Ενας 15χρονος μαθητής νυχτερινού λυκείου, που αναγκαζόταν να δουλεύει ανασφάλιστος σαν χειριστής κλαρκ σε μάντρα φορτηγών στην Κόρινθο, είναι το 119ο θύμα της «εγκληματικής συμμορίας» κυβέρνησης - εργοδοτών και εργατοπατέρων για το 2004. Για τον Δημήτρη Καραγιάννη, η ιδιότητα του «εργάτη» υπερίσχυσε αυτής του «μαθητή», προκειμένου να ανακουφίσει οικονομικά την πολύτεκνη οικογένειά του. Για τους εργοδότες του - που για την αστυνομία παραμένουν άφαντοι τέσσερις μέρες μετά το έγκλημα - δεν ήταν παρά μια ακόμα φτηνή πηγή κέρδους στο παιχνίδι του αδυσώπητου ανταγωνισμού, καθώς δούλευε ανασφάλιστος και κατά παράβαση ακόμη και του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, που απαγορεύει την εργασία στη συγκεκριμένη ειδικότητα χωρίς το απαραίτητο δίπλωμα. Για την κυβέρνηση, ο δολοφονημένος ανήλικος εργάτης θα καταγραφεί απλά σαν ένα τροχαίο (!), ούτε καν σαν ένα από τα 22.000 παιδιά που δολοφονούνται κάθε χρόνο στα εργασιακά κάτεργα όλου του κόσμου. Για την εργατική τάξη όμως, είναι ένας νεκρός, που πρέπει να βρει δικαίωση μέσα από την ένταση των ταξικών αγώνων, έως την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.