Για να καταλάβετε, πάντως, αν έκλεισε η δεξιά παρένθεση και αν πραγματικά καταποντίστηκε η κεντροδεξιά, σας ενημερώνουμε ότι η ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Πορτογαλίας (ΣΚΠ) έχει προεκλογικά εξαγγείλει την εφαρμογή πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών - μειώνοντας ακόμη και τους δημόσιους υπαλλήλους - και την προώθηση μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, στις εργασιακές σχέσεις, κλπ., σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Μαζί με αυτά, βέβαια, υποσχέθηκε στους Πορτογάλους την αποφασιστική ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, μέσω επενδύσεων στην τεχνολογία, τη μείωση της ανεργίας και τη σύγκλιση της χώρας με το μέσο ευρωενωσιακό όρο. Ο ηγέτης του ΣΚΠ, Ζοζέ Σόκρατες, είναι θαυμαστής του Τόνι Μπλερ και δηλώνει πιστός οπαδός της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ. Στο θέμα του Ιράκ, για παράδειγμα, οι σοσιαλιστές δεν πρόκειται να αποσύρουν τις πορτογαλικές στρατιωτικές δυνάμεις, που συμμετέχουν στην κατοχή της χώρας.
Λέτε, να πέσουμε έξω, αν προβλέψουμε από τώρα ότι η πολιτική της νέας ...σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Πορτογαλίας θα είναι ουσιαστικά ένα αντίγραφο της εγχώριας «ήπιας προσαρμογής» της ΝΔ;
Τα γένια με τα χτένια φαίνεται πως έχουν μπερδέψει εκεί στην Κουμουνδούρου. Με μακροσκελές άρθρο του στην κυριακάτικη «Αυγή» ο Ν. Βούτσης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ, προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ της «εμμονής» του ΚΚΕ στην «άρνηση του διαλόγου με τις δυνάμεις της αριστεράς» και της «εμμονής» του ΣΥΝ στην «ενωτική πρόκληση». Ο αρθρογράφος αποδίδει την κριτική που ασκεί το ΚΚΕ στον ΣΥΝ σε «πολιτική αμηχανία και προκατάληψη» και συμπεραίνει, ότι «ίσως ενοχλεί η νηφαλιότητα και η επιμονή με την οποία ως ηγεσία του ΣΥΝ εκπέμπουμε σταθερά ενωτικό πολιτικό λόγο».
Βέβαια, σε κάποιο σημείο του άρθρου ο Ν. Βούτσης ομολογεί ότι «μια απλή ανάγνωση των ντοκουμέντων των συνεδρίων των δύο κομμάτων οδηγεί αβίαστα στην ύπαρξη και καταγραφή διαφορετικής στρατηγικής αλλά και γραμμής και κουλτούρας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα». Σωστά, αλλά τότε, προς τι ο κλαυθμός κι ο οδυρμός υπέρ της ενότητας και του διαλόγου, αφού είναι τόσο φανερές οι διαφορές «στρατηγικής αλλά και γραμμής και κουλτούρας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα»; Πάντως, δεν εκφράζει την παραμικρή διάθεση ουσιαστικής αλλαγής των θέσεων του ΣΥΝ. Προφανώς, επίσης, δεν αντανακλά προσδοκίες της ηγεσίας του, ότι θα αλλάξει τις θέσεις του το ΚΚΕ. Τότε, προς τι η «εμμονή του ΣΥΝ στην ενωτική πρόκληση»; Δικαιούμαστε ή όχι, να μιλάμε για μια τακτική δημιουργίας εντυπώσεων;
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πάντως, ο Ν. Βούτσης αναφέρει ορισμένα - κατά τη γνώμη του - πεδία κοινής δράσης και συνεργασίας «μέσα και έξω από θεσμούς και οργανωμένες δομές του κινήματος». Π.χ. για μια «εναλλακτική αριστερή παρέμβαση» μέσα στην ΕΕ και υπέρ της ενοποίησής της! Στο ίδιο πλαίσιο, σχολιάζει αρνητικά τη θέση του ΚΚΕ «Ενιαίο και διπλό ΟΧΙ στην ΕΕ και στο ευρωσύνταγμα», κάνοντας πως δεν ξέρει, ότι το τελευταίο ενσωματώνει όλες τις μέχρι σήμερα ευρωενωσιακές συνθήκες και - εμμέσως πλην σαφώς - ζητώντας από το ΚΚΕ, να κάνει και δικές του τις αυταπάτες του ΣΥΝ, για τη δήθεν δυνατότητα ενός φιλολαϊκού και προοδευτικού «ευρωσυντάγματος» στην ευρωένωση των πολυεθνικών.
Τέλος, να σημειώσουμε ακόμη, την κριτική που ασκεί στο ΚΚΕ, για τη μη συμμετοχή σε μια σειρά κυβερνητικές πρωτοβουλίες διαλόγου, ρωτώντας, μάλιστα, «ποιον ωφελεί η μη συμμετοχή του ΚΚΕ;». Ας το ψάξει καλύτερα και μπορεί να βρει την απάντηση. Για να τον βοηθήσουμε, αντιστρέφουμε το ερώτημα: Ποιον ωφέλησε η συμμετοχή στη διαβόητη ΟΚΕ και η αποδοχή των αντιλήψεων, περί «κοινωνικής συναίνεσης και εταιρισμού»; Ποιον ωφέλησε, επίσης, ο «κοινωνικός διάλογος» για το ασφαλιστικό; 'Η ο προσχηματικός και εξελισσόμενος διάλογος για την Παιδεία, στον οποίο ο ΣΥΝ έτρεξε από τους πρώτους και τώρα «ψάχνεται»; Ας σταματήσουν, επομένως, να ψαρεύουν στα θολά νερά.
Ο πελαργός ήρθε ξανά στο «Ριζοσπάστη» και συγκεκριμένα στο Τμήμα της Διόρθωσης. Φρόντισαν γι' αυτό ο συνάδελφος Γιάννης Κράλλης και η σύντροφός του Κωνσταντίνα... Η χαρά τους είναι χαρά μας και οι ευχές από τη Διεύθυνση και το προσωπικό της εφημερίδας άπειρες. Να είναι καλά κι αυτοί κι ο γιος τους!