Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται στην επέλαση της ανεργίας, στην επίθεση που δέχονται. Διεκδικούν δουλιά με δικαιώματα, μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Ομως, για να μπορεί ο αγώνας τους να είναι αποτελεσματικός θα πρέπει να απομακρυνθούν μια και καλή από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να απομονώσουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που με «ευαγγέλιο» την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας και τον ευρωμονόδρομο υπονομεύει από μέσα τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και σέρνει τους εργάτες σε διαρκείς υποχωρήσεις απέναντι στις απαιτήσεις της εργοδοσίας.

Ολα τα στοιχεία αποδεικνύουν πως η ανάπτυξη της οικονομίας τα τελευταία χρόνια κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα, τα κέρδη της πλουτοκρατίας αυξήθηκαν και ισχυροποιήθηκε η θέση της. Την ίδια ώρα, αυξήθηκε η ανεργία και χειροτέρευσε η θέση των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Να τελειώνουμε με τα παραμύθια. Οσο η εξουσία είναι στα χέρια του κεφαλαίου, όσο τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστών και η ανάπτυξη έχει ως κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματιών, η εργατική τάξη θα συνεχίσει να ζει καταδικασμένη στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ακρίβεια.

Η εργατική τάξη έχει την εμπειρία να καταλάβει πως η ανεργία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα. Πως το κλείσιμο των επιχειρήσεων είναι αναπόφευκτη συνέπεια του ανταγωνισμού για τη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής στα χέρια όλο και πιο λίγων, όπως είναι και αναπόφευκτη συνέπεια της κρίσης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε καλό από αυτό το σύστημα. Και τα όποια «μέτρα» λαμβάνονται δημαγωγικά για τη διαχείριση του προβλήματος της ανεργίας οδηγούν σε μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης τους μέσα από τη μερική απασχόληση, τη μερική ασφάλιση, τη μερική σύνταξη, τη μερική ζωή.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Να συσπειρωθούν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να δυναμώσουν το ΠΑΜΕ και με οδηγό τα συμφέροντα της τάξης τους να βάλουν πλάτη για να ανοίξει ο δρόμος και να κατακτήσουν το δίκιο τους. Παλεύοντας ταυτόχρονα για μέτρα προστασίας των ανέργων όπως επίδομα ανεργίας 80% του μισθού για όσο χρόνο είναι άνεργοι, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, κλπ.

Αλλά ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είναι η συσπείρωση δυνάμεων και ο αγώνας με στόχους πάλης που θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις να αλλάξει η βάρδια στην εξουσία. Η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ και της πολιτικής του πρότασης για τη συγκρότηση του Μετώπου, που θα παλέψει για να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στα χέρια του λαού.

Σε μια τέτοια εξουσία η οικονομία θα δομηθεί με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες του λαού. Η οργάνωση της παραγωγής θα γίνεται με κριτήριο την ευημερία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Τα βασικά μέσα παραγωγής, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, κρίσιμοι τομείς της οικονομίας όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, το σύνολο των κοινωνικών υπηρεσιών θα γίνουν περιουσία του λαού. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα θα αναπτυχθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρομεσαία αγροτιά, για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους ΕΒΕ.

Από τη στιγμή που τα βασικά μέσα παραγωγής θα είναι περιουσία του λαού θα μπορεί να σχεδιαστεί η ανάπτυξη σε πανεθνικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο περιφέρειας και κλάδου.