ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 22 Φλεβάρη 2005
Σελ. /40
Η παρένθεση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Θριάμβευσαν οι Σοσιαλιστές» - «Εκλεισε η δεξιά παρένθεση στην Πορτογαλία» - «Καταποντίστηκε η κεντροδεξιά κυβέρνηση - Σαρωτική νίκη των σοσιαλιστών - Θρίαμβος στην Πορτογαλία». Είναι ορισμένοι από τους χτεσινούς τίτλους των φιλο-ΠΑΣΟΚικών εφημερίδων, σχετικά με τις προχτεσινές εκλογές στην Πορτογαλία.

Για να καταλάβετε, πάντως, αν έκλεισε η δεξιά παρένθεση και αν πραγματικά καταποντίστηκε η κεντροδεξιά, σας ενημερώνουμε ότι η ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Πορτογαλίας (ΣΚΠ) έχει προεκλογικά εξαγγείλει την εφαρμογή πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών - μειώνοντας ακόμη και τους δημόσιους υπαλλήλους - και την προώθηση μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, στις εργασιακές σχέσεις, κλπ., σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Μαζί με αυτά, βέβαια, υποσχέθηκε στους Πορτογάλους την αποφασιστική ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, μέσω επενδύσεων στην τεχνολογία, τη μείωση της ανεργίας και τη σύγκλιση της χώρας με το μέσο ευρωενωσιακό όρο. Ο ηγέτης του ΣΚΠ, Ζοζέ Σόκρατες, είναι θαυμαστής του Τόνι Μπλερ και δηλώνει πιστός οπαδός της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ. Στο θέμα του Ιράκ, για παράδειγμα, οι σοσιαλιστές δεν πρόκειται να αποσύρουν τις πορτογαλικές στρατιωτικές δυνάμεις, που συμμετέχουν στην κατοχή της χώρας.

Λέτε, να πέσουμε έξω, αν προβλέψουμε από τώρα ότι η πολιτική της νέας ...σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Πορτογαλίας θα είναι ουσιαστικά ένα αντίγραφο της εγχώριας «ήπιας προσαρμογής» της ΝΔ;

Τακτική εντυπώσεων...

Τα γένια με τα χτένια φαίνεται πως έχουν μπερδέψει εκεί στην Κουμουνδούρου. Με μακροσκελές άρθρο του στην κυριακάτικη «Αυγή» ο Ν. Βούτσης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ, προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ της «εμμονής» του ΚΚΕ στην «άρνηση του διαλόγου με τις δυνάμεις της αριστεράς» και της «εμμονής» του ΣΥΝ στην «ενωτική πρόκληση». Ο αρθρογράφος αποδίδει την κριτική που ασκεί το ΚΚΕ στον ΣΥΝ σε «πολιτική αμηχανία και προκατάληψη» και συμπεραίνει, ότι «ίσως ενοχλεί η νηφαλιότητα και η επιμονή με την οποία ως ηγεσία του ΣΥΝ εκπέμπουμε σταθερά ενωτικό πολιτικό λόγο».

Βέβαια, σε κάποιο σημείο του άρθρου ο Ν. Βούτσης ομολογεί ότι «μια απλή ανάγνωση των ντοκουμέντων των συνεδρίων των δύο κομμάτων οδηγεί αβίαστα στην ύπαρξη και καταγραφή διαφορετικής στρατηγικής αλλά και γραμμής και κουλτούρας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα». Σωστά, αλλά τότε, προς τι ο κλαυθμός κι ο οδυρμός υπέρ της ενότητας και του διαλόγου, αφού είναι τόσο φανερές οι διαφορές «στρατηγικής αλλά και γραμμής και κουλτούρας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα»; Πάντως, δεν εκφράζει την παραμικρή διάθεση ουσιαστικής αλλαγής των θέσεων του ΣΥΝ. Προφανώς, επίσης, δεν αντανακλά προσδοκίες της ηγεσίας του, ότι θα αλλάξει τις θέσεις του το ΚΚΕ. Τότε, προς τι η «εμμονή του ΣΥΝ στην ενωτική πρόκληση»; Δικαιούμαστε ή όχι, να μιλάμε για μια τακτική δημιουργίας εντυπώσεων;

... και ψάρεμα στα θολά νερά

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πάντως, ο Ν. Βούτσης αναφέρει ορισμένα - κατά τη γνώμη του - πεδία κοινής δράσης και συνεργασίας «μέσα και έξω από θεσμούς και οργανωμένες δομές του κινήματος». Π.χ. για μια «εναλλακτική αριστερή παρέμβαση» μέσα στην ΕΕ και υπέρ της ενοποίησής της! Στο ίδιο πλαίσιο, σχολιάζει αρνητικά τη θέση του ΚΚΕ «Ενιαίο και διπλό ΟΧΙ στην ΕΕ και στο ευρωσύνταγμα», κάνοντας πως δεν ξέρει, ότι το τελευταίο ενσωματώνει όλες τις μέχρι σήμερα ευρωενωσιακές συνθήκες και - εμμέσως πλην σαφώς - ζητώντας από το ΚΚΕ, να κάνει και δικές του τις αυταπάτες του ΣΥΝ, για τη δήθεν δυνατότητα ενός φιλολαϊκού και προοδευτικού «ευρωσυντάγματος» στην ευρωένωση των πολυεθνικών.

Τέλος, να σημειώσουμε ακόμη, την κριτική που ασκεί στο ΚΚΕ, για τη μη συμμετοχή σε μια σειρά κυβερνητικές πρωτοβουλίες διαλόγου, ρωτώντας, μάλιστα, «ποιον ωφελεί η μη συμμετοχή του ΚΚΕ;». Ας το ψάξει καλύτερα και μπορεί να βρει την απάντηση. Για να τον βοηθήσουμε, αντιστρέφουμε το ερώτημα: Ποιον ωφέλησε η συμμετοχή στη διαβόητη ΟΚΕ και η αποδοχή των αντιλήψεων, περί «κοινωνικής συναίνεσης και εταιρισμού»; Ποιον ωφέλησε, επίσης, ο «κοινωνικός διάλογος» για το ασφαλιστικό; 'Η ο προσχηματικός και εξελισσόμενος διάλογος για την Παιδεία, στον οποίο ο ΣΥΝ έτρεξε από τους πρώτους και τώρα «ψάχνεται»; Ας σταματήσουν, επομένως, να ψαρεύουν στα θολά νερά.

«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε»...

Ο πελαργός ήρθε ξανά στο «Ριζοσπάστη» και συγκεκριμένα στο Τμήμα της Διόρθωσης. Φρόντισαν γι' αυτό ο συνάδελφος Γιάννης Κράλλης και η σύντροφός του Κωνσταντίνα... Η χαρά τους είναι χαρά μας και οι ευχές από τη Διεύθυνση και το προσωπικό της εφημερίδας άπειρες. Να είναι καλά κι αυτοί κι ο γιος τους!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Οπλο» στα χέρια μας

H Πολιτική Απόφαση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με τα καθήκοντα του Κόμματος, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Κυριακή, αποτελεί «όπλο» στα χέρια των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών για ένα ακόμα πιο πλατύ άνοιγμα στα λαϊκά στρώματα. Δεν πρόκειται απλά για ένα κομματικό ντοκουμέντο μόνο για εσωκομματική χρήση, αλλά για ένα κείμενο με στόχους δράσης, που αφορά κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, πρώτα και κύρια αυτούς που συμπορεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια με το ΚΚΕ και ανθρώπους που αναζητούν λύσεις και προβληματίζονται. Εκεί μπορούν να βρουν συμπυκνωμένη όλη την πολιτική πρόταση του Κόμματος, για το Λαϊκό Μέτωπο, που δίνει πραγματική διέξοδο στα οξυμένα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Διέξοδο στην προοπτική όχι μόνο της διατήρησης κάποιων κατακτήσεων ή στο κέρδισμα νέων, αλλά βάζοντας επί τάπητος το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας, της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και της εγκαθίδρυσης της εξουσίας της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων.

Το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ολοκληρώνοντας με την Απόφασή του τη συλλογική σκέψη όλου του Κόμματος και εκτιμώντας τη σημαντική θετική πείρα, αλλά και τις αδυναμίες, καθορίζει σήμερα ως κύριο καθήκον την ολόπλευρη πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος. Ενα καθήκον, όπου θα κριθούμε όλοι από την προσφορά μας στην εκπλήρωσή του, αλλά που είναι συνδεδεμένο και με την ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης. Γιατί είναι προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων ένα ισχυρό ΚΚΕ, που από καλύτερες θέσεις, παντού, θα προωθεί την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή συσπείρωσης και πάλης.

Κεντρικός άξονας για να προωθηθεί ο στόχος της ολόπλευρης ισχυροποίησης είναι η κατάκτηση της ικανότητας, σταθερότητας και αποφασιστικότητας να δρούμε με βάση τη στρατηγική του Κόμματος. Οπως επισημαίνει η Απόφαση, χρειάζεται «να αφομοιωθεί βαθιά, με όρους θεωρίας και πείρας, η στρατηγική του Κόμματος και η ενιαία αντίληψη για το πώς αυτή προωθείται. Χρειάζεται να κατανοηθεί πιο βαθιά ο χαρακτήρας του Μετώπου ως κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, που καλείται όχι μόνο να αποσπάσει κατακτήσεις, αλλά να φέρει σε πέρας και το έργο της κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας. Αυτή η αντίληψη πρέπει να διαποτίζει την καθημερινή δουλιά του Κόμματος. Να κατανοηθεί πιο ουσιαστικά ότι ο αγώνας για το σοσιαλισμό επηρεάζει και καθορίζει τη δράση του Κόμματος σήμερα».

Με βάση αυτήν την αντίληψη και μέσα από τη συζήτηση στις οργανώσεις και το λαό, καλούμαστε να δράσουμε από σήμερα. Δυναμώνοντας τις πολύμορφες λαϊκές συσπειρώσεις που έχουν δημιουργηθεί και έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης (Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, το αντιιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό κίνημα, το κίνημα αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους λαούς, το κίνημα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών). Ταυτόχρονα, να συμβάλουμε για ανάπτυξη νέων συσπειρώσεων στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο περιβάλλον, στους μισθωτούς επιστήμονες και αλλού. Ετσι θα προωθηθεί ο στόχος για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ