Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πάντως, ο Ν. Βούτσης αναφέρει ορισμένα - κατά τη γνώμη του - πεδία κοινής δράσης και συνεργασίας «μέσα και έξω από θεσμούς και οργανωμένες δομές του κινήματος». Π.χ. για μια «εναλλακτική αριστερή παρέμβαση» μέσα στην ΕΕ και υπέρ της ενοποίησής της! Στο ίδιο πλαίσιο, σχολιάζει αρνητικά τη θέση του ΚΚΕ «Ενιαίο και διπλό ΟΧΙ στην ΕΕ και στο ευρωσύνταγμα», κάνοντας πως δεν ξέρει, ότι το τελευταίο ενσωματώνει όλες τις μέχρι σήμερα ευρωενωσιακές συνθήκες και - εμμέσως πλην σαφώς - ζητώντας από το ΚΚΕ, να κάνει και δικές του τις αυταπάτες του ΣΥΝ, για τη δήθεν δυνατότητα ενός φιλολαϊκού και προοδευτικού «ευρωσυντάγματος» στην ευρωένωση των πολυεθνικών.

Τέλος, να σημειώσουμε ακόμη, την κριτική που ασκεί στο ΚΚΕ, για τη μη συμμετοχή σε μια σειρά κυβερνητικές πρωτοβουλίες διαλόγου, ρωτώντας, μάλιστα, «ποιον ωφελεί η μη συμμετοχή του ΚΚΕ;». Ας το ψάξει καλύτερα και μπορεί να βρει την απάντηση. Για να τον βοηθήσουμε, αντιστρέφουμε το ερώτημα: Ποιον ωφέλησε η συμμετοχή στη διαβόητη ΟΚΕ και η αποδοχή των αντιλήψεων, περί «κοινωνικής συναίνεσης και εταιρισμού»; Ποιον ωφέλησε, επίσης, ο «κοινωνικός διάλογος» για το ασφαλιστικό; 'Η ο προσχηματικός και εξελισσόμενος διάλογος για την Παιδεία, στον οποίο ο ΣΥΝ έτρεξε από τους πρώτους και τώρα «ψάχνεται»; Ας σταματήσουν, επομένως, να ψαρεύουν στα θολά νερά.