Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο που δίνουν πρωταρχική σημασία στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, με βρίσκουν σύμφωνο. Στην εποχή μας, οι ιδεολόγοι του ιμπεριαλισμού επιδιώκουν να μηδενίσουν τα επιτεύγματα και πλεονεκτήματα που είχε ο σοσιαλισμός και τη μεγάλη προσφορά του παγκοσμίως και τον ταυτίζουν με το φασισμό.

Είναι καθήκον του Κόμματος και των κομμουνιστών σε μόνιμη βάση με όλα τα μέσα που διαθέτει να υπερασπίσει και εκλαϊκεύσει τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού με πρωτεργάτες τον Β.Ι.Λένιν δημιουργητή του μπολσεβίκικου Κόμματος, αρχηγού της Οχτωβριανής Επανάστασης και ιδρυτή του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στη Ρωσία. Συνεχιστής του έργου του Β. Ι. Λένιν οικοδόμησης του σοσιαλισμού επί 30 χρόνια ήταν ο Ι. Β. Στάλιν επικεφαλής του Κόμματος και της κυβέρνησης με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές με τα όργανα εξουσίας το σοβιέτ των εργατών και αγροτών, διατηρώντας δεσμούς με το λαό με συνεχή αγώνα, ενάντια στις αντεπαναστατικές δυνάμεις που επιδίωκαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, με την παλλαϊκή συμμετοχή όλων των λαών της Σοβιετικής Ενωσης σε πρωτάκουστο στην ιστορία της ανθρωπότητας μικρό διάστημα προώθησαν τη Σοβιετική Ενωση από μια καθυστερημένη χώρα που ήταν στη δεύτερη θέση των μεγάλων παγκοσμίων βιομηχανικών δυνάμεων.

Η νίκη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του γερμανικού φασισμού και η μεταπολεμική παλινόρθωση της Σοβιετικής Ενωσης από τα ερείπια του πολέμου έδειξε τους δεσμούς και την επιρροή που είχε το Κόμμα και η κυβέρνηση στο σοβιετικό λαό, αλλά και τη δύναμη και τα πλεονεκτήματα που είχε το σοσιαλιστικό σύστημα.

Οι αναθεωρητές και οι οπορτουνιστές στην εποχή μας που είναι όργανα του ιμπεριαλισμού οργανώνονται και συντονίζουν τη δράση τους σε διεθνές επίπεδο και η απάντηση στο 17ο Συνέδριο πρέπει να είναι η - συγκρότηση σε παγκόσμιο επίπεδο κομμουνιστικού πόλου με συντονισμένη δράση.

Είναι ζήτημα κομματικής αρχής υποχρέωσης και ευθύνης που πρέπει να απαλλαγεί το Κόμμα από τα λάθη του παρελθόντος, να γίνει η καταδίκη του 20ού συνεδρίου του ΚΚΣΕ (1956) με Γραμματέα τον Ν. Κρουστσόφ που υιοθέτησε θέσεις που αναθεωρούσε το μαρξισμό - λενινισμό. Μετέτρεψε το Κόμμα από μαρξιστικό - λενινιστικό σε Κόμμα αναθεωρητικό αντεπαναστατικό. Κήρυξε τον αντισταλινισμό που έγινε η ιδεολογία του ΚΚΣΕ. Γκρέμισε τις προτομές του Ι.Β. Στάλιν έτσι διέσπασε την ενότητα του σοβιετικού λαού και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.

Για την υλοποίηση των αποφάσεων του 20ού συνεδρίου καθαίρεσε από όλα τα πόστα και διέγραψε την ομάδα Μαλέγκοφ, Μολότοφ. Αλλαξε όλους τους κομματικούς γραμματείς των Δημοκρατιών. Με την παρέμβασή του αλλάχτηκαν ορισμένοι γραμματείς των σοσιαλιστικών κρατών και κομμουνιστικών κομμάτων.

Πρέπει να γίνει η καταδίκη της 6ης πλατιάς Ολομέλειας (1956) της ΚΕ του ΚΚΕ που συνήλθε χωρίς απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ αντικαταστατικά με υπόδειξη του Ν. Κρουστσόφ από μια επιτροπή κομμάτων των Λαϊκών Δημοκρατιών που έκανε αποδεκτές τις αποφάσεις του 20ού συνεδρίου και καθαίρεσε τον Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη.

Στην εποχή του Μπρέζνιεφ οι βασικές αρχές του σοσιαλισμού παραβιάστηκαν. Η δωροδοκία, αλληλοκάλυψη και η κλεψιά που γινόταν από κομματικά και κρατικά στελέχη, ήταν αρνητικά για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Αδυνάτισε η επαγρύπνηση και ο έλεγχος σε όλη την ιεραρχία. Η επαναστατικότητα και ο ενθουσιασμός που υπήρχε στους κομμουνιστές, στη νεολαία και το λαό αντικαταστάθηκαν με την αδράνεια και το αδυνάτισμα της εργατικής πειθαρχίας. Μειώθηκε η παραγωγικότητα. Η παραγωγή στους κλάδους της βιομηχανίας παρουσίασε στασιμότητα, που απαιτούνταν νέα τεχνολογία στα μέσα παραγωγής. Η ηγεσία του ΚΚΣΕ και της κυβέρνησης, ενώ διέθεταν την πιο σύγχρονη και ανεπτυγμένη τεχνολογία στον τομέα της πυραυλικής και του διαστήματος δεν τη χρησιμοποίησαν για να αναπτύξουν την παραγωγή και να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση.

Στην εποχή των Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν το σοσιαλιστικό σύστημα διαβρώθηκε. Κυριαρχούσαν οι κερδοσκόποι και ο αντισταλινισμός, οι ίδιοι ήταν οι οργανωτές και πρωτοστάτες που ανέτρεψαν το σοσιαλισμό και παλινόρθωσαν τον καπιταλισμό. Ο Γκορμπατσόφ με την υπογραφή του διέλυσε το Κόμμα των μπολσεβίκων το ΚΚΣΕ και ο Γιέλτσιν διέλυσε τη Σοβιετική Ενωση που τα 73% του σοβιετικού λαού με δημοψήφισμα που έγινε επιθυμούσαν το σοσιαλιστικό σύστημα. Χωρίς τη συμπαράσταση και την ανοχή της ΚΕ του ΚΚΣΕ και των κομμουνιστικών κομμάτων, ο Γκορμπατσόφ δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του.

Με την αποκατάσταση στο Κόμμα του πρώην Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, καλύτερα να γίνει στο 17ο Συνέδριο, αυτόματα προβάλει και η αποκατάσταση των μελών και στελεχών που ήταν ενάντια στις αποφάσεις του 20ού συνεδρίου του ΚΚΣΕ και διαγράφτηκαν από το Κόμμα. Επειδή και σ' αυτή την κατηγορία ανθρώπων έγιναν ιδεολογικές και πολιτικές ανακατατάξεις το πιο σωστό είναι η πρόσληψή τους στο Κόμμα να γίνει σε ατομική βάση. Το ΚΚΕ απαλλαγμένο από τα λάθη του παρελθόντος θα βγει πιο ισχυρό, δυνατό και ενωμένο.

Αχιλλέας Προυτσάλης

Τρίκαλα

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Συμφωνώ απόλυτα με όλες τις παρατηρήσεις και διαπιστώσεις που επισήμανε η ΚΕ στις Θέσεις της για το 17ο Συνέδριο του Κόμματός μας.

Μετά την υπονόμευση και την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στη Σοβ. Ενωση και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σήμερα μετά τη νίκη του φιλοαμερικανού Γιουστσένκο στην Ουκρανία, για τον περισσότερο κόσμο είναι σχήμα οξύμωρο εμείς οι κομμουνιστές να μιλάμε για την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Κι όμως ήταν τόσες πολλές οι κατακτήσεις που απέσπασαν οι λαοί όλου του κόσμου από τη δικτατορία του καπιταλισμού, ώστε ο τελευταίος να εφορμήσει με λύσσα, αφαιρώντας τες όλες και να κατασπαράσσει τους λαούς τον έναν μετά τον άλλο.

Γρήγορα οι λαοί θα επαναστατήσουν. Το βλέπουμε εξάλλου στο Ιράκ, στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, στην Αργεντινή και σε άλλες χώρες. Γι' αυτό χρειαζόμαστε ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα για να κατευθύνει αυτή την επανάσταση, σε γνώριμους δρόμους, τους δρόμους που χάραξε ο Μαρξ και ο Λένιν, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και στην παλινόρθωση του καπιταλισμού. Χωρίς τα λάθη της Παρισινής Κομμούνας ή το σπάσιμο των λουκέτων και τη λαφυραγώγηση των καταστημάτων από τον αργεντινό ξεσηκωμό πιο πρόσφατα.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει ο καθένας μας να έχει επιχειρήματα που μας τα δίνει η ίδια η ζωή, να πείθει το περιβάλλον του και όλοι μαζί το λαό, για να μας δώσει τη δύναμη τώρα και την πλειοψηφία αργότερα.

Σε ποιον κομμουνισμό πίστευαν, αγαπητοί μου σύντροφοι, οι Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Σεβαρντνάντζε και οι λοιποί τυχοδιώκτες, που αναρριχήθηκαν στην εξουσία αυτών των χωρών; Το ομολογούν άλλωστε οι ίδιοι ότι το όνειρό τους ήταν να ανατρέψουν το σοσιαλιστικό σύστημα για να αρπάξουν από το σοβιετικό λαό περισσότερα πλούτη και σαν δεν τους έφταναν αυτά πούλησαν σε διάφορες δεξιώσεις των πρωτευουσών του δυτικού κόσμου την παρουσία τους. Πέντε χιλιάδες δολάρια το άτομο άξιζε η είσοδος στη δεξίωση στην Ουάσιγκτον, όπου μίλησε ο Γκόρμπι, αλλά ακόμη και τη φωτογραφία του πούλησε στα προφυλακτικά της Δυτικής Ευρώπης.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Θα δανειστώ μια ειρωνική φράση στελέχους του ΠΑΣΟΚ ότι: « Αλλοι κάνουν βουτιές στο παρελθόν». Ναι αγαπητοί σύντροφοι, για να εξηγήσουμε τη σημερινή κατάσταση και για να πείσουμε το λαό, χρειάζονται πραγματικά μαργαριτάρια και όχι φύκια που πούλησε το ΠΑΣΟΚ στον ελληνικό λαό για μεταξωτές κορδέλες.

Χρειάζεται να ξαναδούμε τις αποφάσεις και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Πανελλαδική Κομματική Συνδιάσκεψη του 1995, εμπλουτίζοντάς τες με νέες αποκαλύψεις, που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ τη συνέντευξη του μέλους του ΠΓ του ΚΚΣΕ τότε Κρουπτσιόφ, που έδωσε στο Ριζοσπάστη, μετά τις ανατροπές για τη διαφθορά που υπήρχε επί Μπρέζνιεφ - αν θυμάμαι καλά - όπου δεκάδες φορτηγά άλλαζαν προορισμό και κατέληγαν στη μαύρη αγορά, γιατί το Κόμμα είχε αποσπαστεί από τις μάζες, δεν ελέγχονταν από αυτές, καταργήθηκαν οι νόρμες στο παλλαϊκό κράτος και έτσι επικράτησε η στασιμότητα, η ισοπέδωση και η διαφθορά.

Αυτοί ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στην ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών, όπου μερικές δεκάδες «μαυραγορίτες» της Μόσχας, μετά την εκπαραθύρωση και δολοφονία του Στρατάρχη Αχρομέγιεφ της Επιτροπής Εκτάκτου Σωτηρίας του σοσιαλιστικού συστήματος, επανέφεραν τον καπιταλισμό με επικεφαλής τον εξωμότη Γιέλτσιν. Ηταν μερικοί από τους λόγους που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και δεν υπήρχε κανένα λαϊκό κίνημα για την ανατροπή του, όπως λέει η συντρόφισσα Αλέκα. Και ναι μεν δεν υπήρχε κανένα λαϊκό κίνημα στην ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, αλλά και δεν ξεσηκώθηκε ένα άλλο λαϊκό κίνημα για την υπεράσπισή του! Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Αυτό, αγαπητοί σύντροφοι, έγινε γιατί το ΚΚΣΕ, όπως ανέφερα προηγούμενα, είχε αποσπαστεί από τις μάζες, δεν ελέγχονταν από τον λαϊκό παράγοντα, γιατί είχαν επικρατήσει στην ηγεσία του όλα τα τυχοδιωκτικά στοιχεία τα οποία όχι μόνο ανέτρεψαν το σοσιαλιστικό σύστημα, αλλά και έστρωσαν το δρόμο για την παλινόρθωση του καπιταλιστικού συστήματος.

Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριό μας.

Πώς θα ισχυροποιήσουμε το Κόμμα μας; Πώς θα απλώσουμε την επιρροή του σε μεγαλύτερες μάζες;

Μας αναφέρουν ξεκάθαρα οι Θέσεις: «Να αναπτύξουμε περισσότερο τη δουλιά μας στις γυναίκες και στη νεολαία».

Η γυναίκα, σύντροφοι, έχει μεγαλύτερη ευχέρεια επικοινωνίας από μας τους άνδρες. Ξεπερνά καλύτερα τα ταμπού από μας και επικοινωνεί ακόμα και σε πολιτικά θέματα με περισσότερο κόσμο απ' ό,τι εμείς. Υστερούμε, όμως, σε μεγάλο βαθμό στις γυναίκες, γιατί θεωρούμε ότι είναι αρκετό να ασχολούμαστε μόνο εμείς με την πολιτική και αφήνουμε εξ ολόκληρου το ρόλο αυτόν για το σπίτι στη γυναίκα. Αυτό είναι λάθος. Αλλά είναι και περισσότερο λάθος να πιστεύουμε ότι εύκολα μπορεί να στερηθεί ορισμένα ενδιαφέροντα που έχει παραπάνω από μας. Η γυναίκα θέλει το καλόγουστο ντύσιμο, το χρυσαφικό της, το ωραίο παπούτσι και την κόμμωση που ταιριάζει στον τύπο της. Θα τα βρει όλα αυτά όταν θα δυναμώσει το ΑΑΔΜ και θα είναι στα πρόθυρα της εξουσίας;

Σύντροφοι, πολύ πριν προσεγγίσουμε την εξουσία τα διάφορα μονοπώλια θα καταφύγουν στην τεχνητή έλλειψη τροφίμων, αγαθών και ειδών πολυτελείας. Θα δημιουργήσουν ένα δυσμενές κλίμα για το Μέτωπο, θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν κόσμο, οι ξένες δυνάμεις θα επέμβουν, θα εξαγοράσουν συνειδήσεις, θα καταφύγουν τελικά στη γνωστή «μάχη της κατσαρόλας» είτε πριν την εξουσία είτε μετά. Τι θα κάνουμε σ' αυτήν την περίπτωση; Πώς θα αποφύγουμε τα μάθημα της Χιλής ή της Αργεντινής; Για να μπορέσουμε να καθηλώσουμε στη γένεσή της την αντίδραση του ιμπεριαλισμού ένας τρόπος υπάρχει: Να κινητοποιήσουμε τις μάζες. Να κατεβάσουμε το λαό στους δρόμους! Αυτό, όμως προϋποθέτει πολλή δουλιά, δουλιά από όλους μας, μέσα στο λαό και προπαντός στη νεολαία. Μάλιστα, αγαπητοί μου σύντροφοι, η σημερινή νεολαία περισσότερο από μας, με το πάθος που τη διακρίνει για το «δίκιο και τη λευτεριά» θα αγωνιστεί και θα ζήσει αυτό το μεγαλείο, το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό!

Ζήτω το 17ο Συνέδριό μας!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Μέλος ΑΕ Ελασσόνας

Γιατρός

Επωφελούμαι της ευκαιρίας του προσυνεδριακού διαλόγου, να σας γράψω μερικές σκέψεις, ενδιαφερόμενος για την προώθηση των στόχων που συνδέονται ιδιαίτερα με τον πατριωτικό χαρακτήρα του Κόμματός σας. Τονίζεται πως κανένα Κόμμα δεν έχει τον ιδεολογικό πλούτο του ΚΚΕ, ούτε την ιστορία προσφοράς και αγώνων ούτε το ανθρώπινο δυναμικό με την αφοσίωση και την πίστη των δικών του στελεχών και μελών. Επομένως, μένει η μεθοδολογία και η τακτική για την ευόδωση του προγράμματός του.

Τα σημεία όπου εστιάζονται οι δικές μου παρατηρήσεις είναι: α) η προβολή και αποδοχή από ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας μας των Θέσεων και του Προγράμματος του ΚΚΕ, β) οι συνεργασίες του, γ) τα αποκαλούμενα «Εθνικά Θέματα» και οι σχέσεις με το χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) και κύρια με τους αποστράτους και δ) τα αφορούντα την Ευρωπαϊκή Ενωση και ο ΝΑΤΟ.

• Είναι κοινή διαπίστωση ότι το ΚΚΕ έχει αυξήσει την επιρροή του και έχει γίνει αποδεκτό από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Αυτό όμως δεν έχει ως αποτέλεσμα την επιλογή για ένταξη στις γραμμές του ή για συνεργασία και τέλος δεν το ψηφίζουν στις εκλογές. Ολοι σχεδόν σέβονται, παραδέχονται και ακούν με προσοχή τις απόψεις και θέσεις του, παροτρύνουν να συνεχίσει τους αγώνες του και περιμένουν με αγωνία τις κινητοποιήσεις και δραστηριότητές του, αλλά τις παρακολουθούν από μακριά και δε συμμετέχουν. Το προτιμούν ως δυναμικό διεκδικητή των δικαίων τους και όχι να κυβερνά. Πιστεύουν πως δεν πρόκειται οι «σύμμαχοι» (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) και οι εδώ φίλοι τους να επιτρέψουν την αύξηση της εκλογικής του δύναμης και πολύ περισσότερο του «κινδύνου» να κυβερνήσει. Για να ξεπεραστούν οι φόβοι αυτοί πρέπει να αποτελέσουν στόχο της «επικοινωνιακής» πολιτικής του ΚΚΕ και κύρια των μέσων ενημέρωσης που διαθέτει (Ριζοσπάστης, ΚΟΜΕΠ, Οδηγητής, Ράδιο, Τηλεόραση κλπ.) και των στελεχών του, που προβάλλουν τις θέσεις του. Τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι «ελκυστικά» και αρκετοί από τους εμφανιζόμενους σ' αυτά από τα στελέχη δεν πείθουν. Η τηλεόραση και λιγότερο το ραδιόφωνο είναι αποστεωμένα στοιχείων ψυχαγωγικού χαρακτήρα και από πολιτιστικά δρώμενα, ενώ είναι δεδομένο πως οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι / επιστήμονες φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ είναι πολλοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Δε χρησιμοποιούνται σχεδόν καθόλου. Η γλώσσα πολλών από τους ομιλητές είναι «ξύλινη» και άχρωμη, παρ' όλο που το ουσιαστικό περιεχόμενο των λεγομένων είναι σωστό και δίκαιο. Επομένως, δεν τυχαίνουν της δέουσας προσοχής και δεν πείθουν.
• Οι συνεργασίες περιορίζονται σε πρόσωπα και κινήσεις - ομάδες, που δεν εμφανίζουν (προς το παρόν τουλάχιστον) προοπτική δυναμικής ανάπτυξης ικανής να πείθει για ευόδωση του στόχου του ΑΑΔΜ. Εκτός εάν γίνει δεκτό πως το Μέτωπο θα αποτελέσει τον φορέα εκείνο, που θα συσταθεί με ευρείες συνεργασίες την τελευταία στιγμή προ της ανάληψης της εξουσίας. Δεν πρέπει να αποκλείονται από τέτοια προοπτική και άλλα κόμματα, με την προϋπόθεση πως θα άλλαζαν τις θέσεις και τη δράση τους σε ζητήματα, που μπορούν καθαρά να τεθούν ως όροι από το ΚΚΕ. Μπορεί να λεχθεί αυτό. Και να τεθούν οι προϋποθέσεις. Στην πρόταση π.χ. του νέου ηγέτη του Συνασπισμού μπορεί να λεχθεί πως «ναι συνεργαζόμαστε με τις εξής προϋποθέσεις» κ.ο.κ.
• Στα «Εθνικά Θέματα» (Αιγαίο, Κύπρος, ελληνοτουρκικά, συνοριακές σχέσεις κλπ.) το ΚΚΕ έχει τις πιο σωστές, πατριωτικές απόψεις και αυτό σταδιακά γίνεται αντιληπτό, από όσους τις μαθαίνουν. Επομένως, πρέπει να αυξηθεί η προσπάθεια να προβληθούν. Στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων, όμως, δεν έχει αξιοποιήσει τις θετικές εντυπώσεις, που προκαλούν οι θέσεις του. Δείχνει διστακτικότητα και αποφεύγει την αύξηση των ενεργειών για γνωριμία - πρόσβαση με τον «ευαίσθητο» αυτό χώρο. Ο καιρός που ο κομμουνισμός και το ΚΚΕ θεωρούνταν «κίνδυνος» για το Εθνος, την Πατρίδα και τις ΕΔ ανήκει στο παρελθόν, εκτός βέβαια των νοσταλγών του αντικομμουνισμού και των φορέων που τους βολεύει η θεώρηση αυτή. Ο χώρος των απόστρατων αξιωματικών του στρατεύματος είναι πρόσφορος και πρέπει να αποτελέσει δεξαμενή απ' όπου το ΚΚΕ (όπως κάνουν και όλα τα άλλα κόμματα) θα αντλήσει πρόθυμους για συνεργασία και έμπειρους σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας ανθρώπους. Πρέπει να αυξηθούν οι εκδηλώσεις και η ενασχόληση των μέσων ενημέρωσης με το χώρο των ΕΔ και της εθνικής άμυνας.
• Για το ΝΑΤΟ δεν υπάρχει αμφιβολία πως η διάλυσή του θα ήταν μια ανάσα ειρήνης για ολόκληρη την υδρόγειο. Για την ΕΕ η θέση του ΚΚΕ δεν πείθει, καίτοι οι επιπτώσεις στην οικονομία, αλλά και στα εθνικά μας θέματα, θα έπρεπε να έχουν αλλάξει την άποψη του κόσμου. Πρέπει να συζητηθεί αλλαγή τακτικής ίσως και προσαρμογής της θέσης στο θέμα της ΕΕ. Ισως να είναι πιο αποτελεσματική μια θέση όπου προβάλλεται μία άλλη επιθυμητή ΕΕ και πώς θα αγωνιστούμε γι' αυτήν. Ο αποκαλούμενος ευρωστρατός δεν είναι παρά παρακολούθημα και πλήρως εξαρτώμενος από το ΝΑΤΟ. Αρα ως «γιουσουφάκι του» (επιτυχημένη η έκφραση από συντάκτη του Ριζοσπάστη) έχει και ανάλογες αποστολές που υπηρετούν τα ίδια με το ΝΑΤΟ συμφέροντα.

Το ΚΚΕ έχει τις καλύτερες και ισχυρότερες προϋποθέσεις (ιδεολογία, ιστορία, μέλη) να πετύχει τους στόχους του. Το επερχόμενο Συνέδριό του είναι μια καλή ευκαιρία για ανασύνταξη δυνάμεων και ρεαλιστικές, δυναμικές, επιθετικές αποφάσεις και προσαρμογή τακτικής.

Εύχομαι καλή επιτυχία.

Α. Κακαράς,

Αρχιπλοίαρχος εν αποστρατεία,

διδάκτωρ νεότερης ιστορίας

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία για το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ, η επιρροή του οποίου ξεπερνά τα στενά κομματικά όρια και αγγίζει εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικούς και αριστερούς ανθρώπους, που ανησυχούν για την πορεία της ανθρωπότητας και βλέπουν τις καταστροφικές επιπτώσεις του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού στην εποχή μας.

Συμμετέχοντας σ' αυτόν τον πολύ γόνιμο προσυνεδριακό διάλογο, θα ήθελα να κάνω τις εξής επισημάνσεις και προτάσεις όσο πιο περιεκτικά γίνεται.

1. Οσον αφορά την ανεξέλεγκτη γιγάντωση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, απαιτείται η όσο το δυνατόν έντονη και γρήγορη απάντηση τόσο των κομμουνιστικών κομμάτων όσο και των άλλων συνεπών δυνάμεων της Αριστεράς. Αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συντονιστικού οργάνου που θα ενώνει τις γνήσιες προοδευτικές δυνάμεις με τις δυνάμεις της εργασίας της εργασίας και του πολιτισμού της κάθε χώρας. Σημαντικό ρόλο και πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει το ΠΑΜΕ και η Επιτροπή Ειρήνης, ενώ το ΚΚΕ θα πρέπει να επισπεύσει τις όποιες διαδικασίες μπορούν να γίνουν για τη δημιουργία νέας Κομμουνιστικής Διεθνούς, χωρίς να υποτιμούνται οι δυσκολίες που υπάρχουν για ένα τέτοιο εγχείρημα.

2. Ως προς το θέμα του λαϊκού μετώπου και της συμμαχίας εργατών - αγροτών - μικρομεσαίων, θα πρέπει να επισημανθεί ότι το ΚΚΕ, αφού με σκληρούς αγώνες τον αιώνα που πέρασε καθιερώθηκε σαν πρωτοπορία της εργατικής τάξης και βοήθησε να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής του βιομηχανικού προλεταριάτου, με ιδιαίτερη επιτυχία την τελευταία δεκαετία συμμετείχε στους αγώνες της αγροτιάς του κάμπου.

Υπάρχει όμως αδυναμία στο άνοιγμα απέναντι στους ΕΒΕ και γενικά στους ελεύθερους επαγγελματίες που από το 1990 και μετά υφίστανται σκληρή επίθεση από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να έχουν κλείσει χιλιάδες επιχειρήσεις και οι μικροί επαγγελματίες να μετατρέπονται σε ένα νέο προλεταριάτο.

Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει επίμονη και μακρά παρέμβαση με ιδιαίτερο σχεδιασμό από πλευράς ΚΚΕ.

3. Λόγω της σκληρής φάσης που περνάει ο καπιταλισμός ολόκληρα νοικοκυριά έχουν περάσει στη φτώχεια και όλο και περισσότερες οικογένειες μαστίζονται από την ανεργία. Είναι ανάγκη στις περιπτώσεις αυτές να υπάρχει μια πιο στενή παρακολούθηση και παρέμβαση από τις Νομαρχιακές Επιτροπές του Κόμματος και όταν οι οικονομικές συνθήκες το επιτρέπουν να υπάρχει και άμεση χρηματική βοήθεια. Με τον τρόπο αυτό γίνεται και πιο πειστικός στους πολίτες ο αγώνας τόσων χρόνων που φυσικά είναι πάνω από πρόσωπα για το γενικό συμφέρον.

4. Πρέπει να υπάρξει γενναίο άνοιγμα του ΚΚΕ προς το σύνολο των δυνάμεων της «εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς», παρά το γεγονός ότι αυτός ο χώρος έχει σημαντικές αδυναμίες να αυτοπροσδιοριστεί με σαφήνεια. Αξίζει να γίνει όμως αυτό το άνοιγμα επειδή μέσα σ' αυτόν το χώρο υπάρχουν αγνοί αγωνιστές που δεν έχουν ιδιοτελή κίνητρα.

Στον αντίποδα πρέπει το ΚΚΕ να προσέξει να μη ρίξει σωσίβιο πολιτικής επιβίωσης σε στελέχη οργανώσεων που έκλεισαν τον κύκλο τους και επιδιώκουν - με κάποιες εξαιρέσεις - να γαντζωθούν από τίτλους και καρέκλες. (Αναφέρομαι σε ορισμένους φίλους που συμμετέχουν στην προσπάθεια συνέχισης του ΔΗΚΚΙ. Το ΔΗΚΚΙ όμως δεν υφίσταται σήμερα και όσοι λένε ότι το συνεχίζουν συμμετέχουν απλώς σε μια οργάνωση που όχι μόνο δεν έχει ψηφοφόρους, αλλά ούτε καν μέλη).

5. Πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη μέριμνα του Κόμματος σε θέματα οικολογίας και προστασίας του περιβάλλοντος, όπου έχουμε συνεχώς συσσώρευση πολλαπλασιαστική των καταστροφικών επιπτώσεων της ασυδοσίας του καπιταλισμού, με πλήρη αδιαφορία των μεγαλοκαπιταλιστών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων για τα μέλλον της ανθρωπότητας. Εκτός των άλλων, «προστάτες» του οικολογικού κινήματος εμφανίζονται σήμερα δήθεν αριστερές δυνάμεις που μέλημά τους είναι ο εξωραϊσμός και η βελτίωση του ίδιου του καπιταλισμού και όχι η ανατροπή του.

Καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις, εύχομαι και πάλι καλή επιτυχία και ανάδειξη μέσα από το συνέδριο ενός ισχυρού ΚΚΕ που θα είναι η πρωτοπορία για νέους αγώνες, αλλά και το αποκούμπι για τους κατατρεγμένους και αδικημένους αυτής της χώρας.

Με φιλικούς, αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Παύλος Πλάκας

Πρώην στέλεχος του ΔΗΚΚΙ, καθηγητής Μουσικής

Βόλος

Σύντροφοι,

Οσο διαβάζω τις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τόσο χωνεύω τα νοήματα, τη ρεαλιστικότητα, την αναγκαιότητα της κομμουνιστικής κοινωνίας. Οι προτάσεις που διατυπώνονται για την παραπέρα πορεία, για ένα ακόμη βήμα προς τα μπρος, δεν μπορώ να πω, παρά ότι είναι αναγκαίες, υλοποιήσιμες, τεκμηριωμένες, επίκαιρες.

Αυτά που παραπέρα θέλω να πω και είναι αποστάγματα σκέψης και επαφών με συντρόφους, φίλους, αντιπάλους, απλούς ανθρώπους, είναι τα ακόλουθα:

1. Εχουμε ανάγκη περισσότερων και καλύτερων στελεχών, στελεχών όπως περιγράφονται στις σελίδες 55, 56, 57 και επιπλέον με ανοιχτά μυαλά και ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής - επιφάνειας.

2. Είναι ανάγκη η ενημέρωση, κυρίως από την τηλεόραση του 902 να πλατύνει και να γίνει αποδεκτή από το ευρύτερο κοινό, χωρίς να θιγεί η σοβαρότητα, η αντικειμενικότητα, η ιδιαιτερότητα του σταθμού. Επίσης, πρέπει να αυξηθεί η ακροαματικότητα, με προβολές ντοκιμαντέρ και ταινιών της Σοβιετικής Ενωσης, των σοσιαλιστικών χωρών που πιστεύω, πρέπει να είναι φτηνές.

3. Οι ευθύνες για τα πισωγυρίσματα, τη μη προώθηση καινούριων κατακτήσεων της εργατικής τάξης δε βαρύνουν μόνο το ΚΚΕ, αλλά και όλη την εργατική τάξη και τον καθένα χωριστά. Γι' αυτό πρέπει από όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα στελέχη να καταλογίζονται πιο δηκτικά οι ευθύνες και του λαού που ανέχεται, υποχωρεί και δε διεκδικεί.

4. Μεγάλη αποδοχή έχει από τον κόσμο το συγκεκριμένο, το απλουστευμένο, το εξειδικευμένο, π.χ. 1.200 ευρώ μισθός, 960 ευρώ σύνταξη κλπ. Οι γενικόλογες αναφορές για φτώχεια δεν εντυπώνονται, δεν αφορούν στον καθένα, δε βοηθάνε στην αντιπαράθεση.

5. Προτεραιότητα έχει το ΑΑΔΜ και ένας από τους δρόμους πραγμάτωσής του είναι το δυνάμωμα της ΚΟΒ στους χώρους δουλιάς, των εργατικών ΚΟΒ. Αυτό πάει να πει στην πράξη αδυνάτισμα των συνοικιακών ΚΟΒ. Εχουν υπολογιστεί τα υπέρ και τα μείον;

Σύντροφοι, ο καπιταλισμός με τους υπαλλήλους του και τα πανεπιστήμιά του μεθοδικά εκμεταλλεύεται και την παραμικρή αδυναμία ή λάθος του κομμουνιστικού κόμματος. Ακόμη δε διστάζει να τα χρησιμοποιεί σαν βαρόμετρα και ασφαλιστικές βαλβίδες. Επιπλέον, οι μη συνειδητοποιημένοι ταξικά εργαζόμενοι, η συντριπτική πλειοψηφία, πέφτουν στη μαλθακότητα, στο «περίμενε» και τη νοοτροπία κάτι θα τσιμπήσουμε με τους αγώνες αυτών που μπαίνουν μπροστά.

Αυτά τα δυσάρεστα, πιστεύω, πως έχουν ένα γιατρικό, και αυτό είναι η ενεργοποίηση, η κλιμάκωση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματός μας.

Η ΚΕ, τα κεντρικά καθοδηγητικά όργανα του ΚΚΕ είναι η πλατφόρμα εκτόξευσης του τιμημένου Κόμματός μας. Η ταξική συνείδηση, οργάνωση και πάλη αναπτύσσεται με το σωστό προγραμματισμό και την επιλογή των στρατηγικών και των ελιγμών που επιλέγει η ΚΕ.

Το αν στις χθεσινές και προχθεσινές εκλογές πήραμε 5 ή 6% μόνο, καθόλου δεν αποτελεί τεκμήριο απόρριψης, όπως δεν αποτελεί καθόλου τεκμήριο αποδοχής το αν ξαφνικά παίρναμε 30%.

Η σίγουρη νίκη είναι καρπός γνώσης, υπομονής, επιμονής και μεγάλων αρετών, γιατί οι στόχοι δεν είναι μικροί, μεμονωμένοι, προσωπικοί, αλλά πανανθρώπινοι. Τα σφάλματα, οι ήττες του παρελθόντος δεν προσφέρονται για ομφαλοσκόπηση, αλλά μόνο για μελέτη, εξαγωγή συμπερασμάτων, χρήσιμων στο παρόν και το μέλλον, για αποφυγή ίδιων σφαλμάτων σε ίδιες συνθήκες.

Για να ξεμαγαρίσει ο τόπος από την καπιταλιστική λερναία ύδρα δε χρειάζεται Ηρακλής υπηρέτης, αλλά Ηρακλής επαναστάτης.

Με συντροφικούς, αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Κώστας Ανεστόπουλος

ΚΟΒ Ταμπαχάνων Πάτρας

Βρισκόμαστε μπροστά σε ραγδαίες κοινωνικές και ιστορικές εξελίξεις. Η ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση επιταχύνει και λόγω της τεχνολογικής επανάστασης που συντελείται, τη νομοτελειακή κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος, επιβεβαιώνοντας τους κλασικούς του μαρξισμού - λενινισμού, σαν το ανώτατο στάδιό του, θα πρέπει να αφήσει τη θέση του, στο σοσιαλισμό σε ένα νέο σύστημα, που μπορεί να δώσει μια άλλη ποιότητα ζωής για όλους τους λαούς του κόσμου, χωρίς αποκλεισμούς τους από το παραγόμενο από αυτούς προϊόν.

Οι Θέσεις για το 17ο Συνέδριο σωστά βάζουν το ζήτημα της δημιουργίας του ΑΑΔΜ και της λαϊκής εξουσίας, με ηγέτη την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και τους συμμάχους της, αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται σωστή τακτική και στρατηγική, σωστή πολιτική συμμαχιών και όχι ευκαιριακές, που μπορούν να αποβούν καταστροφικές για το μέλλον του κινήματος.

Χρειάζεται να πάρουμε υπόψη μας την πείρα των μαζών και την ιστορική πείρα, για να μην επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα. Η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ έχει πολλά να μας διδάξει, θετικά και αρνητικά, ας πάρουμε τα θετικά και ας αποβάλουμε τα αρνητικά.

Ο λαός υποφέρει, η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια, η κατάργηση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας και Υγείας, των ατομικών δικαιωμάτων του λαού, συνθέτουν ένα πολύ αρνητικό κοινωνικό παζλ, που θυμίζει μεσαιωνικές εποχές.

Η κυβέρνηση του βουνού, μας δίνει ορισμένα στοιχεία αυτοσυντήρησης του λαού, με την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, με την αυτοδιοίκηση, με τη λαϊκή παιδεία και υγεία, με τον λαϊκό πολιτισμό, για να μπορέσουμε να συσπειρώσουμε την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα γύρω από το λαϊκό μέτωπο, να γίνουν τάξη για τον εαυτό τους και όχι να ζητιανεύουν την εργασία και άλλα δικαιώματά τους από την αστική τάξη, γινόμενοι υποζύγια του κάθε αστού πολιτικάντη. Οταν καταλάβουν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της τον ιστορικό και κοινωνικό τους ρόλο, τότε θα κάνουν την εφόρμηση στα ουράνια, όπως είπε και ο Μαρξ. Ο κόσμος τους ανήκει.

Με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, της συνειδητής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, ο δρόμος θα είναι πιο σύντομος.

Καλή επιτυχία στο 17ο Συνέδριο

Ευχαριστώ

Φωτιάδης Χαράλαμπος

Ξάνθη