Οι «ανθρωπιστές» του ΝΑΤΟ κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες για να επιστρέψουν τους Γιουγκοσλάβους στην προ του κυρίου Εντισον, κι ακόμα πιο πίσω, εποχή. Για να τους στερήσουν από ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, σε άλλη μια προσπάθεια κάμψης του ηθικού τους. Ετσι:

Ο Σταθμός Υδροδότησης του Μπάντοβατς χτυπήθηκε το βράδυ της 1ης προς 2ης Μάη. Παρείχε νερό για μεγάλο τμήμα της Πρίστινα. Το δίκτυο σωληνώσεων καταστράφηκε. Οι αντλίες και οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις έπαθαν σημαντικές ζημιές.

Στις 2 του Μάη, στο Ομπρένοβατς, το ΝΑΤΟ ρίχνει βόμβες διασποράς με ανθρακονήματα στο θερμοηλεκτρικό σταθμό «Nikola Tesla» (στους μετασχηματιστές και τους διανεμητές), προκαλώντας βραχυκυκλώματα και κατάρρευση του συστήματος.

Στις 22 του Μάη, βομβαρδίζεται με τρεις πυραύλους ο Θερμοηλεκτρικός Σταθμός στο Βέλικι Τσρλιένι, κοντά στο Λαζάρεβατς. Μεγάλα και σημαντικά τμήματα του σταθμού καταστρέφονται ολοσχερώς. Την ώρα της επίθεσης εργάζονται στο Σταθμό 55 εργάτες. Οι πέντε τραυματίζονται.

Στις 23 του Μάη βομβαρδίζεται και παθαίνει μεγάλες ζημιές ο Θερμοηλεκτρικός Σταθμός στο Ούροβτσι, κοντά στο Ομπρένοβατς. Επίθεση δέχονται και οι εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της δημόσιας επιχείρησης «Elektroistok» στο Νις.

Στις 24 του Μάη βομβαρδίζεται ο Σταθμός Μετασχηματιστών στο Νόβι Σαντ. Στις 27 του Μάη γίνεται επίθεση κατά ανάλογων στόχων και στη Μπεζανίσκα Κόσα, στο Νέο Βελιγράδι. Το ίδιο και στις 31 του Μάη, στην τοποθεσία Ρίμσκι Σάντσεβι.

Στο Σομπόρ, στις 30 του Μάη βομβαρδίζεται ο Σταθμός Υδροδότησης «Jaros».

Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας συσκότιση δεν έγινε μόνο στις βομβαρδιζόμενες πόλεις, αλλά και στην ενημέρωση. Αυτή η συσκότιση είχε δύο όψεις. Η πρώτη είχε να κάνει με τη λογοκρισία. Ειδήσεις, απόψεις, σχόλια αντίθετα με τους «ανθρωπιστικούς» και «διεθνιστικούς» στόχους του ΝΑΤΟ αποσιωπήθηκαν.

Ξένοι δημοσιογράφοι - που προσπάθησαν να πουν την αλήθεια για τις σφαγές Σέρβων αμάχων από τις βόμβες του ΝΑΤΟ - κατηγορήθηκαν για «φιλοσερβισμό», με την ίδια λογική που ο ΟΗΕ κατηγορήθηκε για «κομμουνιστικές ιδεοληψίες», όταν εκθέσεις του μιλούσαν για το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς. Τα τηλεοπτικά πλάνα του CNN και των λοιπών μεγιστάνων της ενημέρωσης εστίαζαν στο δράμα των Κοσσοβάρων. Την ίδια ώρα αγνοούσαν προκλητικά το δράμα των Σέρβων, των Μαυροβούνιων, των Τσιγγάνων και των ουγγρικής καταγωγής κατοίκων της Βοϊβοδίνας.

Η προσπάθεια να φιμωθεί η αντίθετη γνώμη είχε και μια δεύτερη όψη. Αυτή είχε να κάνει με το βομβαρδισμό πομπών και αναμεταδοτών των γιουγκοσλαβικών ραδιοτηλεοπτικών και τηλεπικοινωνιακών σταθμών. Την προσπάθεια, δηλαδή, να μην υπάρχει ούτε προβολή της γιουγκοσλαβικής άποψης, ούτε επικοινωνία των Γιουγκοσλάβων μεταξύ τους και με τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο πρώτος βομβαρδισμός τέτοιας εγκατάστασης έγινε στις 5 Απρίλη, στο βουνό Γκούτσεβο. Στην επίθεση αυτή καταστράφηκαν και οι εγκαταστάσεις του Κρατικού Υδρομετεωρολογικού Ινστιτούτου του Βελιγραδίου.

Στις 13 Απρίλη, οι επίγειες εγκαταστάσεις του δορυφορικού σταθμού «Jugoslavia», στο χωριό Πρίλικε, βομβαρδίστηκαν. Ανήκαν στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Σερβίας και μετέδιδαν τηλεοπτικά και τηλεπικοινωνιακά σήματα. Πομποί και αναμεταδότες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά.

Στις 21 Απρίλη, αεροσκάφη επιτέθηκαν εναντίον του Εμπορικού Κέντρου «Usce» στο Νέο Βελιγράδι. Το επιβλητικό κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές. Εκεί στεγάζονταν το αρχηγείο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας και πολλοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, οι εγκαταστάσεις των οποίων καταστράφηκαν. Το «Usce» βομβαρδίστηκε ξανά και στις 27 Απρίλη.

Στις 23 Απρίλη, βομβαρδίστηκε το κτίριο της Σερβικής Ραδιοτηλεόρασης, στο κεντρικό Βελιγράδι. Από τα χαλάσματα ανασύρθηκαν νεκροί 16 δημοσιογράφοι και τεχνικοί και άλλοι τόσοι τραυματισμένοι. Τις εγκαταστάσεις δε χρησιμοποιούσαν μόνο Γιουγκοσλάβοι, αλλά και ξένοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί, απεσταλμένοι και ανταποκριτές. Αυτό δεν προβλημάτισε ιδιαίτερα τους ΝΑΤΟικούς.

Να καταγραφεί και η περίπτωση του κτιρίου που στέγαζε τη Σερβική Ραδιοτηλεόραση στο Νόβι Σαντ. Βομβαρδίστηκε τέσσερις φορές (3, 13, 26 και 29 Μάη) με περισσότερους από δέκα πυραύλους. Στη θέση του δεν απέμειναν παρά συντρίμμια.

«Μαγνήτη» είχαν και άλλες εγκαταστάσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο ραδιοτηλεοπτικός αναμεταδότης στην τοποθεσία Γκομπέλια, στο βουνό Κοπαόνικ (βομβαρδίστηκε τρεις φορές). «Μαγνήτης» και ο τηλεπικοινωνιακός αναμεταδότης στο βουνό Τσερ (βομβαρδίστηκε έξι φορές).

Συνολικά, υπολογίζεται ότι περισσότερες από τριάντα εγκαταστάσεις αυτού του είδους βομβαρδίστηκαν ανελέητα. Στα βουνά προκάλεσαν μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή. Το κόστος αποκατάστασης είναι ανυπολόγιστο.

Από τα σχέδια καταστροφής, που εκπόνησαν οι ΝΑΤΟικοί, δεν εξαιρέθηκαν ούτε οι μονάδες αναψυχής και τα ξενοδοχεία.

Στις 8 Απρίλη βομβαρδίζεται η κορυφή Τόρνικ στο βουνό Ζλάτιμπορ. Τα βλήματα πλήττουν και ένα Κέντρο Υγείας και Ψυχαγωγίας, ιδιοκτησία Ινστιτούτου Υγείας. Ενας πύραυλος χτυπά τη μονάδα αποκατάστασης για παιδιά (60 κλίνες) και την καταστρέφει ολοκληρωτικά. Καταστρέφεται και η ιατρική μονάδα που στεγαζόταν στο Κέντρο. Σκοτώνονται δυο εργάτες του Ινστιτούτου και ένας δασοκόμος.

Στις 13 Απρίλη, τέσσερα βλήματα χτυπούν ξενοδοχείο στην περιοχή του Εθνικού Πάρκου στο βουνό Κοπαόνικ. Από τη φωτιά που προκλήθηκε καταστράφηκε ολόκληρο το ξενοδοχείο. Ενα άτομο τραυματίστηκε. Λόγο πριν την επίθεση με βλήματα, περισσότερες από εκατό βόμβες διασποράς έπεσαν μπροστά από το ξενοδοχείο. Αλλο ένα ξενοδοχείο, σε κοντινή απόσταση, υπέστη ζημιές.

Στις προαναφερόμενες επιθέσεις, παραδόθηκαν στις φλόγες και τμήματα δασών, γύρω από τα ξενοδοχεία.

Βέβαια, η πιο γνωστή περίπτωση είναι του ξενοδοχείου «Jugoslavija», στο Νέο Βελιγράδι. Στις 7 και 8 Μάη, χτυπήθηκε από πολλούς πυραύλους, που κατεδάφισαν το κεντρικό τμήμα του κτιρίου, προκάλεσαν πυρκαγιά και σημαντικές ζημιές. Ενας πρόσφυγας που διέμενε στο ξενοδοχείο σκοτώθηκε. Τέσσερα άτομα τραυματίστηκαν. Ανάμεσά τους ένα παιδί δέκα χρόνων.

Οι γκρεμισμένες γέφυρες