Προς την Επιτροπή Προσυνεδριακού Διαλόγου

Διαβάζοντας το ντοκουμέντο των Θέσεων της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο και παρακολουθώντας την εξέλιξη του προσυνεδριακού διαλόγου, στη βάση των δικών μου εμπειριών από την κομματική ζωή και δράση, θεωρώ σκόπιμο και αναγκαίο να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις.

1. Η σωστή μελέτη των Θέσεων και η προοπτική, που εμπεριέχουν, δεν αφήνουν περιθώρια για εσωστρέφεια και άσκοπη παρελθοντολογία. Τα ζητήματα που αφορούν την ισχυροποίηση του Κόμματός μας εξετάζονται από την οπτική γωνία της προσφοράς του στην εργατική τάξη και ολόκληρο το λαό, προκειμένου να επιτελέσει την ιστορική του αποστολή στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, σε συνθήκες μιας σύνθετης πραγματικότητας που αλλάζει γρήγορα. Δικαιώνουν την αντίληψη πως το Κόμμα μας υπάρχει και αναπτύσσεται μέσα στο λαό, προσβλέποντας στη δική του προοπτική και δικαίωση. Πως το συνέδριό του αφορά και ενδιαφέρει ευρύτερες δυνάμεις από αυτές που συσπειρώνονται γύρω από το ΚΚΕ.

2. Η υπεροχή των θέσεών μας έναντι αυτών των άλλων πολιτικών δυνάμεων δε βρίσκεται μόνο στο ότι υποστηρίζουν τα δίκαια του λαού, αλλά και στο ότι εκφράζουν αντικειμενικές αλήθειες και φυσικά την πραγματικότητα χωρίς να αφαιρούν ή να παραμορφώνουν τη δυναμική της.

Από την άποψη αυτή πρέπει να μας χαρακτηρίζει πολιτική αυτοπεποίθηση και να επικρατεί ένας άλλος αέρας στην επικοινωνία μας με το λαό. Να βγαίνουμε επιθετικά και όχι αμυντικά, από θέσεις ουσίας και όχι σαν τρόπος έκφρασης.

3. Προοδευτική, αριστερή αντίληψη δεν μπορεί να υπάρξει μακριά και έξω από την αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση και δράση. Είναι αδύνατο να αναπτυχθεί χωρίς συγκρούσεις με τις λογικές της συναίνεσης και του συμβιβασμού, χωρίς επιμονή στην αναζήτηση της αιτίας ύπαρξης των προβλημάτων και την ουσιαστική αντιμετώπισή τους (ριζοσπαστισμός). Πρέπει να συνδυάζεται οπωσδήποτε με ενεργό συμμετοχή στο κίνημα. Με την παραδοχή της ανάγκης αλλά και της δυνατότητας κοινής δράσης με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ.

Κατά τη γνώμη μου αυτά τα κριτήρια, που πρέπει να χρησιμοποιούνται με ενιαίο και αδιάσπαστο τρόπο, είναι αναγκαίο να προωθηθούν εκλαϊκευμένα στο λαό, προκειμένου να οριοθέτησει στη συνείδησή του την έννοια του «αριστερού» και της «αριστεράς».

Ετσι θα συμβάλλουμε ουσιαστικά στην ιδεολογικοπολιτική οχύρωση των εργαζομένων απέναντι στις λαθροχειρίες και στην αποπροσανατολιστική τακτική οπορτουνιστικών δυνάμεων που μας χτυπούν από τα δεξιά ή από τα αριστερά.

Η υπερτίμηση μιας προηγούμενης δράσης, που αναιρείται από τη σημερινή στάση ορισμένων, δεν μπορεί στο όνομα της «τυπικής ευγένειας» ή εν αναμονή μιας αλλαγής να μας οδηγεί στην εγκατάλειψη της υπεράσπισης της έννοιας του «αριστερού». Οχι γιατί αυτοχριστήκαμε θεματοφύλακες, αλλά γιατί οφείλουμε να αποτρέψουμε οποιοδήποτε αποπροσανατολισμό του λαού.

4. Η δουλιά υποδομής στο Κόμμα είναι αναπόσπαστο στοιχείο του επαναστατικού του χαρακτήρα και οφείλουμε να τη συνδυάζουμε σωστά με την καθημερινή πολιτική μας δράση. Είναι δείκτης της ορθής σχέσης της τακτικής μας με τη στρατηγική. Αλλωστε, η εμπειρία της καθημερινής μας δουλιάς είναι κομμάτι της υποδομής, αν σωστά γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας και βάση εξαγωγής συμπερασμάτων. Κατά τη γνώμη μου, η δουλιά υποδομής είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την καθημερινή πολιτική δράση και συνιστά αντιδιαλεκτική λογική κάθε απόπειρα διαχωρισμού τους.

Οι επεξεργασίες, διαδικασίες ιδεολογικοπολιτικού εξοπλισμού και η προσπάθεια κατάκτησης της Μαρξιστικής - Λενινιστικής παιδείας, ο εκσυγχρονισμός και η επικαιροποίηση μεθοδολογιών και επιχειρημάτων, μαζί με την ολοκληρωμένη πολιτική ανάδειξης στελεχών δεν μπορεί και δεν πρέπει να διακόπτονται ανάλογα με τις φάσεις του κινήματος, με τις τυχόν δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματά του.

Η ύπαρξη και η συλλογική εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για δουλιά υποδομής είναι απαραίτητη για όλα τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και φυσικά είναι απαραίτητος ο έλεγχος για την υλοποίησή του, στη βάση κατευθύνσεων που θα επεξεργάζεται η κεντρική καθοδήγηση του Κόμματος.

Αν στη φάση της ανασυγκρότησης του Κόμματος οι ανάγκες επέβαλαν να αναδείχνουμε στελέχη με τη μέθοδο «ρίξ' τον στη θάλασσα και θα μάθει να κολυμπά», βοηθώντας όπως μπορούσαμε, στη φάση της ισχυροποίησης του Κόμματος, αυτό θα πρέπει να αλλάξει, στα πλαίσια της ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης πολιτικής στελεχών που συνδυάζοντας τη θεωρία και την πράξη θα ικανοποιεί τις ανάγκες της ανάπτυξης του Κόμματος, συμβάλλοντας στην ανάδειξη στελεχών ικανών να ανταποκριθούν με επάρκεια στις υποχρεώσεις τους και με δεδομένη τη δυνατότητα βελτίωσης.

5. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε πως άλλο πράγμα είναι η δυνατότητα επιχειρηματολογίας στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις για τη στήριξη των θέσεων - προτάσεων του Κόμματος σε μια μάχη και άλλο η Μαρξιστική - Λενινιστική παιδεία που εμπεριέχει αλλά δεν ταυτίζεται με τα προηγούμενα.

Κατά τη γνώμη μου, οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρώνουν στην κομμουνιστική παιδεία, που εξασφαλίζει τις βάσεις για ουσιαστικότερη, ενεργητικότερη και το κυριότερο πολιτικά παραγωγικότερη συμμετοχή στο Κόμμα και τη ζωή του. Αυτό σχετίζεται με την ολοκληρωμένη ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση του κάθε συντρόφου, που εξασφαλίζει την πιο σταθερή και ουσιώδη σχέση με το Κόμμα της εργατικής τάξης.

Είναι αδιανόητο οι έκτακτες ανάγκες ή οι ανάγκες μιας μάχης να κατεβάζουν τον πήχη και αντί Μαρξιστικο-λενινιστική παιδεία να επιδιώκουμε ιδεολογικοπολιτικό εξοπλισμό - κατάρτιση για μια ή κάποιες μάχες. Τέτοιες σκέψεις υποβαθμίζουν τον στρατηγικό στόχο του Κόμματος και υποτιμούν τις δυνατότητες των κομματικών μελών, που στην περίπτωση της κομμουνιστικής παιδείας θα είχαν άλλη ανταπόκριση και συμμετοχή. Φυσικά, αρκετές φορές λέμε πως αυτά είναι διαλεκτικά δεμένα και δεν έχει αξία να τα ξεχωρίζουμε. Δυστυχώς, όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις παρακάμπτεται η έλλειψη πρακτικών δυνατοτήτων υλοποίησης και των δύο και επικρατεί η βουλησιαρχία, που φυσικά δεν οδηγεί πουθενά και δεν προσφέρει τίποτε.

6. Η στέρεα κυριαρχία της πολιτικής μας εξασφαλίζεται από την ευρύτερη αποδοχή της ιδεολογίας μας. Γι' αυτό οι προσπάθειες μας δεν πρέπει να σταματούν στη διάδοση των ντοκουμέντων των συνεδρίων μας και στις πολιτικές μας προτάσεις, πρέπει να επεκτείνονται και να επιδιώκουν την κυριαρχία του δικού μας συστήματος αντιλήψεων για την εξήγηση της κοινωνίας και όσων συντελούνται γύρω μας. Πρέπει να συνδυάζονται με τη διάδοση της κοσμοθεωρίας μας που φυσικά δεν είναι μουσειακό έκθεμα, αλλά πηγή έμπνευσης και δράσης συμβατής με όσα χρειάζονται και προσδοκούν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου.

Τάσος Χρονάς

Μέλος του Γρ. Περιοχής Αν. Στερεάς - Εύβοιας