ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ

Θυμάστε, που σημειώναμε, ότι η διαβόητη απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, για μη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και αγώνα κατά του δικομματισμού, είναι ένα φύλλο συκής και μόνον; Ορίστε και η πρώτη, χεροπιαστή απόδειξη. Στο Δήμο Νέου Ψυχικού οι τοπικές οργανώσεις των δυο κομμάτων συναντήθηκαν και συμφώνησαν να συνεργαστούν στις δημοτικές εκλογές του 2006. Σε κοινή ανακοίνωσή τους, μάλιστα, αφού ρίξουν τις ευθύνες για «την όξυνση των προβλημάτων και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών» αποκλειστικά και μόνο στη «σημερινή, υποστηριζόμενη από τη ΝΔ δημοτική αρχή», ενημερώνουν ότι «αποφασίστηκε κατ' αρχήν να προχωρήσει η συνεργασία και να οριστεί νέα συνάντηση για να συζητηθούν θέματα προγραμματικών αρχών».

Προφανώς, έχοντας οι άνθρωποι δεδομένες τις γενικότερες κοινές πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και τη συμπόρευσή τους στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κι αφού ξεκαθάρισαν - όπως λένε οι σχετικές πληροφορίες - ποιος θα ηγηθεί του συνδυασμού και, επομένως, ποιος θα καθίσει στην καρέκλα του δημάρχου, αφήσανε τα υπόλοιπα για αργότερα...

Υποκρισία

Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ και οι φιλικές προς αυτό εφημερίδες («Βήμα», «Νέα» και όχι μόνον...), βρίσκουν δίκαια και υποστηρίζουν τώρα τα μισθολογικά και άλλα αιτήματα των εκπαιδευτικών και των άλλων δημοσίων υπαλλήλων; Για παράδειγμα, υποστηρίζουν το αίτημα της ΑΔΕΔΥ, για εισαγωγικό κατώτερο μισθό στο Δημόσιο στο ύψος των 1.200 ευρώ, από περίπου 700 που είναι σήμερα; Κι αν ναι, γιατί πριν από δύο ή τρία μόνο χρόνια, είχαν αρνητική στάση στις τότε, κατά πολύ μικρότερες από τη σημερινές, διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών και των άλλων δημοσίων υπαλλήλων; `Η, μήπως, αν το ΠΑΣΟΚ επανέλθει στην κυβερνητική εξουσία στις επόμενες εκλογές, θα ικανοποιήσει αυτά τα αιτήματα;

Μα δεν ντρέπονται, να υποκρίνονται τόσο εξόφθαλμα και προκλητικά..;

Η εξέγερση των «αθλίων»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά και διάφορα, πολλές φορές αντιφατικά και αντικρουόμενα, γράφονται και λέγονται τις μέρες αυτές, με αφορμή την εξέγερση των «αθλίων» στο Παρίσι και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Οπως όλα δείχνουν, όμως, οι ρίζες του αυθόρμητου ξεσηκωμού οδηγούν στην εντεινόμενη φτώχεια, τη μαζική ανεργία, την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση, που σφραγίζουν τη ζωή εκατομμυρίων Γάλλων, κυρίως νέων. Και μπορεί, ανάμεσα στους τελευταίους, να έχουν ειδικό βάρος οι καταγόμενοι από χώρες της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής ή άλλες πρώην γαλλικές αποικίες, αλλά δε λείπουν και οι αυτόχθονες Γάλλοι ή 2ης και 3ης γενιάς μετανάστες από ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Πορτογάλοι).

Κι όλ' αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα, που τα τελευταία χρόνια έχει ξεπεράσει ακόμη και τις ΗΠΑ στην ωριαία παραγωγικότητα της εργασίας και προβάλλεται ως παράδειγμα του «ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους». Ποια είναι η αλήθεια που κρύβεται από πίσω; Ο σύγχρονος καπιταλισμός και η λογική του «ευρωμονόδρομου», είτε με την κεντροαριστερή, είτε με την κεντροδεξιά ή όποια άλλη έκφρασή της, οξύνουν στο έπακρο τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες. Κάνουν τους λίγους κεφαλαιοκράτες συνεχώς πλουσιότερους και ισχυρότερους και τους πολλούς φτωχούς ακόμη περισσότερους και φτωχότερους. Και η πορεία αυτή δεν αντιστρέφεται με «μπαλώματα» και «ασπιρίνες», χωρίς τις αναγκαίες ριζικές πολιτικές αλλαγές.

Αναγκαία διευκρίνιση

Πράγματι, ο τρόπος γραφής σ' ένα σημείο του προχτεσινού σχολίου, σχετικά με τον δήμαρχο Βύρωνα και την καθιέρωση δημοτικής αστυνομίας, δημιουργούσε την εντύπωση ότι όλες οι παρατάξεις συμφώνησαν στο μέτρο αυτό. Δικαιολογημένα, επομένως, η «Ενωτική Παμβυρωνιώτικη Δημοτική Κίνηση» (ΕΠΔΚ) μας υπενθυμίζει ότι ήταν και είναι αντίθετη. Πράγματι, έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλωστε, στο ίδιο σχόλιο γίνονταν αναφορά στις δυνάμεις που είχαν αντιταχθεί και κατάφεραν να ματαιώσουν την καθιέρωση του προγράμματος «εθελοντή - αστυνομικού», πριν από αρκετούς μήνες. Ανάμεσα στις τελευταίες βρισκόταν και η ΕΠΔΚ, παίζοντας, μάλιστα, πρωταγωνιστικό ρόλο.

Εισβολή στα σχολεία

Η διεξαγωγή διαγωνισμού, με αντικείμενο τα «ιδανικά» της ιδιωτικής ασφάλισης, σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια, από την Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών, με την υποστήριξη, βέβαια, του υπουργείου Παιδείας, δεν αποτελεί μια απλή παρέμβαση στην εκπαίδευση διαφημιστικού χαρακτήρα. Είναι μέρος μιας ευρύτερης πολιτικοϊδεολογικής επιχείρησης, μιας παρέμβασης στις νεανικές συνειδήσεις, με στόχο τη χειραγώγησή τους και συνολικά την άλωσή τους από τα μονοπώλια. Δεν αποσκοπούν μόνο στο σήμερα και στη διεύρυνση της «αγοράς» των ασφαλιστικών εταιριών, αλλά προετοιμάζουν το έδαφος για το μέλλον, θέλουν να φτιάξουν αυτό τον τύπο ανθρώπου που θα θεωρεί ως αυτονόητο αυτό που επιτάσσουν τα μονοπωλιακά συμφέροντα και θα αποδέχεται την εμπορευματοποίηση των πάντων σαν φυσικό φαινόμενο. Η επιχείρηση αυτή είναι στημένη μεθοδικά και επιστημονικά και η παρέμβαση κλιμακώνεται ανάλογα με τις ηλικίες που διαχειρίζεται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα του διαγωνισμού στα Γυμνάσια αναφέρεται στο «Ποιο είναι το αγαπημένο μου πρόσωπο και ποιο αντικείμενο θα ασφάλιζα κατά προτεραιότητα και γιατί;», δηλαδή αγγίζει περισσότερο το συναίσθημα των παιδιών. Στα δε Λύκεια το θέμα αναφέρεται στο ποια είναι «Η αξία της ιδιωτικής ασφάλισης και της μέσω αυτής αποταμίευσης για την οικογένεια», δηλαδή προσπαθεί να προσεγγίσει τις ανάγκες των νέων και να τους προετοιμάσει σαν εν δυνάμει πελάτες των ασφαλιστικών εταιριών. Στους δε φοιτητές των Οικονομικών Πανεπιστημίων το θέμα αναφερόταν στις «Δυνατότητες συμβολής της ιδιωτικής ασφάλισης στη λύση του συνταξιοδοτικού προβλήματος», αφορούσε δηλαδή ένα ζήτημα άμεσου ενδιαφέροντος των ασφαλιστικών μονοπωλίων.

Ολα αυτά αποτελούν τμήμα μιας ευρύτερης επιχείρησης κατεδάφισης του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Η παρέμβαση στις νεανικές συνειδήσεις αποτελεί μέρος, είναι τμήμα των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» και της προπαγάνδας του μεγάλου πολέμου των μονοπωλίων ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί και εδώ οι ευθύνες των αρμοδίων παραγόντων είναι τεράστιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός Παιδείας, Γ. Καλός, επιβεβαίωσε ότι οι διαγωνισμοί αυτοί αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αραγε από πού αντλούν το δικαίωμα να μετατρέπουν σε «βαποράκια» των ασφαλιστικών μονοπωλίων τις νεανικές συνειδήσεις; Με ποιο δικαίωμα μετατρέπουν το χώρο της εκπαίδευσης σε χωράφι των ασφαλιστικών εταιριών;

Την απάντηση τη δίνει η ίδια η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που υπηρέτησαν και υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων και των αναγκών των εργαζομένων, κατασπαράζοντας τα οράματα των νέων ανθρώπων. Ολα αυτά είναι αποκαλυπτικά του είδους της Παιδείας και της κοινωνίας που θέλουν να οικοδομήσουν, του μέλλοντος που επιφυλάσσουν για τη νέα γενιά. Διαπαιδαγωγούν τους νέους ώστε να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν, σαν κάτι φυσιολογικό, τους νόμους της ζούγκλας του κεφαλαίου και τη βαρβαρότητα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η απόκρουση λοιπόν αυτής της επίθεσης είναι υπόθεση του εργατικού και του λαϊκού κινήματος, γιατί τους αφορά άμεσα, αλλά και υπόθεση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Η πλουτοκρατία μπορεί να θέλει την εκπαίδευση να είναι θερμοκήπιο των δικών της συμφερόντων, αλλά μπορεί να γίνει και χώρος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και συσπείρωσης για μια άλλη Παιδεία, σε μια άλλη κοινωνία, όπου δε θα κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια.