«ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ», «ΤΡΙΟΥΜΦ», «ΤΡΙΚΟΛΑΝ», «ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ ΝΑΟΥΣΑΣ», «FANCO»... Το έργο συνεχίζεται. Εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού κλείνουν ή μεταναστεύουν σε χώρες με φτηνότερα εργατικά χέρια. Χιλιάδες εργαζόμενοι συγκεντρώνονται στις στρατιές των ανέργων και καταδικάζονται στη φτώχεια και την ανέχεια. Μόνο το 2004 η απασχόληση μειώθηκε κατά 8%, σε σύνολο περίπου 70.000 μισθωτών απασχολούμενων στον κλάδο. Δηλαδή τουλάχιστον 5.500 εργάτες έμειναν άνεργοι.

Την ίδια ώρα οι βιομήχανοι, οι μεγαλοεργοδότες συνεχίζουν να θησαυρίζουν. Ο κλάδος της ένδυσης και της κλωστοϋφαντουργίας συνεχίζει να αποτελεί το σημαντικότερο εξαγωγικό βιομηχανικό τομέα. Το 2003 κατείχε το 22,5% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών και το 41,3% των ελληνικών βιομηχανικών εξαγωγών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το 30% των επιχειρήσεων είναι εγκατεστημένο στα Βαλκάνια και παράγει εκεί με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος τα προϊόντα, που στη συνέχεια εξάγονται και πωλούνται ως ελληνικά - ευρωπαϊκά, αντιλαμβάνεται ο καθένας το ύψος της κερδοφορίας τους.

Το κεφάλαιο όμως δεν αρκείται σε όσα βγάζει. Απαιτεί νέα προνόμια, νέες φοροελαφρύνσεις, νέα κίνητρα και χρηματοδοτήσεις. Απαιτεί και επιβάλλει, μέσω των πολιτικών του εκπροσώπων, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, μισθούς και συντάξεις πείνας, κατάργηση της σταθερής δουλιάς με πλήρη δικαιώματα.

Με πρόσχημα και μπαμπούλα τη δήθεν «κινέζικη επέλαση», σήμερα η κατάσταση που διαμορφώνεται στην κλωστοϋφαντουργία είναι δραματική για τους εργάτες. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν διαφορετική, αφού για το κεφάλαιο, τα κέρδη δεν είναι ποτέ αρκετά. Πάντα επιδιώκει το μέγιστο δυνατό κέρδος και για να το εξασφαλίσει τσαλαπατά δικαιώματα, απαιτεί να αγοράζει όσο πιο φθηνά μπορεί την εργατική δύναμη και ταυτόχρονα να την εκμεταλλεύεται στο μέγιστο της απόδοσής της.

Ηδη από τη δεκαετία του '90 τότε που ακόμη δεν υπήρχε η ...«απειλή της Κίνας», ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας δημιούργησε χιλιάδες άνεργους στη χώρα μας. Οι επιχειρηματίες άρχισαν να μεταναστεύουν σε χώρες που η εργατική δύναμη τους κοστίζει λιγότερο. Και επιδοτήθηκαν απλόχερα από τον κρατικό προϋπολογισμό, για να ξεζουμίσουν και εκεί την εργατική τάξη.

Η πορεία συρρίκνωσης συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς. Στη Νάουσα ξεκίνησε το 1985, όταν έκλεισε η ΥΦΕΝ πετώντας στο δρόμο 73 εργαζόμενους. Ακολούθησε το κλείσιμο της «Πέλλα - Ολυμπος» με 400 εργαζόμενους, της «Βέτλανς Νάουσα» με 430 εργαζόμενους, κλπ. Πέρσι ολοκληρώθηκε το κλείσιμο της ΤΡΙΚΟΛΑΝ που είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν συνολικά 520 θέσεις εργασίας. Μόνο μέσα στον τελευταίο χρόνο υπολογίζεται ότι στην περιοχή της Νάουσας χάθηκαν 500 θέσεις εργασίας από το χώρο της κλωστοϋφαντουργίας και του Ιματισμού.

Στα εργοστάσια των Κλωστηρίων Νάουσας (σε Θεσσαλονίκη, Νάουσα και Εβρο), τα τελευταία χρόνια έχασαν τη δουλιά τους 200 εργάτες και τώρα ο Λαναράς ετοιμάζει να διώξει άλλους 240 εργαζόμενους. Στη FANCO αντίστοιχη είναι η πορεία μείωσης του προσωπικού και τώρα η εταιρία σχεδιάζει 100 απολύσεις και ανακοινώνει δεκάδες άλλες με το κλείσιμο του εργοστασίου της GALOP στην Αθήνα. Την ίδια ώρα, ο όμιλος ΚΛΩΝΑΤΕΞ συνεχίζει να απασχολεί στα Βαλκάνια πάνω από 2.500 εργαζόμενους.

Σε όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη, σε όλη τη χώρα η κατάσταση είναι αποκαλυπτική. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε: Η «Κατερίνα», η μεγαλύτερη βιοτεχνία ετοίμων ενδυμάτων στο νομό Πιερίας έκλεισε το Σεπτέμβρη του 2000 και κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα 500 εργαζόμενοι έμειναν άνεργοι. Ο ιδιοκτήτης της ακολούθησε το δρόμο δεκάδων άλλων επιχειρηματιών που μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στις γειτονικές χώρες και σήμερα απασχολεί στα Βαλκάνια πάνω από 1.500 εργαζόμενους.

Περισσότεροι από 400 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλιά τους από την «Μπιάνκα Παγγαίου», εργοστάσιο ιματισμού στην Καβάλα, που το 2002 μεταφέρθηκε στην Τσεχία. Το Δεκέμβρη του 2004 ο Ομιλος Ηλιάδη πέταξε στο δρόμο 350 εργαζόμενους που απασχολούσε στο πλεκτήριο της ΗΛΤΕΞ στη Θεσσαλονίκη, στα Βαφεία της Σίνδου, στο κλωστήριο της ΚΟΡΤΑΓΚ στην Πιερία και στα Βαφεία του Κιλκίς.

Μόνο μέσα στο 2004, όπως προκύπτει από το μητρώο μελών του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, στον κλάδο της Κλωστοϋφαντουργίας υπήρξαν 21 εγγραφές έναντι 43 διαγραφών, στα είδη ένδυσης 193 εγγραφές έναντι 330 διαγραφών, και στο δέρμα την υπόδηση και τη γούνα 35 εγγραφές έναντι 41 διαγραφών.

Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται στην επέλαση της ανεργίας, στην επίθεση που δέχονται. Διεκδικούν δουλιά με δικαιώματα, μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Ομως, για να μπορεί ο αγώνας τους να είναι αποτελεσματικός θα πρέπει να απομακρυνθούν μια και καλή από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να απομονώσουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που με «ευαγγέλιο» την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας και τον ευρωμονόδρομο υπονομεύει από μέσα τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και σέρνει τους εργάτες σε διαρκείς υποχωρήσεις απέναντι στις απαιτήσεις της εργοδοσίας.

Ολα τα στοιχεία αποδεικνύουν πως η ανάπτυξη της οικονομίας τα τελευταία χρόνια κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα, τα κέρδη της πλουτοκρατίας αυξήθηκαν και ισχυροποιήθηκε η θέση της. Την ίδια ώρα, αυξήθηκε η ανεργία και χειροτέρευσε η θέση των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Να τελειώνουμε με τα παραμύθια. Οσο η εξουσία είναι στα χέρια του κεφαλαίου, όσο τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστών και η ανάπτυξη έχει ως κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματιών, η εργατική τάξη θα συνεχίσει να ζει καταδικασμένη στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ακρίβεια.

Η εργατική τάξη έχει την εμπειρία να καταλάβει πως η ανεργία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα. Πως το κλείσιμο των επιχειρήσεων είναι αναπόφευκτη συνέπεια του ανταγωνισμού για τη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής στα χέρια όλο και πιο λίγων, όπως είναι και αναπόφευκτη συνέπεια της κρίσης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε καλό από αυτό το σύστημα. Και τα όποια «μέτρα» λαμβάνονται δημαγωγικά για τη διαχείριση του προβλήματος της ανεργίας οδηγούν σε μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης τους μέσα από τη μερική απασχόληση, τη μερική ασφάλιση, τη μερική σύνταξη, τη μερική ζωή.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Να συσπειρωθούν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να δυναμώσουν το ΠΑΜΕ και με οδηγό τα συμφέροντα της τάξης τους να βάλουν πλάτη για να ανοίξει ο δρόμος και να κατακτήσουν το δίκιο τους. Παλεύοντας ταυτόχρονα για μέτρα προστασίας των ανέργων όπως επίδομα ανεργίας 80% του μισθού για όσο χρόνο είναι άνεργοι, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, κλπ.

Αλλά ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είναι η συσπείρωση δυνάμεων και ο αγώνας με στόχους πάλης που θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις να αλλάξει η βάρδια στην εξουσία. Η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ και της πολιτικής του πρότασης για τη συγκρότηση του Μετώπου, που θα παλέψει για να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στα χέρια του λαού.

Σε μια τέτοια εξουσία η οικονομία θα δομηθεί με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες του λαού. Η οργάνωση της παραγωγής θα γίνεται με κριτήριο την ευημερία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Τα βασικά μέσα παραγωγής, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, κρίσιμοι τομείς της οικονομίας όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, το σύνολο των κοινωνικών υπηρεσιών θα γίνουν περιουσία του λαού. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα θα αναπτυχθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρομεσαία αγροτιά, για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους ΕΒΕ.

Από τη στιγμή που τα βασικά μέσα παραγωγής θα είναι περιουσία του λαού θα μπορεί να σχεδιαστεί η ανάπτυξη σε πανεθνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο περιφέρειας και κλάδου.