Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Η είδηση για τη δημιουργία του ενός και μοναδικού τραστ στο χώρο της ακτοπλοΐας καταρρίπτει το κεντρικό επιχείρημα όσων βλέπουν την καπιταλιστική ανάπτυξη να έχει και φιλολαϊκά χαρακτηριστικά, αφού, όπως λένε, ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές.

Ποιος ανταγωνισμός εδώ;Ενα και μοναδικό το αφεντικό από την Αδριατική έως το Καστελόριζο. Το μόνο που αναπτύσσεται και σ' αυτήν την περίπτωση είναι τα καπιταλιστικά κέρδη. Με τις επιπτώσεις ήδη ορατές, όχι μόνο στην παραδοσιακά άγονη γραμμή, αλλά και στα μεγαλύτερα των νησιών, οι κάτοικοι των οποίων όπου να 'ναι θα επιλέξουν «οικειοθελώς» να κάνουν ό,τι και στο Καστελόριζο: Για ντομάτες; Απέναντι στο Κας. Για γιατρό; Απέναντι στο Κας... Κι έλα μετά εσύ να μιλήσεις για κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο...

Ενα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο τρόπος που διάφοροι ταυτίζουν έννοιες, όπως πατρίδα και κοινωνία, με το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα.

Ο έναςγράφει πως κέρδισε η πατρίδα, ο άλλος ότι ήταν καλή χρονιά για την Ελλάδα παρότι ήταν κακή για τους Ελληνες και ο ΣΕΒ βλέπει νόθευση στο φιλελεύθερο χαρακτήρα της κοινωνίας!

Και στις τρεις περιπτώσεις, επιχειρείται να περάσει στα αυτονόητα η ταύτιση της καπιταλιστικής πραγματικότητας με την κοινωνία, την πατρίδα, την Ελλάδα.

Κι από μια τέτοια σκοπιάπαρουσιάζεται ως αυτονόητη η αξίωση του ΣΕΒ για πλήρη αποδέσμευση του εκπαιδευτικού συστήματος από τις συνταγματικές «δουλείες», που αναγνωρίζουν ακόμα την εκπαίδευση ως δημόσια και το σχεδιασμό της υπό την άμεση ευθύνη του κράτους.

Οσοι πανηγυρίζουν ακόμα για την ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, ας προσέξουν το πισωγύρισμα στα αμερικανικά πανεπιστήμια... Την άμεση συνάρτησή της με την ακριβώς προηγούμενη είδηση.