένες συνθήκες να λειτουργήσει συλλογικά και αποτελεσματικά ένα αχτιδικό όργανο, όταν στην πράξη, στην καλύτερη περίπτωση, μεταφέρει τα καθήκοντα στις ΚΟΒ.

Η σύνθεσή του πρέπει να διασφαλίζει τη σε βάθος συζήτηση των ζητημάτων που αφορούν στο χώρο του, να σχεδιάζει δραστηριότητες και πολιτικούς αγώνες, να καθοδηγεί τις ΚΟΒ.

Καθοδηγητικά όργανα που μεταφέρουν απλώς τα καθήκοντα στις ΚΟΒ δε συμβάλλουν στην ανάδειξη στελεχών, στη βελτίωση του ιδεολογικού επιπέδου μελών και στελεχών, δε διασφαλίζουν την ενίσχυση των δεσμών με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Η συγκρότηση βοηθητικών επιτροπών δίπλα στις ΝΕ θα συνέβαλε στην επεξεργασία προτάσεων και θα βοηθούσε στη δουλιά και τον προσανατολισμό των οργανώσεων.

Η ενίσχυση μαζικής διαφώτισης με την κατάρτιση στελεχών -προπαγανδιστών επίσης θα βοηθούσε τη δουλιά μας.

Για όλα αυτά χρειάζεται ένα επιτελικός σχεδιασμός από την καθοδήγηση για τη διάταξη στελεχών, ιεράρχηση των στόχων με βάση και τις δυνατότητες κάθε οργάνωσης, με προτεραιότητα την εργατική δουλιά, την ιδεολογική δουλιά, τη δουλιά στη νεολαία και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Ολα τα ζητήματα που αφορούν στη δραστηριότητα μιας οργάνωσης, μαζί και τα οργανωτικά, πρέπει να συζητιούνται σε βάθος μέσα στην ΚΟΒ και στο αντίστοιχο όργανο και να μη δημιουργείται η εντύπωση ότι όλα αυτά αντιμετωπίζονται με διαταγές και με καθηκοντολογία.

Εχω τη γνώμη ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για μια ποιοτική στροφή στον τρόπο καθοδήγησης και λειτουργίας οργάνων και οργανώσεων.

Χαλκιάς Χρήστος

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Ομορφοχώρι Λάρισας