Ενας «άγνωστος» καλά στημένος μηχανισμός κατέβασε προχτές το βράδυ σχεδόν όλα τα πανό και τα «κινέζικα» στην περιοχή του Δήμου Παλαιού Φαλήρου, που προπαγάνδιζαν το κάλεσμα στο αυριανό Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Ανάλογα περιστατικά σε βάρος του ΠΑΜΕ έχουν σημειωθεί και πάλι στον ίδιο Δήμο. Αρμόδιος υπηρεσιακός παράγοντας του Δήμου όταν ρωτήθηκε από εργαζόμενο αν ο Δήμος έδωσε εντολή να κατεβούν τα πανό, δήλωσε άγνοια, «κάνοντας τον Κινέζο». Να υπενθυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη δημοτική αρχή προσφάτως είχε, ουσιαστικά, απαγορεύσει τη συμμετοχή των συμβασιούχων στην απεργία των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς. Κοντή γιορτή. Αύριο θα πάρουν την απάντησή τους.

Δύο πράγματα θα μπορούσε να σημειώσει κανείς που «συμπίπτουν» με το προχτεσινοβραδινό μακελειό στο Αμμάν της Ιορδανίας. Το πρώτο ότι χτες ξεκίνησε την περιοδεία της στη Μέση Ανατολή η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις. Θα επισκεφθεί το Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη...

Το δεύτερο αφορά στο προχτεσινό άρθρο του οργάνου της αμερικανικής πλουτοκρατίας, της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς», που ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί τον Τζ. Μπους «βαρίδι» στα σχέδια των επίδοξων κοσμοκρατόρων. «Υστερα από την καταστροφική επίσκεψη του Προέδρου Μπους στη Λατινική Αμερική, είναι τρομακτικό να συνειδητοποιεί κανείς ότι η προεδρία του έχει ακόμη τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί», γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα και προσθέτει: «Μια κυβέρνηση χωρίς ατζέντα και χωρίς ανταγωνιστικότητα θα ήταν αρκετά δύσκολο να γίνει ανεκτή στο εσωτερικό μέτωπο. Αλλά ο υπόλοιπος κόσμος απλώς δεν μπορεί να αντέξει μια αμερικανική κυβέρνηση τόσο κακή για τόσο μεγάλο διάστημα». Και το άρθρο καταλήγει: «Το κεντρικό πρόβλημα δεν είναι ο Καρλ Ρόουβ ή ο υπουργός Οικονομικών Τζον Σνόου ή ακόμη και ο Ντόναλντ Ράμσφελντ. Το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπους».

Η πίεση στον Μπους να κάνει «κάτι», για να γίνει «ανεκτός» είναι πράγματι αφόρητη...

«Οι στόχοι τους οποίους πρέπει να πετύχουμε είναι λίγο ως πολύ γνωστοί. Προκύπτουν από την πολιτική της ΕΕ, τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη δουλιά που έχει γίνει στη διάρκεια της οκταετίας για τη διαμόρφωση των επιχειρησιακών προγραμμάτων των ΚΠΣ». Η παραπάνω φράση ανήκει στον Κ. Σημίτη και αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της πρόσφατης ομιλίας του, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του. Σίγουρα, όμως, θα την υπογράφουν τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Κ. Καραμανλής. Ιδιαίτερα, εάν συνοδευτεί από φράσεις του τύπου «τα όσα κατέκτησε η χώρα μπορούν ακόμη εύκολα να αλλάξουν, αν τα κόμματα συνεχίζουν να ασπάζονται συντεχνιακά αιτήματα ή και απόψεις ειδικών ομάδων, προσπαθώντας έτσι να διευρύνουν το εκλογικό τους ακροατήριο».

Κατά τ' άλλα, η προχτεσινή ομιλία του πρώην πρωθυπουργού ανέδειξε τις πολιτικές διαφορές του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, όπως γράφουν μερικές χτεσινές εφημερίδες, παραλείποντας, βέβαια, να σημειώσουν πως εννοούν τις όποιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στη «γαλάζια» και την «πράσινη» εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και της στρατηγικής της Λισαβόνας.