Οι διαφωνίες μεταξύ του Αριστερού Κόμματος (πρώην Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού) και της ΒΑΣΓΚ(Εκλογική Εναλλακτική Επιλογή για Εργασία και Κοινωνική Δικαιοσύνη) σχετικά με τον τρόπο και το χρόνο συγχώνευσής τους συνεχίζεται και με καθημερινές δηλώσεις στελεχών των δύο κομμάτων γίνονται περισσότερο αδιευκρίνιστες.

Ο πρόεδρος του Αριστερού Κόμματος, Λόταρ Μπίσκι, δήλωσε τη Δευτέρα στο Βερολίνο ότι με το συνέδριο του κόμματος στις 10 και 11 του Δεκέμβρη στη Δρέσδη θα γίνει η εισαγωγή της συγχώνευσης των δύο κομμάτων. Το κομματικό συνέδριο, είπε ο Μπίσκι, «πρόκειται να ανοίξει πλατιά την πόρτα για μια παγγερμανική Αριστερά». Θα προταθεί στους συνέδρους, δήλωσε, να πραγματοποιηθεί την άνοιξη του 2006 μια δημοσκόπηση των μελών ώστε η «συνένωση να γίνει έως τον Ιούνη του 2007». Η Εθνική Διεύθυνση, πρόσθεσε ο Μπίσκι, θα προτείνει στη ΒΑΣΓΚ μια «συμφωνία - πλαίσιο» ώστε τα δύο κόμματα να μην κατέλθουν στις ενδιάμεσες εκλογές κρατιδίων ως ανταγωνιζόμενα κόμματα.

Στο μεταξύ, η «Νόιες Ντόιτσλαντ» της Τρίτης (25/10) δημοσιεύει πληροφορίες από τη ΒΑΣΓΚ εντελώς διαφορετικού περιεχομένου: «Στη ΒΑΣΓΚ οι γνώμες για την επιδιωκόμενη συγχώνευση με το πρώην ΚΟΔΗΣΟ συνεχίζουν να διίστανται».

Ως πιο πρόσφατο γεγονός η εφημερίδα αναφέρει τη διακοπή του συνεδρίου της ΒΑΣΓΚ στην Πομερανία - Μεκλεμβούργο, το περασμένο Σάββατο και την παραίτηση της διεύθυνσης της τοπικής οργάνωσης. Αιτία υπήρξε η διαφωνία ως προς την ανεξάρτητη κάθοδο στις εκλογές του 2006. Στο κρατίδιο αυτό το πρώην ΚΟΔΗΣΟ συγκυβερνά με τους Σοσιαλδημοκράτες.

Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, προτάσεις που υποβάλλονται στα διευθυντικά όργανα της ΒΑΣΓΚ «δείχνουν πόσο διίστανται οι γνώμες. Μια πρόταση από το Μεκλεμβούργο απορρίπτει τη συγχώνευση με το ΚΟΔΗΣΟ "μέχρι νεωτέρας". Οι διευθύνσεις των οργανώσεων της Βαυαρίας και της Βάδης - Βιρτεμβέργης αντίθετα χαιρετίζουν τη διαδικασία συγχώνευσης. Ομως, από το Σλέσβιγκ - Χολστάιν υπάρχει πρόταση να κηρυχτεί άκυρη η έως τώρα συμφωνία συνεργασίας μεταξύ κομματικών κορυφών».

Η κορυφή της ΒΑΣΓΚ - καταλήγει η εφημερίδα - μπροστά στις διαφορετικές θέσεις μέσα στις γραμμές της και στην «πίεση του Αριστερού Κόμματος να μπει μπροστά η συγχώνευση την άνοιξη του 2006, τοποθετείται στο χρυσό κέντρο: Η συμπόρευση των δύο κομμάτων να γίνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αλλά τόσο προσεκτικά και ανοιχτά όσο είναι αναγκαίο».

Ο αριθμός των κρατουμένων σε αμερικανικές φυλακές, που είναι ήδη ο μεγαλύτερος στον κόσμο, αυξήθηκε το 2004 κατά 1,9%, με συνέπεια οι ομοσπονδιακές φυλακές να είναι όχι απλά υπερπλήρεις, αλλά οι κρατούμενοι να είναι κατά 40% περισσότεροι από τις προβλεπόμενες δυνατότητες των φυλακών.

Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης, οι κρατούμενοι σε ομοσπονδιακές, πολιτειακές, τοπικές και άλλες φυλακές, άρα και ιδιωτικές, ήταν συνολικά 2,5 εκατομμύρια άτομα, δηλαδή σχεδόν το 10% του πληθυσμού, καθώς ο συνολικός πληθυσμός των ΗΠΑ είναι περίπου 296 εκατομμύρια.

Παράλληλα, το πλέον ανατριχιαστικό στοιχείο αναφορικά με το «έθνος εγκλείστων» εκ των τροφίμων στις αμερικανικές φυλακές τουλάχιστον 2.225 είναι ανήλικοι και στην πλειοψηφία τους καταδικασμένοι σε ισόβια κάθειρξη, σύμφωνα με πρόσφατες εκθέσεις. Οπως τόνισε ο Ουίλιαμ Σουλτς, διευθυντής του αμερικανικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, πρέπει να δώσουμε «την επιλογή στους δικαστές και στους εισαγγελείς, ώστε να μη μετατρέπουν τα δικαστήρια σε χώρους που μοιράζουν μαζικά ποινές ισόβιας κάθειρξης για τα παιδιά [...] και τους στερούν κάθε ελπίδα αναμόρφωσης».

Με βάση την έκθεση, το 16% των καταδικασθέντων ήταν μόλις 13-15 ετών κατά τη διάπραξη των εγκλημάτων τους και το 59% έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή. Οι νεαροί μαύροι καταδικάζονται με συχνότητα δέκα φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι οι λευκοί. Στην έκθεση αποκαλύπτεται ότι το 26% των ανηλίκων καταδικάστηκε σε ισόβια, βάσει ενός νόμου που θεωρεί ότι οποιοδήποτε άτομο έχει αναμειχθεί καθ' οιονδήποτε τρόπο σε έγκλημα που περιλαμβάνει δολοφονία, είναι ένοχο για συνέργεια. «Τα παιδιά που διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα δεν πρέπει να παραμένουν ατιμώρητα. Αλλά, αν είναι πολύ νέοι για να ψηφίσουν ή για να αγοράσουν τσιγάρα, τότε είναι το ίδιο νέοι για να περάσουν όλη τους τη ζωή στη φυλακή», υποστηρίζει η συντάκτρια της έκθεσης Αλισον Πάρκερ.