Γι' αυτόν τον επικό αγώνα γράφει απ' το Παρίσι στις 8 Δεκέμβρη 1944 ο Γάλλος ποιητής Πωλ Ελυάρ:

Ηρωα λαέ, ελληνικέ λαέ απελπισμένε/ τίποτα πια δε σου 'μεινε να χάσεις παρά μόνο/ τη λευτεριά, τον έρωτα της λευτεριάς, του Δίκιου/ το σεβασμό τον άπειρο που 'χεις στον εαυτό σου./... Μπιστέψου μόνο στα όπλα σου, λαέ απελπισμένε./ Για λεημοσύνη στα 'δωσαν - κάνε τα συ ελπίδα!/ Σήκωσε την ελπίδα αυτή μπροστά στη μαύρη φλόγα/ στον ανελέητο θάνατο που δεν τολμάει κοντά σου./ Απελπισμένε συ, λαέ, λεβεντογεννημένε, λαέ των ψωμολύσσηδων που λίμαξαν./ Πατρίδα.

Ολοι τον ξέρανε στη Μακρόνησο τον Μήτσο Τατάκη. Κοντά του, όμως, λίγοι μπορούσαν να φτάσουν. Εκείνοι που είχαν τη δική του παλικαριά κι εκείνοι που έρχονταν να τον βασανίσουν. Οι άλλοι τον βλέπανε από μακριά, όρθιο πάντα στο βράχο της απομόνωσης, όλες τις ώρες να τον δέρνει ο χειμωνιάτικος άνεμος, να τον μουσκεύει η βροχή, να κρουσταλλίζει η παγωνιά του Δεκέμβρη το βασανισμένο κορμί του.

Η συμμετοχή του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ, οι αγώνες του σαν Γραμματέας των Ναυτίλων Αξιωματικών μέσα απ' τις γραμμές της ΟΕΝΟ, «ενόχλησαν» τους εφοπλιστικούς κύκλους που φρόντισαν, με τον τρόπο τους, να απαλλαγούν απ' αυτόν.

Ολη η Μακρόνησος μιλάει για την αντοχή του. Κάποια στιγμή, ένας απ' τους βασανιστές του - άλλαζαν κάθε δίωρο - ο Κοθράς θα του πει:

- Σήμερα Τατάκη θα υπογράψεις, βάζουμε στοίχημα;

Κι ο κομμουνιστής ναυτεργάτης θα του απαντήσει: «Δε βάζω στοίχημα μαζί σου γιατί θα το χάσεις κι είσαι φτωχός άνθρωπος». Πέρασε η πρώτη βδομάδα στην απομόνωση, όρθιος, βρεμένος... Από μακριά στο πέλαγος ένα φορτηγό έχει βάλει ρότα για την Κρήτη, ο Τατάκης το βλέπει και ταξιδεύει μαζί του. Πέρασε κι η δεύτερη βδομάδα, κι η τρίτη. Ο Τατάκης αντέχει. Απ' το στόμα του τρέχει αίμα, το πρόσωπο του πρήζεται, το ίδιο και οι πατούσες του, αλλάζει χρώμα το πρόσωπό του, γίνεται μπλαβί. Παθαίνει παραισθήσεις. Στα πρόθυρα της τρέλας. Κι αυτός αντέχει. Συμπληρώνεται μήνας ορθοστασίας. Ακόμη μία, δύο απ' τον επόμενο μήνα. Πέφτει μπρούμυτα στο σκληρό χώμα της Μακρονήσου στην 33η μέρα ορθοστασίας, ενώ τα μεγάφωνα της «εθνικής αγωγής» παίζουν εμβατήρια κι ο σπίκερ του ραδιοφωνικού σταθμού της Μακρονήσου αναμεταδίδει τη δήλωση του Παν. Κανελλόπουλου: «Η Μακρόνησος είναι ο φάρος της ελευθερίας»!