Ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές πέρασε τις προάλλες ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, καθώς οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι τον βομβάρδιζαν με ερωτήσεις του τύπου: «Αν τα αμερικανικά στρατεύματα δεν μπορούν να προστατεύσουν τις ίδιες τις στρατιωτικές τους βάσεις, πώς είναι δυνατόν οι απλοί Ιρακινοί πολίτες να προσέλθουν με ασφάλεια στα 9.000 εκλογικά κέντρα της χώρας, στις εκλογές της 30ής Ιανουαρίου»; Την ίδια στιγμή, η Επιτροπή Αμυντικής Επιστήμης του αμερικανικού Πενταγώνου εκτιμούσε, σε σχετική εισήγησή της, ότι κάθε επιχείρηση σταθεροποίησης απαιτεί «20 Αμερικανούς ανά 1.000 κατοίκους του τοπικού πληθυσμού». Εφαρμοζόμενη στο Ιράκ η αναλογία αυτή σημαίνει, ότι θα χρειαστούν ...500.000 στρατιώτες.

Κι ενώ, τα πράγματα στο Ιράκ μόνο ρόδινα δεν είναι για τις ΗΠΑ, δεν είναι καλύτερα στο Αφγανιστάν. Εφτά περίπου βδομάδες μετά την εκλογή του εκλεκτού της Ουάσιγκτον, Χαμίντ Καρζάι, στο αξίωμα του Προέδρου και δύο και πλέον βδομάδες μετά την ορκωμοσία του, ο τελευταίος δεν έχει καταλήξει ακόμη στη σύνθεση της νέας του κυβέρνησης. Ο σχηματισμός της τελευταίας μπλέκεται με την ύπαρξη τοπικών πολεμάρχων, φατριών και συμμοριών, καθώς οι τελευταίοι ασκούν την πραγματική εξουσία, έξω από την περίμετρο της Καμπούλ και μερικών ακόμη μεγάλων πόλεων. Κι όλ' αυτά, τρία ολόκληρα χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν, η οποία θα έφερνε δήθεν τη δημοκρατία και την ευημερία στην πολύπαθη αυτή χώρα.