Εισοδηματική πολιτική, συντάξεις και υγεία, εργασιακές σχέσεις και ωράριο εργασίας, απολύσεις και ακρίβεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου εκδηλώνεται σε όλο το εύρος των εργατικών δικαιωμάτων και με αυξανόμενη ένταση. Απ' αυτή την άποψη η απεργιακή κινητοποίηση στις 17 Μάρτη των ταξικών συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, το αγωνιστικό προσκλητήριο σε όλες τις ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα για απεργιακές κινητοποιήσεις και συντονισμό της δράσης τους αποκτά χαρακτηριστικά συνολικής αντιπαράθεσης με την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ - παρά την αντικυβερνητική τους φρασεολογία - επιχειρούν να φρενάρουν την αγωνιστική προοπτική, να εγκλωβίσουν δυνάμεις σε ανώδυνες για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο ατραπούς, τόσο ως προς τη μορφή, αλλά πολύ περισσότερο στο περιεχόμενο των αιτημάτων που θέτουν.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η απάντηση στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική χρειάζεται να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Την οργάνωση της πάλης και της απεργιακής κινητοποίησης να την επωμιστούν τα ίδια τα σωματεία. Με συσκέψεις και συνεδριάσεις διοικήσεων, με ανοιχτές εργατικές συνελεύσεις, με διάλογο και αντίλογο οι εργάτες πρέπει να βάλουν τη σφραγίδα τους. Η αγανάκτηση και ο θυμός που σιγοβράζουν στους εργατικούς χώρους, να γίνουν απόφαση για συμμετοχή στην απεργία, αλλά και πρακτική δουλιά για την επιτυχία της.

Με αποφασιστικότητα πρέπει να δοθεί η μάχη εκεί όπου οι διοικήσεις σωματείων βρίσκονται κάτω από την επιρροή των δυνάμεων της συναίνεσης και της υποταγής. Το άνοιγμα στους απλούς εργαζόμενους, η ζύμωση με επιχειρήματα, η καλλιέργεια αγωνιστικού κλίματος, ώστε η πίεση «από τα κάτω» να εκφραστεί όσο γίνεται πιο έντονα στις «κορυφές» εκείνες που δε θέλουν είτε ταλαντεύονται να πάνε σε κινητοποιήσεις. Αυτά είναι τα όπλα μας. Και αυτά τα όπλα μπορούν να αξιοποιηθούν στο έπακρο. Αλλά και εκεί που οι συσχετισμοί επιτρέπουν στις ταξικές δυνάμεις να παρθούν απεργιακές αποφάσεις, στα σωματεία που ήδη έχουν λάβει απόφαση για απεργία, η προσπάθεια πρέπει να φτάσει μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο.

Με την προκήρυξη, την ανακοίνωση, την αφίσα, η απεργία στις 17 Μάρτη και οι στόχοι της χρειάζεται να «ποτίσει» τις εργατικές συνειδήσεις. Να ενισχύσει τα αγωνιστικά ανακλαστικά, να γίνει καταλύτης στην πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις στο δρόμο της πάλης, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, αλλά και στις δημαγωγικές κορόνες του ΠΑΣΟΚ. Και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για κλιμάκωση των αγώνων. Και εδώ δεν υπάρχουν μυστικά: Δουλιά στα σωματεία, δουλιά με πρόγραμμα, δουλιά μέσα στον κόσμο, δουλιά με θάρρος και επιμονή.

Μόνο έτσι θα διεμβολιστεί το κλίμα απογοήτευσης που σπέρνουν οι ηγεσίες του συμβιβασμού. Μόνο με καθημερινή δράση στους χώρους δουλιάς θα αντιμετωπιστεί η τακτική της παραπλάνησης και της δημαγωγίας που ακολουθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αλλά και άλλων ομοσπονδιών στο χώρο των ΔΕΚΟ και των τραπεζών. Πώς εκφράστηκε αυτή η τακτική; Τη στιγμή που ανοιχτά στα συνδικάτα έχει τεθεί η πρόταση του ΠΑΜΕ για απεργιακή κινητοποίηση στις 17 Μάρτη, η πλειοψηφία όχι μόνο την αρνείται, αλλά και καλεί την κυβέρνηση π.χ. στο Ασφαλιστικό να εφαρμόσει το νόμο Ρέππα, ο οποίος αφαιρεί δικαιώματα από τους ασφαλισμένους.

Την ώρα που υποκριτικά διαμαρτύρεται για τις αυξήσεις στο δημόσιο, κρατάει ως κόρη οφθαλμού την Εθνική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψαν με τον ΣΕΒ και που ορίζει αυξήσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα ακριβώς στα ίδια επίπεδα. Ενώ χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την ανεργία, ταυτόχρονα πρωτοκλασάτα στελέχη τους παζαρεύουν στον ΟΤΕ τη μείωση κατά 6.000 θέσεις εργασίας του μόνιμου προσωπικού. Ενώ υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για την Παιδεία, η ίδια με τη λεγόμενη Ακαδημία Εργασίας ρίχνει νερό στο μύλο της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας.

Ολα τούτα μαρτυρούν ότι προϋπόθεση για την ενίσχυση των αγώνων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, όρος για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και τη στρατηγική του, παραμένει η αποφασιστική απάντηση και στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο απεγκλωβισμός εργαζομένων από την επιρροή του.

Τα αγωνιστικά πυρά των συνταξιούχων και των υγειονομικών της χώρας θα δεχτεί η κυβέρνηση την ερχόμενη Πέμπτη, 24 Φλεβάρη. Οι συνταξιούχοι, με απόφαση των Συνεργαζόμενων Ομοσπονδιών τους ΙΚΑ - ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΝΑΤ - ΕΛΤΑ - ΤΑΕ - ΟΤΑ και ΔΗΜΟΣΙΟΥ, θα πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις της χώρας. Ηδη, συγκεντρώσεις έχουν οριστεί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Καβάλα, Βόλο, Κοζάνη, Ηράκλειο Κρήτης. Στα Χανιά Κρήτης η συγκέντρωση των συνταξιούχων θα πραγματοποιηθεί στις 25 Φλεβάρη.

Στην Αθήνα, η κινητοποίηση των συνταξιούχων έχει οριστεί για τις 10 το πρωί στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) και θα ακολουθήσει πορεία και στη Θεσσαλονίκη στις 10 το πρωί στο Εργατικό Κέντρο της πόλης.

Οι συνταξιούχοι διεκδικούν: Αυξήσεις πραγματικές πάνω από 10%, που να καλύπτουν την καλπάζουσα ακρίβεια. Πάγωμα των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης και κατάργηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Κατώτερη σύνταξη για όλα τα Ταμεία όχι μικρότερη από 960 ευρώ. Επίδομα θέρμανσης 500 ευρώ. Αφορολόγητο ποσό 15.000 ευρώ. Καμιά αύξηση στα φάρμακα και να τους παρέχονται δωρεάν. Να δοθούν, χωρίς προσφυγή στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, τα παρακρατηθέντα του ΛΑΦΚΑ, καθώς και τα οικογενειακά επιδόματα. Να αποδοθούν από το κράτος τα οφειλόμενα στα Ταμεία. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. ΟΧΙ τα αποθεματικά των Ταμείων στον τζόγο και στην ΑΕΔΑΚ.

Με σύνθημα «Καμιά ανοχή και καμιά εμπιστοσύνη στην κυρίαρχη πολιτική και τα στηρίγματά της», με περιοδείες και συσκέψεις στα δημόσια νοσοκομεία και την Πρόνοια οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ προετοιμάζουν την πανελλαδική 5ωρη στάση εργασίας των υγειονομικών στις 24 Φλεβάρη 2005. Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία να πάρουν μέρος στις συγκεντρώσεις και πορείες στην πλατεία Μαβίλη, ώρα 10.30 π.μ., στην Αθήνα, και στην Καμάρα στη Θεσσαλονίκη, επίσης ώρα 10.30 π.μ.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ απαντά στις σημερινές ανάγκες και δεν έχει καμιά σχέση με το συναινετικό παζάρεμα για επιδόματα και πλασματικές υπερωρίες, όπως έγινε στην τελευταία συνάντηση της ηγεσίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία με τον υπουργό Υγείας Ν. Κακλαμάνη (16/2/2005). Μαζί με τους άλλους εργαζόμενους διεκδικούν αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν υπηρεσίες υγείας για όλους τους κατοίκους της χώρας και αξιοπρεπείς αμοιβές για τους εργαζόμενους σε αυτό. Επίσης διεκδικούν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ένταξη των εργαζομένων στα νοσοκομεία στα βαρέα ανθυγιεινά.

Αυξήσεις στους βασικούς μισθούς, με κατώτερο βασικό μισθό 1.200 ευρώ για τους εργαζόμενους και κατώτερο βασικό μισθό 1.600 ευρώ για τους ειδικευόμενους γιατρούς.

Με στόχο η απεργία στις 17 του Μάρτη να γίνει υπόθεση όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων, τα μέλη των Συντονιστικών Σωματείων και Εργαζομένων στους ΟΤΑ, στους ξενοδοχοϋπαλλήλους και τα ΑΕΙ - ΤΕΙ έχουν ριχθεί στη μάχη της ενημέρωσης των εργαζομένων. Σε πρόσφατη σύσκεψη των τριών Συντονιστικών αποφασίστηκε η ανάπτυξη πολύμορφης καθημερινής παρέμβασης στους χώρους δουλιάς μέσα από γενικές συνελεύσεις, συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων Συλλόγων, Επιτροπών Αγώνα, συγκεντρώσεις και περιοδείες, μοίρασμα ανακοινώσεων. Ετσι ώστε να αναδειχτούν οι αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και να προβληθεί η ανάγκη υιοθέτησης του αγωνιστικού πλαισίου αιτημάτων του ΠΑΜΕ. Τα Συντονιστικά αποφάσισαν επίσης τη διοργάνωση απογευματινής συγκέντρωσης στις 8 του Μάρτη, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά), που θα προβάλει την αντίθεση των εργαζομένων στην πολιτική χτυπήματος της μόνιμης και σταθερής δουλιάς, στην πολιτική που διαιωνίζει το καθεστώς ομηρίας χιλιάδων συμβασιούχων και γενικεύει τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.