Γέμισε «εργατόφατσες» το Συνδικάτο χτες το βράδυ στη γιορτή του

Από τη χτεσινή εκδήλωση για τα 20 χρόνια ζωής και δράσης του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας δε θα μπορούσε να λείπει η θύμηση όλων εκείνων που θυσιάστηκαν στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Οπως δε θα μπορούσαν να λείπουν οι παλαίμαχοι οικοδόμοι συνδικαλιστές που «έβαλαν πλάτη» δυο δεκαετίες πριν για την ενοποίηση των 17 οικοδομικών σωματείων σε ένα Συνδικάτο, για τον καλύτερο συντονισμό του οικοδομικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση. Ηταν εκεί μέλη της πρώτης διοίκησης, του Συντονιστικού των οικοδόμων, αλλά και η νέα βάρδια του κλάδου, το νέο αίμα του Συνδικάτου, μαζί με τους μετανάστες συναδέλφους τους, θύματα και αυτοί της ίδιας βαρβαρότητας που ξεζουμίζει κοψοχρονιά την εργατική τους δύναμη.

Η ιστορική εικοσάχρονη ταξική διαδρομή του Συνδικάτου πέρασε μέσα από το οδοιπορικό του οικοδομικού κινήματος που παρουσίαζε ανάμεσα στις ομιλίες ο Γ. Θεοδώρου, γραμματέας του Συνδικάτου. Από το 1896 και την ίδρυση του πρώτου σωματείου στους οικοδόμους με τον τίτλο «Σύλλογος κονιαστών εν Αθήναις», μέχρι τις 15 του Μάρτη του 1984 και την ίδρυση του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Από το δημοψήφισμα στον κλάδο για την πενθήμερη, 35ωρη εργάσιμη βδομάδα τον Ιούνη του 1985, μέχρι την ντε φάκτο καθιέρωσή της από την 1 του Ιούλη του ίδιου χρόνου.

Από τις μεγάλες ταξικές μάχες του Συνδικάτου για την Κοινωνική Ασφάλιση, τα ένσημα, τα επιδόματα και τις συνθήκες δουλιάς των οικοδόμων, μέχρι την κορυφαία στιγμή της ίδρυσης του ΠΑΜΕ, με πρωτοπόρες τις δυνάμεις του Συνδικάτου. Και από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους ξεσηκωμένους αγρότες, μέχρι τις μπριγάδες και τις αποστολές αλληλεγγύης στην Κούβα, στη Νικαράγουα, αλλά και τη συμμετοχή των οικοδόμων στις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Οι δεκάδες φωτογραφίες της έκθεσης που στήθηκε στους τοίχους της αίθουσας αποτέλεσαν αδιάψευστο μάρτυρα των δυναμικών και μαζικών αγώνων που έδωσε το Συνδικάτο για τα δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου και όλης της εργατικής τάξης. Κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις οι οποίες γεμίζουν από το Νοέμβρη του 1986 και τις σελίδες του «Παλμού των Οικοδόμων», που φέτος συμπλήρωσε τα 124 φύλλα και αποτελεί όπλο στα χέρια του Συνδικάτου για την ενημέρωση των εργαζομένων στην οικοδομή.

Ξεχωριστή στιγμή στη χτεσινή εκδήλωση αποτέλεσε και η ανάγνωση ενός από τα πολλά ποιήματα που έγραψε «για την εργατιά» - όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε - ο μπογιατζής Γ. Πετινάρης, που πέθανε πριν από πέντε μήνες. Η ζωντάνια του Συνδικάτου αποτυπώνεται και στην ερασιτεχνική δημιουργία των μελών του, αποτελεί συστατικό στοιχείο της δράσης του, δίπλα και μαζί στον καθημερινό αγώνα για να γίνει η εργατική τάξη αφέντης του πλούτου που παράγει.

Ο επίλογος της χτεσινής μαζικής εκδήλωσης γράφτηκε με το μικρό γλέντι που στήθηκε στην αίθουσα του Συνδικάτου, με μεζέδες και τη συνοδεία λαϊκών και δημοτικών τραγουδιών.

Δεν ήταν «γκλάμουρ» αυτοί που μαζεύτηκαν χτες στο Συνδικάτο. Ηταν εργάτες, που ξέρουν πως δεν κουνιέται φύλλο, άμα δε δουλέψουνε τα χέρια τους

Με αυτά τα λόγια, ο Β. Βακάλης, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, καλωσόρισε χτες τους εργαζόμενους, συνδικαλιστές και εκπροσώπους των ταξικών σωματείων και συνδικάτων, που βρέθηκαν στην εκδήλωση για τα 20χρονα της δράσης του.

«Η πείρα της ίδρυσης του Συνδικάτου», σημείωσε ο Β. Βακάλης, «αλλά και της μετέπειτα πορείας του αποτελεί ζωντανό παράδειγμα εργατικής δημοκρατίας σαν απαραίτητο στοιχείο της εκπλήρωσης των σκοπών της εργατικής τάξης. Είναι φωτεινό παράδειγμα της διαλεκτικής σχέσης δικαιωμάτων και υποχρεώσεων: Ολοι μαζί αποφάσισαν, όλοι μαζί υλοποίησαν. Αυτή ήταν η πρώτη και βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος».

Παραλληλίζοντας τη σημερινή τακτική των δυνάμεων της συναίνεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα με την επίθεση που δέχτηκε το Συνδικάτο από τα πρώτα κιόλας βήματά του, ο Β. Βακάλης τόνισε: «Οπως τότε, έτσι και σήμερα, παλεύουν σταθερά για τον οργανωτικό εκφυλισμό του εργατικού κινήματος και τον τελικό αφοπλισμό του απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου. Κραυγαλέα απόδειξη για κάτι τέτοιο αποτελούν οι αποφάσεις του 31ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ με ευθύνη των ξεπουλημένων πλειοψηφιών για τη δημιουργία χαλαρών ενώσεων εργαζομένων κατά δήμο, καθώς και τη θεσμοθέτηση περιφερειακών συντονιστικών συμβουλίων πάνω από τα Εργατικά Κέντρα στις 13 περιφέρειες της χώρας. Η αντιπαράθεση εκείνης της περιόδου, όπως αποδείχνουν οι μετέπειτα εξελίξεις, δεν ήταν μια αντιπαράθεση με στενά οργανωτίστικο περιεχόμενο, αλλά μια αντιπαράθεση για τον προσανατολισμό και την προοπτική του κινήματος. Μια αντιπαράθεση, που η έκβασή της καθόρισε τις μετέπειτα εξελίξεις στον κλάδο».

«Πολύ λίγα θα είχαν πραγματοποιηθεί χωρίς τη βαθιά πολιτικοποίηση των στελεχών του Συνδικάτου, τη γνώση ανάπτυξης της ταξικής πάλης», τόνισε συμπερασματικά ο Β. Βακάλης και συνέχισε: «Οι λύσεις δεν έρχονται αυτόματα, αλλά σαν προϊόν επίμονης και επίπονης δουλιάς, που δεν αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι απαιτείται καθημερινή προσπάθεια για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Στη ζωή αποδείχνεται ότι κερδίζουν οι τολμηροί. Πολύ λίγα θα είχαν πραγματοποιηθεί, αν αυτά που γεννήθηκαν σαν πρωτοπόρες σκέψεις και στην πορεία σαν αποφάσεις δεν προωθούνταν στη ζωή με τόλμη, αποφασιστικότητα και με όρους σύγκρουσης».

Για την αγωνιστική προοπτική του οικοδομικού κινήματος, ο πρόεδρος του Συνδικάτου σημείωσε στο κλείσιμο της ομιλίας του: «Βιώνουμε σήμερα τη με αμείωτη ένταση επιθετικότητα του κεφαλαίου, την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων με σοβαρές επιπτώσεις στην κατάσταση της εργατικής τάξης. Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας είναι και θα παραμείνει εργαλείο ταξικής πάλης, κυματοθραύστης των επιθέσεων του κεφαλαίου, της κυβερνητικής και γενικότερα της κυρίαρχης πολιτικής. Οι οικοδόμοι της Αθήνας, όλοι μας, έχουμε χρέος να κάνουμε το Συνδικάτο ακόμα πιο ισχυρό, πιο μαζικό, φρούριο της ταξικής πάλης, ικανό να οργανώσει τους αγώνες του κλάδου ενάντια στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Δεν είναι απλά καθήκον μας. Είναι υποχρέωσή μας».

Κι επειδή «νηστικό αρκούδι δε χορεύει», είχαν φροντίσει και γι' αυτό...

Στην εκδήλωση πρώτος χαιρέτισε ένας παλιός οικοδόμος, ο Διαμαντής Μαυροδόγλου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, χαρακτηρίζοντας τον έλεγχο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων από τις ταξικές δυνάμεις και τη δημιουργία του Συνδικάτου σαν τα δύο γεγονότα που σημάδεψαν τη συνδικαλιστική ζωή και δράση μετά τη μεταπολίτευση. Το Συνδικάτο, σημείωσε, ατσαλώθηκε και μπήκε στη συνείδηση των οικοδόμων γιατί βλέπουν σ' αυτό ανθρώπους που αγωνίζονται.

Το πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια που πήραν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι από τους οικοδόμους στις περιφρουρήσεις των καλοκαιρινών απεργιών τους, σημείωσε ο Μπάμπης Ντότσικας, μέλος του Συντονιστικού Ξενοδοχείων, και συμπλήρωσε ότι η δράση του Συνδικάτου, τους ενέπνευσε για να ακολουθήσουν και αυτοί τον ίδιο δρόμο.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων αποτελεί την πιο στιβαρή δύναμη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Δήμος Θεοδώρου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος και αναφέρθηκε στην ενοποίηση των τριών κλάδων της Ομοσπονδίας, που ξεκίνησε από τις ταξικές δυνάμεις ακριβώς εκείνη την εποχή.

Ο Δημήτρης Ζορμπάς, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας, τόνισε ότι το Συνδικάτο Οικοδόμων δίδαξε σε όλους τους εργάτες ότι ο συνολικός αγώνας είναι αυτός που διευρύνει δικαιώματα. Και οι μεταλλεργάτες δήλωσε θα είναι μαζί με τους οικοδόμους σ' αυτόν τον αγώνα.

Ο Δημήτρης Αγκαβανάκης, εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ, τόνισε ότι η ίδρυση του Συνδικάτου ήταν ένας σημαντικός αγωνιστικός σταθμός, γιατί με την πρωτοπόρα αγωνιστική του δράση έδωσε πολλά στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σήμερα, τόνισε, καλείται να πρωτοστατήσει για να αντιμετωπίσει η εργατική τάξη με κοινό μέτωπο τη γενικευμένη επίθεση που δέχεται από το μεγάλο κεφάλαιο.

Ο Αντρέας Ζαζόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, επισήμανε ότι είναι μέρα τιμής των χιλιάδων οικοδόμων που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση και το ρίζωμα του Συνδικάτου, ώστε σήμερα, πιο οργανωμένο, πιο ζωντανό να είναι αυτό που σμίγει τις γροθιές Ελλήνων και ξένων εργατών, να είναι το δόρυ της Ομοσπονδίας στους μεγάλους αγώνες και το αγωνιστικό μετερίζι του ΠΑΜΕ.