Τις προάλλες, η Κομισιόν έδωσε στη δημοσιότητα τις προβλέψεις της, για τους αναμενόμενους ρυθμούς ανάπτυξης των χωρών - μελών της ΕΕ στην επόμενη διετία. Σύμφωνα, με τις προβλέψεις αυτές, η Ιρλανδία έρχεται πρώτη ανάμεσα στα (πρώην «15») μέλη της ΕΕ και, σίγουρα, αρκετοί θα σπεύσουν και πάλι, να μιλήσουν για «ιρλανδικό θαύμα», που στηρίζεται στις ιδιωτικοποιήσεις και τις γενναίες φοροαπαλλαγές, τα κίνητρα και τις παροχές προς τους κεφαλαιοκράτες - επενδυτές, κλπ., κλπ. Από τώρα, λοιπόν, τους παραπέμπουμε στα σχετικά στοιχεία της φτώχειας, της υποαπασχόλησης, κλπ., για την ίδια χώρα. Αν δεν το γνωρίζουν, τους πληροφορούμε ότι συναγωνίζονται ...επαξίως τα αντίστοιχα της χώρας μας. Μόνο στα κέρδη των κεφαλαιοκρατών έχει αντίκρισμα το «ιρλανδικό θαύμα»...

Αυτές τις μέρες των γιορτών αρκετά Λύκεια διοργανώνουν «σχολικούς χορούς». Ξέρετε πού γίνονται πολλοί απ' αυτούς; Σε «σκυλάδικα», ή σε «ύποπτα κλαμπς»! Ναι. μαθητές 16 - 18 χρονώ, «γλεντούν» μέχρι πρωίας, σε μέρη που κυκλοφορούν κάθε λογής «ανδράποδα». Θα πείτε: «Μια βραδιά είναι αυτή, δε χάθηκε ο κόσμος» και μπορεί να μας κατηγορήσετε ότι «διυλίζομεν τον κώνωπα και καταπίνομεν την κάμηλον», αφού «το «σκυλάδικο» και το «ναρκωτικό» βρίσκονται καθημερινά μέσα στα σπίτια μας, όπου τα φέρνει η τηλεόραση.

Κατ' αρχήν να πούμε ότι δεν είναι «μια βραδιά», καθώς και πολλές από τις λεγόμενες «εκπαιδευτικές» μαθητικές εκδρομές, καταλήγουν σε κάποια από αυτά τα «μαγαζιά». Αλλά κι αν ακόμα δεχτούμε ότι «το λίγο δε βλάπτει», πρέπει να παραδεχτούμε ότι κανένα όφελος δεν έχουν οι μαθητές - και, γενικότερα, οι νέοι - ερχόμενοι σ' επαφή με τέτοιους χώρους. Κι ας μη μας πουν οι αρμόδιοι πως «μόνοι τους το σκέφτηκαν οι μαθητές κι αυτοί επιλέγουν», γιατί δε θα πρόκειται απλώς για προσπάθεια αποφυγής ευθυνών, αλλά και για αποκάλυψη της ενοχής τους. Διότι κάποιοι ευθύνονται για το πώς σκέφτονται και για το ποιες επιλογές έχουν οι νέοι...

Ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές πέρασε τις προάλλες ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, καθώς οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι τον βομβάρδιζαν με ερωτήσεις του τύπου: «Αν τα αμερικανικά στρατεύματα δεν μπορούν να προστατεύσουν τις ίδιες τις στρατιωτικές τους βάσεις, πώς είναι δυνατόν οι απλοί Ιρακινοί πολίτες να προσέλθουν με ασφάλεια στα 9.000 εκλογικά κέντρα της χώρας, στις εκλογές της 30ής Ιανουαρίου»; Την ίδια στιγμή, η Επιτροπή Αμυντικής Επιστήμης του αμερικανικού Πενταγώνου εκτιμούσε, σε σχετική εισήγησή της, ότι κάθε επιχείρηση σταθεροποίησης απαιτεί «20 Αμερικανούς ανά 1.000 κατοίκους του τοπικού πληθυσμού». Εφαρμοζόμενη στο Ιράκ η αναλογία αυτή σημαίνει, ότι θα χρειαστούν ...500.000 στρατιώτες.

Κι ενώ, τα πράγματα στο Ιράκ μόνο ρόδινα δεν είναι για τις ΗΠΑ, δεν είναι καλύτερα στο Αφγανιστάν. Εφτά περίπου βδομάδες μετά την εκλογή του εκλεκτού της Ουάσιγκτον, Χαμίντ Καρζάι, στο αξίωμα του Προέδρου και δύο και πλέον βδομάδες μετά την ορκωμοσία του, ο τελευταίος δεν έχει καταλήξει ακόμη στη σύνθεση της νέας του κυβέρνησης. Ο σχηματισμός της τελευταίας μπλέκεται με την ύπαρξη τοπικών πολεμάρχων, φατριών και συμμοριών, καθώς οι τελευταίοι ασκούν την πραγματική εξουσία, έξω από την περίμετρο της Καμπούλ και μερικών ακόμη μεγάλων πόλεων. Κι όλ' αυτά, τρία ολόκληρα χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν, η οποία θα έφερνε δήθεν τη δημοκρατία και την ευημερία στην πολύπαθη αυτή χώρα.