Ξεκινώντας το γράμμα μου θα πρέπει να διευκρινίσω κάτι. Η όποια κριτική μου είναι καλόπιστη και δεν εμπεριέχει καμιά προκατάληψη ή διάθεση γκρίνιας. Θα πρέπει να θεωρηθεί σαν ένα τρυφερό μάλωμα σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο.

Στα περισσότερα σημεία των Θέσεων συμφωνώ απόλυτα. Για ορισμένα έχω τις παρατηρήσεις μου και υπάρχει και ένα σημείο που με έκανε να νιώσω υπερηφάνεια που είμαι μέλος του ΚΚΕ. Θα ξεκινήσω με το τελευταίο:

Στην εισαγωγή και στη σελίδα 2 γράφει: (Αξίζει να το μεταφέρω όπως το γράφει).

«Να μην περιοριστεί η συζήτηση στα θετικά που επέδειξε το ΚΚΕ. Κυρίως ενδιαφέρει τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί να βοηθήσουν για να αναδειχτούν και να μελετηθούν βαθύτερα οι υποκειμενικές ελλείψεις και καθυστερήσεις, οι αδυναμίες. Να φανεί τι πρέπει να διορθωθεί, να βελτιωθεί».

Είναι μια θέση, σύντροφοι, που δείχνει πόσο δημοκρατικά ΘΕΛΕΙ να λειτουργήσει το Κόμμα μας. Που δείχνει πόσο η κομματική ηγεσία, στα πλαίσια αυτής της δημοκρατικής διαδικασίας, θέλει να ακούσει (σαν τη μάνα που αφουγκράζεται την ανάσα του παιδιού της) τη γνώμη και την κριτική των κομματικών μελών και των οπαδών μας. Αυτό το κομμάτι, σύντροφοι, με έκανε να νιώσω, για άλλη μια φορά, υπερήφανος που είμαι μέλος αυτού του κόμματος.

Και ρωτώ τώρα εγώ ο αφελής. Αλήθεια, λειτουργούν, άραγε έτσι δημοκρατικά και τα άλλα «δημοκρατικά» κόμματα; Εχουν καμία σχέση τα δικά μας συνέδρια (έτσι όπως γίνονται, με τη δημοσίευση των Θέσεων, τη σκληρή αυτοκριτική και την καλοδεχούμενη ανοιχτή κριτική) με τα συνέδρια των άλλων κομμάτων;

Μα τι ρωτώ κι εγώ ο αφελής.

Μα αυτά είναι «δημοκρατικά» κόμματα!

Ας έλθω τώρα στις παρατηρήσεις μου.

Η κομματική ηγεσία από το 2000 είχε επισημάνει ότι υπάρχουν προβλήματα στη λειτουργία των ΚΟΒ. Θυμίζω:

Απόφαση 16ου:

«Να ανεβάσουμε ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ όλων των κ.μ. στη ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ των αποφάσεων, ώστε να αντιμετωπιστεί η οργανωτική πλαδαρότητα και χαλαρότητα».

Απόφαση Νομαρχιακών 2002

«Στο σύνολό τους τα αποτελέσματα, στα μεγάλα αστικά κέντρα, συνιστούν προειδοποιητικό σινιάλο... Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιηθεί το πρόβλημα και να αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες ΠΟΥ ΤΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ».

«Η γραμμή μας μεταφέρεται, δε δουλεύεται από τα όργανα, ιδιαίτερα σε Αχτιδικές Επιτροπές και από τις ΚΟΒ. Αυτό το ΧΡΟΝΙΟ πρόβλημα που δεν έχει ξεπεραστεί, αποτελεί την κύρια ευθύνη που η γραμμή μας κακοπαθαίνει στην πράξη. Φτάνει στο λαό αποσπασματικά ή με τη μορφή τσιτάτου». Αυτά τα προβλήματα, στη λειτουργία των ΚΟΒ, που η κομματική ηγεσία τα είχε επισημάνει εδώ και χρόνια, έρχονται οι ΘΕΣΕΙΣ του17ου να τα αναδείξουν σε όλο τους το μέγεθος.

«Η ΚΕ έδειξε υποχώρηση στο βασικό καθήκον να οργανωθεί... η εσωκομματική θεωρητική μόρφωση».

«Το περιεχόμενο δουλιάς των ΚΟΒ... δε συνδυάζει αρμονικά τον ιδεολογικοπολιτικό, μαζικό και οργανωτικό τομέα... εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από ΠΡΑΚΤΙΚΙΣΜΟ και ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΑ».

«Η αιτία των προβλημάτων ...οφείλεται στο ότι δεν κατακτήθηκε η βαθιά ιδεολογικοπολιτική αφομοίωση της στρατηγικής και προγράμματος του Κόμματος».

«Είναι στην ευθύνη της νέας ΚΕ ...να αναπτύξει τη θεωρητική γνώση».

«Αυτή η αδυναμία δεν πρέπει να παραταθεί».

Ναι, σύντροφοι. Αυτή η αδυναμία ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΑΘΕΙ. Και για να μην παραταθεί, πρέπει να με βοηθήσετε, σύντροφοι.

-- Βοηθήστε με, λοιπόν, σύντροφοι.

Να αποκτήσω τη θεωρητική γνώση και να αποτινάξω τα φαινόμενα ΠΡΑΚΤΙΚΙΣΜΟΥ και ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ και τις τάσεις υποχώρησης μπροστά στις δυσκολίες, που με διακρίνουν.

-- Βοηθήστε με σύντροφοι,

Γιατί μόνο με τη θεωρητική γνώση θα μπορώ να δώσω αιτιολογική εξήγηση και να κάνω επιστημονική πρόβλεψη στα γεγονότα. Και μόνο τότε θα μπορώ να δείξω και στον άνεργο και συμβιβασμένο φίλο μου, που ζει στην ανασφάλεια και στην εκμετάλλευση, την αιτία της κατάντιας του και να τον πείσω να κατέβει μαζί μου στους αγώνες μας.

-- Βοηθήστε με σύντροφοι,

Γιατί αν συνεχίσω να λειτουργώ έτσι, σε λίγο καιρό θα είμαι ένας απ' αυτούς που περιγράφει στους στίχους του ο Δήμος Μούτσης. «Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι, παραιτημένοι κατά βάθος», ή ένας από τους «μοιραίους» του Βάρναλη.

Σύντροφοι, βοηθήστε με

Αλλά μην καθυστερείτε. Γιατί εάν ακολουθηθούν οι διαδικασίες που αναφέρει η Θέση 21, τότε θα φτάσουμε στο 18ο και θα συζητάμε ακόμα για τα ίδια προβλήματα. Οταν η λειτουργία ενός επαναστατικού κόμματος φτάσει σε ΟΡΙΑΚΟ σημείο (προειδοποιητικό σινιάλο), τότε η ηγεσία του θα πρέπει να προσφύγει σε επαναστατικές μεθόδους και λύσεις.

Σύντροφοι, βοηθήστε με και σώστε με γιατί το σύστημα τέτοιον με θέλει. «Δειλό, μοιραίο και άβουλο αντάμα, παραιτημένο κατά βάθος». Μην τους κάνετε χατίρι.

Πιστεύω ότι η νέα ΚΕ και ΘΑ ΘΕΛΕΙ και ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ «το περιεχόμενο δουλιάς των ΚΟΒ να συνδυάζει τον ιδεολογικοπολιτικό και οργανωτικό τομέα. Να μην χαρακτηρίζεται από ΠΡΑΚΤΙΚΙΣΜΟ και ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΑ».

Πιστεύω ότι η νέα ΚΕ και ΘΑ ΘΕΛΕΙ και ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ να οργανώσει την εσωκομματική ιδεολογική μόρφωση των κομματικών μελών, ώστε οι ΚΟΒ αφ' ενός να έχουν ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στη διαμόρφωση των αποφάσεων και αφ' ετέρου να μπορούν, έτσι, να ασκούν έλεγχο στην ΚΕ (βασικά στοιχεία και τα δύο στη λειτουργία ενός κομμουνιστικού κόμματος).

Αν δε σημειωθούν πρόοδοι στα παραπάνω αδύνατα σημεία, τότε θα πρέπει να ψάξουμε τι σοβαρό συμβαίνει στο Κόμμα. Και η ευθύνη θα βαρύνει, εξ ολοκλήρου την κομματική ηγεσία.

ΥΓ: Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ δημοσιεύει καθημερινά θεωρητικές αναλύσεις, για να βοηθήσει τους αναγνώστες του και τα κομματικά μέλη. Ομως αυτός ο ρόλος του «Ρ» θα πρέπει να είναι εφεδρικός.

Τον κύριο ρόλο στην ενημέρωση και στην ιδεολογική μόρφωση των κ.μ. θα πρέπει να τον έχουν οι ΚΟΒ. Γιατί, αφενός στο «Ρ» δεν υπάρχει ο διάλογος που θα λύσει απορίες και αφ' ετέρου γιατί ΑΥΤΟ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ.

Και μια που μίλησα για το «Ρ».

«ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ» διαφημίσεις του «Ρ» δεν είναι ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ εκεί που οι εξελίξεις το απαιτούν, με στόχο την πάλη για το σοσιαλισμό, αλλά μια ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ και μια ΥΠΟΚΛΙΣΗ στις δυσκολίες.

Πιστεύω ότι όταν το κείμενο μιλά για καταπολέμηση φαινομένων φιλελευθερισμού και τάσεων υποχώρησης μπροστά στις δυσκολίες, θα εννοεί και αυτού του είδους τις διαφημίσεις.

Ευχαριστώ

Αργύρης Παϊρίδης

ΚΟΒ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

Προς την Επιτροπή Προσυνεδριακού Διαλόγου

Διαβάζοντας το ντοκουμέντο των Θέσεων της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο και παρακολουθώντας την εξέλιξη του προσυνεδριακού διαλόγου, στη βάση των δικών μου εμπειριών από την κομματική ζωή και δράση, θεωρώ σκόπιμο και αναγκαίο να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις.

1. Η σωστή μελέτη των Θέσεων και η προοπτική, που εμπεριέχουν, δεν αφήνουν περιθώρια για εσωστρέφεια και άσκοπη παρελθοντολογία. Τα ζητήματα που αφορούν την ισχυροποίηση του Κόμματός μας εξετάζονται από την οπτική γωνία της προσφοράς του στην εργατική τάξη και ολόκληρο το λαό, προκειμένου να επιτελέσει την ιστορική του αποστολή στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, σε συνθήκες μιας σύνθετης πραγματικότητας που αλλάζει γρήγορα. Δικαιώνουν την αντίληψη πως το Κόμμα μας υπάρχει και αναπτύσσεται μέσα στο λαό, προσβλέποντας στη δική του προοπτική και δικαίωση. Πως το συνέδριό του αφορά και ενδιαφέρει ευρύτερες δυνάμεις από αυτές που συσπειρώνονται γύρω από το ΚΚΕ.

2. Η υπεροχή των θέσεών μας έναντι αυτών των άλλων πολιτικών δυνάμεων δε βρίσκεται μόνο στο ότι υποστηρίζουν τα δίκαια του λαού, αλλά και στο ότι εκφράζουν αντικειμενικές αλήθειες και φυσικά την πραγματικότητα χωρίς να αφαιρούν ή να παραμορφώνουν τη δυναμική της.

Από την άποψη αυτή πρέπει να μας χαρακτηρίζει πολιτική αυτοπεποίθηση και να επικρατεί ένας άλλος αέρας στην επικοινωνία μας με το λαό. Να βγαίνουμε επιθετικά και όχι αμυντικά, από θέσεις ουσίας και όχι σαν τρόπος έκφρασης.

3. Προοδευτική, αριστερή αντίληψη δεν μπορεί να υπάρξει μακριά και έξω από την αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση και δράση. Είναι αδύνατο να αναπτυχθεί χωρίς συγκρούσεις με τις λογικές της συναίνεσης και του συμβιβασμού, χωρίς επιμονή στην αναζήτηση της αιτίας ύπαρξης των προβλημάτων και την ουσιαστική αντιμετώπισή τους (ριζοσπαστισμός). Πρέπει να συνδυάζεται οπωσδήποτε με ενεργό συμμετοχή στο κίνημα. Με την παραδοχή της ανάγκης αλλά και της δυνατότητας κοινής δράσης με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ.

Κατά τη γνώμη μου αυτά τα κριτήρια, που πρέπει να χρησιμοποιούνται με ενιαίο και αδιάσπαστο τρόπο, είναι αναγκαίο να προωθηθούν εκλαϊκευμένα στο λαό, προκειμένου να οριοθέτησει στη συνείδησή του την έννοια του «αριστερού» και της «αριστεράς».

Ετσι θα συμβάλλουμε ουσιαστικά στην ιδεολογικοπολιτική οχύρωση των εργαζομένων απέναντι στις λαθροχειρίες και στην αποπροσανατολιστική τακτική οπορτουνιστικών δυνάμεων που μας χτυπούν από τα δεξιά ή από τα αριστερά.

Η υπερτίμηση μιας προηγούμενης δράσης, που αναιρείται από τη σημερινή στάση ορισμένων, δεν μπορεί στο όνομα της «τυπικής ευγένειας» ή εν αναμονή μιας αλλαγής να μας οδηγεί στην εγκατάλειψη της υπεράσπισης της έννοιας του «αριστερού». Οχι γιατί αυτοχριστήκαμε θεματοφύλακες, αλλά γιατί οφείλουμε να αποτρέψουμε οποιοδήποτε αποπροσανατολισμό του λαού.

4. Η δουλιά υποδομής στο Κόμμα είναι αναπόσπαστο στοιχείο του επαναστατικού του χαρακτήρα και οφείλουμε να τη συνδυάζουμε σωστά με την καθημερινή πολιτική μας δράση. Είναι δείκτης της ορθής σχέσης της τακτικής μας με τη στρατηγική. Αλλωστε, η εμπειρία της καθημερινής μας δουλιάς είναι κομμάτι της υποδομής, αν σωστά γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας και βάση εξαγωγής συμπερασμάτων. Κατά τη γνώμη μου, η δουλιά υποδομής είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την καθημερινή πολιτική δράση και συνιστά αντιδιαλεκτική λογική κάθε απόπειρα διαχωρισμού τους.

Οι επεξεργασίες, διαδικασίες ιδεολογικοπολιτικού εξοπλισμού και η προσπάθεια κατάκτησης της Μαρξιστικής - Λενινιστικής παιδείας, ο εκσυγχρονισμός και η επικαιροποίηση μεθοδολογιών και επιχειρημάτων, μαζί με την ολοκληρωμένη πολιτική ανάδειξης στελεχών δεν μπορεί και δεν πρέπει να διακόπτονται ανάλογα με τις φάσεις του κινήματος, με τις τυχόν δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματά του.

Η ύπαρξη και η συλλογική εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για δουλιά υποδομής είναι απαραίτητη για όλα τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και φυσικά είναι απαραίτητος ο έλεγχος για την υλοποίησή του, στη βάση κατευθύνσεων που θα επεξεργάζεται η κεντρική καθοδήγηση του Κόμματος.

Αν στη φάση της ανασυγκρότησης του Κόμματος οι ανάγκες επέβαλαν να αναδείχνουμε στελέχη με τη μέθοδο «ρίξ' τον στη θάλασσα και θα μάθει να κολυμπά», βοηθώντας όπως μπορούσαμε, στη φάση της ισχυροποίησης του Κόμματος, αυτό θα πρέπει να αλλάξει, στα πλαίσια της ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης πολιτικής στελεχών που συνδυάζοντας τη θεωρία και την πράξη θα ικανοποιεί τις ανάγκες της ανάπτυξης του Κόμματος, συμβάλλοντας στην ανάδειξη στελεχών ικανών να ανταποκριθούν με επάρκεια στις υποχρεώσεις τους και με δεδομένη τη δυνατότητα βελτίωσης.

5. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε πως άλλο πράγμα είναι η δυνατότητα επιχειρηματολογίας στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις για τη στήριξη των θέσεων - προτάσεων του Κόμματος σε μια μάχη και άλλο η Μαρξιστική - Λενινιστική παιδεία που εμπεριέχει αλλά δεν ταυτίζεται με τα προηγούμενα.

Κατά τη γνώμη μου, οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρώνουν στην κομμουνιστική παιδεία, που εξασφαλίζει τις βάσεις για ουσιαστικότερη, ενεργητικότερη και το κυριότερο πολιτικά παραγωγικότερη συμμετοχή στο Κόμμα και τη ζωή του. Αυτό σχετίζεται με την ολοκληρωμένη ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση του κάθε συντρόφου, που εξασφαλίζει την πιο σταθερή και ουσιώδη σχέση με το Κόμμα της εργατικής τάξης.

Είναι αδιανόητο οι έκτακτες ανάγκες ή οι ανάγκες μιας μάχης να κατεβάζουν τον πήχη και αντί Μαρξιστικο-λενινιστική παιδεία να επιδιώκουμε ιδεολογικοπολιτικό εξοπλισμό - κατάρτιση για μια ή κάποιες μάχες. Τέτοιες σκέψεις υποβαθμίζουν τον στρατηγικό στόχο του Κόμματος και υποτιμούν τις δυνατότητες των κομματικών μελών, που στην περίπτωση της κομμουνιστικής παιδείας θα είχαν άλλη ανταπόκριση και συμμετοχή. Φυσικά, αρκετές φορές λέμε πως αυτά είναι διαλεκτικά δεμένα και δεν έχει αξία να τα ξεχωρίζουμε. Δυστυχώς, όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις παρακάμπτεται η έλλειψη πρακτικών δυνατοτήτων υλοποίησης και των δύο και επικρατεί η βουλησιαρχία, που φυσικά δεν οδηγεί πουθενά και δεν προσφέρει τίποτε.

6. Η στέρεα κυριαρχία της πολιτικής μας εξασφαλίζεται από την ευρύτερη αποδοχή της ιδεολογίας μας. Γι' αυτό οι προσπάθειες μας δεν πρέπει να σταματούν στη διάδοση των ντοκουμέντων των συνεδρίων μας και στις πολιτικές μας προτάσεις, πρέπει να επεκτείνονται και να επιδιώκουν την κυριαρχία του δικού μας συστήματος αντιλήψεων για την εξήγηση της κοινωνίας και όσων συντελούνται γύρω μας. Πρέπει να συνδυάζονται με τη διάδοση της κοσμοθεωρίας μας που φυσικά δεν είναι μουσειακό έκθεμα, αλλά πηγή έμπνευσης και δράσης συμβατής με όσα χρειάζονται και προσδοκούν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου.

Τάσος Χρονάς

Μέλος του Γρ. Περιοχής Αν. Στερεάς - Εύβοιας