Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της «Eurostat», που δημοσίευσε προχτές ο «Ρ», η οικονομία της Ελλάδας συνεχώς αποκλίνει, αντί να συγκλίνει, μ' αυτή των άλλων κρατών - μελών, μ' αποτέλεσμα να έχει καταστεί η φτωχότερη χώρα της ΕΕ και, μάλιστα, σε μεγάλη απόσταση από τις πλουσιότερες χώρες.

Σ'αυτή την Ελλάδα οδήγησε η πολιτική ένταξης στην ΕΟΚ, ενσωμάτωσης στην ΕΕ και συμμετοχής στην ΟΝΕ, που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα αυτές του ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούν τα 17 από τα 20 χρόνια της «ευρωπαϊκής περιπέτειας» της χώρας μας.

Αυτή την Ελλάδα χαρακτηρίζει - περιπαίζων τον ελληνικό λαό - «ισχυρή» και «ευημερεύουσα» ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και καλεί τους Ελληνες να τον ξαναψηφίσουν στις 9 Απρίλη, για να συνεχίσει την ίδια πολιτική, που την οδήγησε στον «πάτο» της ΕΕ και στον «Ευρωπαϊκό Καιάδα» της φτώχειας.

Τα στοιχεία της Eurostat είναι αποκαλυπτικά, βέβαια, αλλά μάλλον περιττά, για ν' αντιληφθεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας οδηγεί τους πολλούς στη φτώχεια. Διότι το έχουν αντιληφθεί προ πολλού οι άνεργοι της απελπισίας, οι εργαζόμενοι της χρόνιας μονόπλευρης λιτότητας, οι αγρότες του ξεκληρίσματος, οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι μικρέμποροι του «λουκέτου», οι συνταξιούχοι της πείνας, που ζουν τη φτώχεια στο «πετσί» τους.

Κι όμως, ο πρωθυπουργός ζητάει κι απ' αυτούς την ψήφο, για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική σε βάρος τους, «ποντάροντας» στην «ικανότητά» του, να ψεύδεται και να παραπλανά το λαό μας και στην αρωγή που έχει, σ' αυτή την επιχείρηση ανατροπής της πραγματικότητας, από τα ΜΜΕ και άλλους πολλούς μηχανισμούς επηρεασμού, αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Μόνο που τώρα αυτή η επιχείρηση είναι πιο δύσκολο να πετύχει, καθώς είναι πολλοί αυτοί που δεν ξεγελιούνται εύκολα και ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν την ψήφο τους, για να τιμωρήσουν τους «χορηγούς» της φτώχειας τους...

«Με το σπαθί της μπαίνει η χώρα στην ΟΝΕ. Το θέμα είναι η μετα-ΟΝΕ εποχή», είπε και ελάλησε προχτές ο πρωθυπουργός.

Και το «σπαθί» του γράφει:

-Η Ελλάδα είναι όχι μόνο η φτωχότερη χώρα ολόκληρης της ΕΕ, αλλά και μένει όλο και πιο πίσω, ως η τελευταία των τελευταίων.

-Η Ηπειρος και τα νησιά του Β. Αιγαίου είναι οι φτωχότερες από τις 211 περιφέρειες της ΕΕ. Οι 7 από τις 11 φτωχότερες περιοχές της ΕΕ, είναι ελληνικές.

- Οι Ελληνες είναι πιο φτωχοί και από τους φτωχούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και οι πλέον κακοπληρωμένοι...

Γράφει και άλλα πολλά το «σπαθί» του κ. Σημίτη, αλλά τα πιο πάνω -όπως και άλλα- δεν τα λέει καμιά κομμουνιστική προπαγάνδα, αλλά η ίδια η Στατιστική Υπηρεσία της Κομισιόν.

«Είχαμε την ίδια συζήτηση και τον περασμένο Οκτώβριο. Μπορείτε, να μου πείτε τι επιτυχίες είχατε από τότε μέχρι τώρα;». Οι φράσεις -ειπωμένες, μάλιστα, με ασυνήθιστα οξύ ύφος- ανήκουν, σύμφωνα με τα χτεσινά «Νέα», στον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών, Τόμας Πίκεριγκ, ο οποίος βρισκόταν τις μέρες αυτές στην Αθήνα, για συνομιλίες, σχετικά με το αγαπημένο θέμα των Αμερικανών, την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Σύμφωνα, με το σχετικό ρεπορτάζ, η επίσκεψη του κ. Πίκεριγκ, είχε τα εξής αποτελέσματα:

Πρώτον, «έκλεισε» το θέμα της «αστυνομικής συνεργασίας» (διάβαζε: αντιτρομοκρατική), αφού «κάμφθηκαν» κάποιες αντιρρήσεις της ελληνικής πλευράς και παίρνει την άγουσα για υπογραφή από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης.

Δεύτερον, ανακοινώθηκε η διακοπή της «αμερικανικής τεχνικής βοήθειας, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», μέχρις ότου η Αθήνα έχει να επιδείξει κάποια αποτελέσματα, όπως δήλωσε ο κ. Πίκεριγκ, ο οποίος δεν έδειξε να πείθεται πως η απουσία αποτελεσμάτων δεν οφείλεται σε κυβερνητική ολιγωρία.

Τρίτο, λέχθηκαν αυστηρές επικρίσεις και «τραβήχτηκαν» αυτιά. Ούτε... παιδαγωγός μεσαιωνικού σχολείου να ήταν ο κ. Πίκεριγκ...

Τέταρτο, ο κ. Πίκεριγκ ξεκαθάρισε, επίσης, ότι η αμερικανική πολιτική έναντι της Γιουγκοσλαβίας (εμπάργκο, ενθάρρυνση αποσχιστικών τάσεων Μαυροβουνίου, κλπ.) θα συνεχιστεί και, βέβαια, απαίτησε την ανάλογη ελληνική συμμετοχή.

Τι είπε η ελληνική κυβέρνηση, για όλ' αυτά; Μα, τίποτε απολύτως...

«Τον σκότωσε η διαπόμπευση». «Δεν άντεξε τη διαπόμπευση». «Η τηλεόραση τον δίκασε και τράβηξε τη σκανδάλη»... Είναι τίτλοι από τα προχτεσινά φύλλα εφημερίδων, που αναφέρονται στην αυτοκτονία του αρχιφύλακα από την Κρήτη, τον οποίο τα... σπαρταριστά... ζωντανά... ρεπορτάζ τον είχαν παρουσιάσει και «καταδικάσει» σαν δολοφόνο της γυναίκας του.

Ερώτηση: Η τηλεόραση, τα κανάλια, τίνος είναι; Δεν είναι, τουλάχιστον στη μεγάλη τους πλειοψηφία, των ίδιων βαρόνων του Τύπου, που με το ένα -το έντυπο- χέρι... καταδικάζουν και με το άλλο -το τηλεοπτικό- χέρι «τραβάνε τη σκανδάλη»;

Αρκετά, λοιπόν, με αυτή την υποκρισία, που επαναλαμβάνεται σε κάθε περίπτωση!

Ογδόντα χρόνια

μαχητής

στου δίκιου

τις επάλξεις

και φωτεινός

για του λαού

τις τάξεις.

Ογδόντα χρόνια

η φωνή

τ' αγρότη

του εργάτη

κι ένα καρφί

ανέκαθεν

στων «δυνατών»

το μάτι.

Και οι διώξεις

διαρκείς

από τη «μαύρη»

αγέλη,

μα πάντα αυτός ανίκητος

απ' των αισχρών

τα βέλη

κι άντε μετά

να φοβηθεί

έναν κάποιο

Βαγγέλη!

Τον περασμένο Οκτώβρη, αποτέλεσε τη δυσάρεστη έκπληξη των αυστριακών εκλογών, καθώς όλοι είδαν το Κόμμα της Ελευθερίας, του ακροδεξιού ηγέτη Γιεργκ Χάιντερ, να καταλαμβάνει την περίοπτη δεύτερη θέση.

Ο Χάιντερ κατάφερε να προσποριστεί τις ψήφους των αυστριακών, δημαγωγώντας και απευθυνόμενος στο ένστικτο και το φόβο, παρά στη λογική. Μίλησε κατά των ξένων, ότι τάχα ευθύνονται για την ανεργία και για τα οικονομικά προβλήματα, ενώ ανέγγιχτη δεν άφηνε και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξάλλου, ο Χάιντερ ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν είχε αποδώσει τα εύσημα στον Αδόλφο Χίτλερ για την «τόσο καθαρή και αποδοτική διαχειρισιακή του ικανότητα».

Ωστόσο, οι προοπτικές να βρεθεί στην κυβέρνηση ήταν πολύ λίγες, καθώς σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας απέρριπτε μετά βδελυγμίας το ενδεχόμενο να συνεργαστεί μαζί του, συμπεριλαμβανομένου και του ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος και πρώην υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης με τους Σοσιαλδημοκράτες, Βόλφανγκ Σιούσελ. Τελικά, η φιλοδοξία του Σιούσελ να γίνει πρωθυπουργός αποδείχτηκε πιο ισχυρό κίνητρο.

Τα αντίποινα της ΕΕ άρχισαν ήδη να τίθενται σε εφαρμογή. Σκοπός τους, τάχα, η απομόνωση του «φασισμού». Εντούτοις, σαν τη στρουθοκάμηλο που κρύβει την κεφαλή της στην άμμο, η ΕΕ, με αφορμή τον Γ. Χάιντερ, επεμβαίνει στα εσωτερικά μιας χώρας, καθιερώνοντας έτσι και όποιες άλλες επεμβάσεις σε νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις. Φαινόμενα σαν τον Χάιντερ ή άλλους φασίστες βρίσκουν χώρο να δράσουν, δημαγωγώντας πάνω στα προβλήματα που ταλανίζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, λόγω και της ίδιας της πολιτικής της ΕΕ, όπως η ανεργία, η απώλεια εισοδήματος, η εγκληματικότητα, ο πόλεμος.