Associated Press

Ρώσοι στρατιώτες στην περιοχή Σλεπτόσκαγια της Τσετσενίας

Στην Τσετσενία η κατάσταση παραμένει πολύ τεταμένη, σύμφωνα με την Υπηρεσία Τύπου του Επιτελείου ομοσπονδιακών δυνάμεων στο Βόρειο Καύκασο. Με περικυκλωμένη την πρωτεύουσα Γκρόζνι, τμήματα των ρωσικών δυνάμεων προχωρούν σιγά - σιγά προς το κέντρο της πόλης. Το βορειοδυτικό τμήμα του Γκρόζνι, η πλατεία Μινούτκα και οι γειτονικές μ' αυτή συνοικίες βρίσκονται ακόμα στα χέρια των Τσετσένων μαχητών. Στην πόλη παραμένει μεγάλος αριθμός κατοίκων, που οι αντάρτες τους χρησιμοποιούν ως ζωντανή ασπίδα. Στο νότιο τμήμα της Τσετσενίας, στις κατοικημένες περιοχές Σέρζεν - Γιουρτ και Βέντενο, συνεχίζονται οι μάχες. Ρωσικά τμήματα έχουν εγκλωβίσει Τσέτσενους αντάρτες στο Σινσίρ και τo Στερτς-Κερτς. Αντιφατικές είναι οι πληροφορίες για τις συγκρούσεις σε ορισμένες περιοχές της Τσετσενίας. Ετσι, σύμφωνα με δήλωση του διοικητή των ρωσικών στρατευμάτων στο Βόρειο Καύκασο, στρατηγό Βίκτορ Καζάντσεφ, οι κάτοικοι της πόλης Σάλι κήρυξαν ιερό πόλεμο (τζιχάντ) στους συμμορίτες που πριν από δυο μέρες προσπάθησαν να καταλάβουν την πόλη, η οποία ελέγχεται από τις ομοσπονδιακές δυνάμεις. Σαν αποτέλεσμα τις επίθεσης 80 αντάρτες σκοτώθηκαν και 50 τραυματίστηκαν. Ο πρώην δήμαρχος του Σάλι, Μουσά Ντουντάγεφ, σκοτώθηκε, ενώ ο οπλαρχηγός, διοικητής του λεγόμενου νότιου μετώπου των ανταρτών, Ασλαμπέκ Αρσάγεφ, έχει τραυματιστεί. Οι αντάρτες, που αποκρούστηκαν στο Σάλι, έφυγαν προς το φαράγγι του Βέντενο. Στις μάχες στο Σάλι έχασαν τη ζωή τους περίπου 250 άτομα, κυρίως άμαχοι. Οι Τσετσένοι όμως ισχυρίζονται (και ο ίδιος ο Ασάγεφ) ότι ελέγχουν την πόλη Σάλι και μάλιστα ότι στην περιοχή έχουν αποκατασταθεί η εξουσία και οι νόμοι της Ιτσκερίας, όπως αποκαλούν την Τσετσενία. Επίσης, ο «στρατιωτικός διοικητής της Τσετσενίας Ισά Μουνάγεφ δήλωσε ότι οι αντάρτες ελέγχουν πλήρως το δρόμο που συνδέει το Αργκούν και το Σάλι.

Associated Press

Από το πολύ γνωστό περιστατικό με το βασανισμό των Τσιγγάνων από τους άντρες του UCK μετά την είσοδο των ΝΑΤΟικών στο Κοσσυφοπέδιο

Ο πρόεδρος της εταιρίας Τίλμαν Ζιλκ υπογράμμισε στην ομιλία του ότι «75 από τους οικισμούς καταστράφηκαν τελείως μπροστά στα μάτια των δυνάμεων της KFOR. 14.000 από τα 20.000 έγιναν στάχτη». Κατά τους υπολογισμούς των συνεργατών της εταιρίας, ακόμα πριν ένα χρόνο ζούσαν στους οικισμούς αυτούς του Κοσσυφοπεδίου 63.000 Τσιγγάνοι και 87.000 Ασκάλι, που ήταν ενσωματωμένοι στην κοινωνία της σερβικής επαρχίας και δούλευαν σε ορυχεία, στο εμπόριο και τη βιομηχανία. Οι συστηματικοί διωγμοί εναντίον τους και εναντίον των Σέρβων που έχουν απομείνει, άρχισαν, σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσαν οι συνεργάτες της Εταιρίας, με το τέλος της επέμβασης του ΝΑΤΟ. Φανατισμένοι Αλβανοί έκαναν επιθέσεις στους οικισμούς και τους «καθάρισαν». Πριν την καταστροφή, τα σπίτια λεηλατήθηκαν, αρπάχτηκαν τα έπιπλα, οι τηλεοράσεις, τα βίντεο και τα αυτοκίνητα. Από τους συνεργάτες αναφέρθηκαν σκηνές βαρβαρότητας όπως εξαφανισμοί και απαγωγές προσώπων, βασανισμοί, βιασμοί γυναικών και δολοφονίες. Μάλιστα, όπως ανέφερε ο πρόεδρος Ζιλκ, έναν ανάπηρο Τσιγγάνο οι επιδρομείς των έκαψαν ζωντανό στο σπίτι του. Αλλοι -γέροντες, άρρωστοι, μωρά και ανάπηροι πέθαναν σε γειτονικές χώρες, όπου κατέφυγαν, σαν συνέπεια των συνθηκών της φυγής τους και των στρατοπέδων όπου εγκλείστηκαν. 40.000 τσιγγάνοι κατέφυγαν στη Σερβία και άλλοι τόσοι στη Δυτική Ευρώπη.

Σε ντοκουμέντο της Εταιρίας αναφέρεται ότι «μεγάλα τμήματα του UCK και των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου ενέκριναν και δικαιολόγησαν τους διωγμούς με τη δήθεν συμμετοχή των Ρόμα και των Ασκάλι σε έκτροπα των Σέρβων κατά των Αλβανών. Μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις Αλβανοί γείτονες ενδιαφέρθηκαν για την τύχη των κυνηγημένων. Το ίδιο συνέβη με τα αλβανικά κόμματα, οργανώσεις και τους διανοούμενους που δε διαμαρτυρήθηκαν κατά των διώξεων».